Category Archives: Απόψεις

Απόψεις

Λόγια σταράτα

Leave a comment

1. Επιτέλους μια απόφαση που δείχνει το δρόμο!

Αφορμή για το σημείωμα αυτό είναι η απόφαση του συντρόφου Κώστα Κ. να πάει φυλακή αντί να εξαγοράσει την ποινή του, δηλαδή να μην καταβάλλει το ποσό των 6.000 €(*), που του επέβαλε το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθήνας, για τη συμμετοχή του στις αντι-μνημονιακές συγκρούσεις στο Σύνταγμα το 2011.

Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα (αν και κάποιοι “αιρετικοί” το υποστήριζαν εδώ και κάμποσο καιρό) να σταματήσουμε να γεμίζουμε τον κρατικό κορβανