Συνέντευξη με τον σύντροφο Μ. Σεισΐδη

Στις 16/1/2006 πραγματοποιήθηκε απαλλοτρίωση στην ΕΤΕ στην Σόλωνος, κατά την οποία συνελήφθη τραυματισμένος ο αναρχικός Γ. Δημητράκης. Τα μίντια σε αγαστή συνεργασία με τους μπάτσους στοχοποιούν το φιλικό και συντροφικό περιβάλλον του, υποδεικνύοντας ως διαφυγόντες συνεργούς του τους συντρόφους: Μ. Σεισΐδη, Σ. Σεισΐδη και Γ. Τσιρώνη. το 2008 και ενώ οι σύντροφοι παρέμεναν καταζητούμενοι, ο τότε υπουργός προστασίας του πολίτη, Β. Χρυσοχοΐδης τους επικυρήσσει έναντι 600.000 ευρώ έκαστο. Οι σύντροφοι παραμένουν για διαφορετική χρονική περίοδο καταζητούμενοι. Ο Μάριος Σεισΐδης συνελήφθη τον Αύγουστο του 2016 σε τυχαίο αστυνομικό μπλόκο και καταδικάστηκε για την συγκεκριμένη υπόθεση σε 36 χρόνια, ξεκάθαρα εκδικητικά λόγω της πολιτικής του ταυτότητας και της μακράς φυγοδικίας του, με μοναδικό “αποδεικτικό” στοιχείο ένα δείγμα DNA . Το εφετείο της υπόθεσης έχει οριστεί στις 6/6/2018. Οι άλλοι δύο σύντροφοι αθωώθηκαν για την συγκεκριμένη υπόθεση.

Παράλληλα, ο σύντροφος κατηγορείται για δύο ακόμα υποθέσεις (ως μέλος των ληστών του Διστόμου στα πλαίσια δράσης του Επαναστατικού Αγώνα και για την σύλληψη του στην Σπάρτη μαζί με τον σύντροφο Κ. Σακκά ).

1) Το 2006, μετά τη ληστεία στην Εθνική Τράπεζα στη Σόλωνος και τη σύλληψη του Γ. Δημητράκη, οι διωκτικές αρχές και τα ΜΜΕ επινοούν τους “ληστές με τα μαύρα”, όπου είσαι ανάμεσα σε αυτούς που φωτογραφίζουν για συμμετοχή στην εν λόγω ομάδα. Συγχρόνως, στοχοποιούν άτομα του φιλικού και συγγενικού περιβάλλοντός σας. Επέλεξες τη φυγοδικία. Αυτή ήταν αποτέλεσμα του κλίματος που επικρατούσε εναντίον σας εκείνη την περίοδο ή ταυτόχρονα περιείχε μια πολιτική στάση ως αναρχικός απέναντι στο κράτος;

Με αφορμή την απαλλοτρίωση της ΕΤΕ στη Σόλωνος, τον Ιανουάριο του 2006, οι διωκτικοί μηχανισμοί, σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ, ξεκίνησαν ένα κυνήγι μαγισσών, αποσκοπώντας στον εντοπισμό και την σύλληψη των ατόμων που διέφυγαν. Η ένταξη και η δραστηριοποίηση του συλληφθέντα, Γιάννη Δημητράκη, στον αναρχικό χώρο αποτέλεσε την απαρχή μιας κατασταλτικής εκστρατείας εις βάρος, τόσο του αναρχικού κινήματος, όσο και του συγγενικού, φιλικού και συντροφικού του περιβάλλοντος. Μέσα σε αυτό το κλίμα τρομοϋστερίας που επικρατούσε, επινοήθηκε το αστυνομικό – δικαστικό αφήγημα των “ληστών με τα μαύρα”. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, επέλεξα, όντας καταζητούμενος, να βρεθώ σε καθεστώς παρανομίας για την προάσπιση της ελευθερίας μου. Της ελευθερίας, που, αποτελώντας ό,τι πολυτιμότερο είχα και έχω, καθόρισε συνειδητά και ενστικτωδώς τη συγκεκριμένη αντίδρασή μου υπό το ενδεχόμενο της στέρησης της.

2) Στην πολιτική σου τοποθέτηση στη δίκη για την Τράπεζα στη Σόλωνος σ’ ένα σημείο αναφέρεις “η θέση μου είναι πως η επιλογή απαλλοτρίωσης μιας τράπεζας αποτελεί πράξη αντίστασης…” Μπορείς να μας πεις κάτι παραπάνω για αυτή σου τη θέση;

Στην πολιτική τοποθέτησή μου στο δικαστήριο είχα αναφέρει, μεταξύ άλλων, πως η επιλογή απαλλοτρίωσης μιας τράπεζας αποτελεί μια πράξη αντίστασης ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και τον οικονομικό φασισμό που σήμερα βιώνουμε εντονότερα από κάθε άλλη εποχή. Οι τράπεζες, ως μηχανισμοί οικονομικής εκμετάλλευσης των ισχυρών, είναι ο αιμοδότης του καπιταλιστικού συστήματος. Με διακριτό τον εχθρικό τους ρόλο προς τον λαό και τα συμφέροντα του, η επιλογή για την απαλλοτρίωση μιας τράπεζας αποτελεί μια πράξη αντίστασης. Ως μέσο άρνησης της μισθωτής σκλαβιάς, που είναι βασική σχέση εκμετάλλευσης, στερώντας από το άτομο τον ελεύθερο χρόνο του και την αυτοδιάθεσή του σε αυτόν, έχει ατομικό χαρακτήρα. Δεν διαθέτει, δηλαδή, τα χαρακτηριστικά ενός συλλογικού προτάγματος, αλλά κυρίως μιας αξιοπρεπούς στάσης. Βέβαια, η επιλογή για την απαλλοτρίωση μιας τράπεζας μπορεί να γίνει με στόχο την χρηματοδότηση ενός συλλογικού πολιτικού εγχειρήματος.

3) Μετά την επεισοδιακή σύλληψή σας με τον Κώστα Σακκά στη Σπάρτη, τον Αύγουστο του 2016, οι διωκτικές αρχές μεθόδευσαν τη βίαιη αρπαγή δείγματος DNA στα υπόγεια του εφετείου, με σκοπό την ενοχοποίησή σου. Τα τελευταία χρόνια το DNA έχει αποδειχτεί ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια της αντιτρομοκρατικής, προκειμένου να ενοχοποιήσει μια σειρά συντρόφων/ισσών. Το να μη δίνεις οικειοθελώς DNA είναι μια πολιτική πράξη αντίστασης ως προς το πως διαχειρίζεται η αντιτρομοκρατική αυτή την πρακτική; Και, αν για τους διωκόμενους συντρόφους/ισσες ισχύει κάτι τέτοιο, ο υπόλοιπος χώρος πώς θα μπορούσε να συμβάλει σε μια τέτοια κατεύθυνση; Π.χ. εδώ και χρόνια έχει διαμορφωθεί μια τάση στο εσωτερικό του χώρου, σε περίπτωση συλλήψεων να αρνείται να δακτυλοσκοπηθεί ή να δώσει φωτογραφίες σε μια λογική αντίστασης απέναντι στους διωκτικούς μηχανισμούς. Ποια είναι η δική σου άποψη γύρω από αυτό;

Στις 4 Αυγούστου 2016, μετά από τυχαίο αστυνομικό μπλόκο λίγο πιο έξω από τη Σπάρτη, συνέλαβαν έμενα και τον σύντροφο Κώστα Σακκά λαμβάνοντας έτσι τέλος το παράνομο ταξίδι μου στην ελευθερία. Η ολοκλήρωση ενός ταξιδιού με χρονική διάρκεια περίπου 11 ετών, με έφερε αντιμέτωπο με τους επί τόσα χρόνια διώκτες μου. Λίγους μήνες μετά τη σύλληψή μου με κάλεσε ο ειδικός εφέτης ανακριτής για θέματα τρομοκρατίας, απαγγέλοντάς μου την κατηγορία της ένταξης στον Επαναστατικό Αγώνα, μια κατηγορία τελείως ανυπόστατη και άλογη, μη βασιζόμενη πουθενά, παρά μόνο στην ποινικοποίηση των συντροφικών και πολιτικών μου σχέσεων. Είναι αντιληπτό πλέον πως αυτή η κλήση αποτέλεσε πρόσχημα για να οδηγηθώ στα υπόγεια του εφετείου και να υποστώ βασανιστήρια από τους κουκουλοφόρους της αντιτρομοκρατικής, λόγω της άρνησης μου να δώσω DNA. Μια άρνηση οφειλόμενη στην προσπάθειά μου για την απονομιμοποίηση ενός ακόμα κατασταλτικού μέσου στα χέρια των αρχών, με βάση το οποίο το κράτος προσάπτει κατηγορίες σε αγωνιστές χωρίς κανένα στοιχείο σύνδεσης. Ως αναρχικοί οφείλουμε να αρνούμαστε οποιαδήποτε συνεργασία με τους διωκτικούς μηχανισμούς, εμποδίζοντας την απόκτηση κάθε πληροφορίας που αναζητούν. Υπό συνθήκη αιχμαλωσίας στα χέρια των εχθρών τον έλεγχο των καταστάσεων τον έχουν αυτοί, όμως, τηρουμένων των αναλογιών και των δυνατοτήτων του κάθε ατόμου, είναι αυτονόητη η αρνητική στάση και η παρεμπόδιση της διεξαγωγής των διαδικασιών των κατασταλτικών μηχανισμών.

4) Μετά από δύο αθωωτικές αποφάσεις (Σεϊσίδης Σίμος και Τσιρώνης Γρηγόρης) καταδικάστηκες για την ίδια υπόθεση σε 36 χρόνια κάθειρξης. Εκτός από μία πράξη εκδικητικότητας των διωκτικών μηχανισμών απέναντί σου, θεωρείς ότι αυτή η καταδικαστική απόφαση στέλνει ένα γενικότερο πολιτικό μήνυμα; Και, αν ναι, ποιό είναι αυτό;

Στο δικαστήριο για την υπόθεση της απαλλοτρίωσης της ΕΤΕ στη Σόλωνος έγινε εξαρχής αντιληπτό ότι πρόκειται για μια δίκη-παρωδία, με τους δικαστές να εκτελούν χρέη μαριονέτας για την ειλημμένη απόφαση της εξοντωτικής ποινής κάθειρξης των 36 ετών. Ειδικοί ανακριτές και εισαγγελείς είχαν προαποφασίσει για τον καταδικαστικό χαρακτήρα της απόφασης, στηρίζοντας την ενοχή μου μόνο σε δείγματα DNA, τα οποία, σύμφωνα με τους ίδιους, βρέθηκαν σε απόσταση 500 μέτρων από την τράπεζα. Η προσπάθειά τους για καταδίκες είχε ήδη αρχίσει να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος, με τις αθωώσεις για τους υπόλοιπους δύο κατηγορούμενους συντρόφους (Σ. Σεϊσίδης, Γρ. Τσιρώνης), ενώ, ακόμα και στην δική μου δίκη, δεν αναγνωρίστηκα από κανέναν μάρτυρα κατηγορίας. Όπως αναφέρεται και στο σκεπτικό της απόφασης, η καταδίκη μου, τόσο για την ληστεία, όσο και για τις 3 απόπειρες ανθρωποκτονίας κατά αστυνομικών, στηρίχθηκε μόνο σε ένα υποτιθέμενο δείγμα DNA, η ταυτοποίηση του οποίου επιβεβαιώθηκε από ένα χαρτί σταλμένο από τον ειδικό εφέτη ανακριτή. Η εκδικητικότητα του κράτους απέναντι σε όσους αντιστέκονται και πολιτικοποιούν τις ιδέες τους σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αγώνα είναι ολοφάνερη με την καταστολή χιλιάδων αγωνιστών. Η επιλογή μου για την σχεδόν κατά 11 συναπτά έτη φυγοδικία μου τσαλάκωσε και ενόχλησε το “παντοδύναμο” γόητρο της αστυνομίας. Τα εξελιγμένα τεχνολογικά μέσα και οι χιλιάδες παρακολουθήσεις που γίνονται από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς δεν μπορούν να υπερνικήσουν την δίψα για ελευθερία ενός ανθρώπου που επιθυμεί να διαφύγει, κάτι που σαφώς, λόγω της μη ελεγξιμότητάς του, ενοχλεί τις διωκτικές αρχές.

5) Σήμερα βρίσκεσαι αντιμέτωπος με μια νέα δίωξη, με σοβαρές πολιτικές και ποινικές προεκτάσεις. Εκτός από εσένα κατηγορούνται άλλοι 4 αναρχικοί σύντροφοι, οι Ασπιώτης Π., Μαζιώτης Ν., Σακκάς Κ. και Τσιρώνης Γ. Για την ίδια υπόθεση κατηγορούνται και 2 κοινωνικοί κρατούμενοι, ο Χριστοδούλου Σ. και ο Πετρακάκος Γ., επίσης, η συντρόφισσα του τελευταίου, Θεοφίλου Μ., και δύο οικογενειακοί τους φίλοι. Μιλάμε για το αστυνομικοδικαστικό κατασκεύασμα της “υπόθεσης των ληστών του Διστόμου”, που συγχρόνως επιχειρείται να συνδεθεί με την δράση του Επαναστατικού Αγώνα. Θεωρείς ότι η κατασκευασμένη “συμμορία των ληστών με τα μαύρα”, όπου για μια δεκαετία η αντιτρομοκρατική τής χρέωνε ληστείες τραπεζών, ενίσχυση του “επαναστατικού ταμείου”, συμμετοχή σε ένοπλες οργανώσεις, σύμπλευση ποινικών – πολιτικών κτλ, λειτούργησε πιλοτικά γι’ αυτή την αναβαθμισμένη μεθόδευση;

Οι διωκτικοί μηχανισμοί τροφοδοτούσαν επί σειρά ετών κατασταλτικά σενάρια, σύμφωνα με τα οποία, τα άτομα που κατηγορήθηκαν για την υποτιθέμενη ομάδα “ληστές με τα μαύρα” είχαν τον ρόλο του χρηματοδότη των εγχώριων οργανώσεων αντάρτικου πόλης. Ισχυρισμοί τόσο ψευδείς και ευφάνταστοι, που ούτε εντός των δικαστικών αιθουσών δεν μπόρεσαν να σταθούν, παρά τη γνωστή συνεργασία δικαστών και αντιτρομοκρατικής. Ο εισαγγελέας Ασπρογέρακας, ως εμπνευστής της νέας κατασταλτικής επιχείρησης εναντίον αγωνιστών (υπόθεση ληστών του Διστόμου – ΕΑ), είναι ξεκάθαρο ότι επιδιώκει να πάρει ρεβάνς για το χαμένο γόητρο της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας.

6) Αντιλαμβανόμαστε ότι μια από τις σκοπιμότητες της νέας αυτής δίωξης έχει να κάνει με την προσπάθεια επιβολής μεγαλύτερων ποινών, κάτι που θα μπορούσε να επιτευχθεί επίσης με την κατηγορία συγκρότησης εγκληματικής οργάνωσης (187). Γιατί, κατά την γνώμη σου, επιλέγεται η δίωξη να γίνει μέσω του αντιτρομοκρατικού νόμου 187Α; Γιατί επιδιώκεται η εμπλοκή της οργάνωσης του Επαναστατικού Αγώνα; Ποιά είναι, κατά τη γνώμη σου, η πολιτική σκοπιμότητα αυτής της μεθόδευσης; Ποιά είναι τα μηνύματα που θέλει να στείλει και προς ποιές κατευθύνσεις;

Η αστική δικαιοσύνη, ως θεσμικό όργανο του κράτους, εκδικείται τους αναρχικούς λόγω της αμφισβήτησής τους και της προσπάθειάς τους για την κατάργηση του. Επιβάλλουν εξοντωτικές ποινές και ενισχύουν το νομικό τους οπλοστάσιο, όπως η δημιουργία του νόμου 187Α, με νομοθεσίες πολυετών καθείρξεων για τους αγωνιστές. Τους χαρακτηρίζει ως “τρομοκράτες”, αποδίδοντάς τους τα δικά του χαρακτηριστικά, ώστε να εξασφαλίσει την κοινωνική συναίνεση. Μέσα από το μήνυμα της μηδενικής ανοχής προσπαθεί να τρομάξει και να φοβίσει όλους αυτούς που θα επιλέξουν να πάρουν στο μέλλον τη σκυτάλη της αντίστασης. Η επιβολή, όμως , εξοντωτικών ποινών δεν λειτουργεί παραδειγματικά, καθώς οι ιδέες δεν φυλακίζονται και το πάθος για την ελευθερία δεν καταστέλλεται, κι αυτός είναι ο λόγος που πάντα θα αποτυγχάνουν. Αποδέκτες των μηνυμάτων του κράτους είναι και όσοι βρίσκονται εκτός του αναρχικού χώρου, αλλά κινούνται σε παραβατικά μονοπάτια με αξιοπρεπή τρόπο και εκφράζουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους αγωνιστές που βρίσκονται σε καθεστώς παρανομίας. Επιδίωξή τους είναι να μειώσουν τις πιθανότητες επιβίωσης αυτών που θα βρεθούν στο δύσκολο αυτό καθεστώς.

7) Ποιά είναι τα στοιχεία που θα πρέπει να αναδείξει και να αντιπαλέψει ένα κίνημα αλληλεγγύης γύρω από αυτήν την υπόθεση;

Θα πρέπει να αναδείξει όλα τα χαρακτηριστικά αυτά που περιέχονται στην ίδια τη σχέση της αλληλεγγύης. Οι αιχμάλωτοι του κοινωνικού και ταξικού πολέμου δεν είναι μόνοι τους, αλλά βαδίζουν μαζί με όλο το κίνημα στους δρόμους του αγώνα. Ακόμα, το κίνημα μέσα από τις δράσεις αλληλεγγύης του, θα πρέπει να δημιουργήσει ένα ανάχωμα στην προσπάθεια ποινικοποίησης των συντροφικών και φιλικών σχέσεων από τη μεριά του κράτους. Είναι σημαντικό το αναρχικό – αντιεξουσιαστικό κίνημα, μέσα από κάθε υπόθεση, να προτάσσει τα συνολικά πολιτικά χαρακτηριστικά του και τις κεντρικές του θέσεις. Να μην υπάρχει περιορισμός σε μια στείρα υπερασπιστική στάση, που θα προκύπτει από τα επιμέρους χαρακτηριστικά της. Ο τρόπος που θα εκφράζεται η αλληλεγγύη και τα στοιχεία που θα εμπεριέχει θα πρέπει να υπηρετούν τα κοινωνικά και απελευθερωτικά προτάγματά μας.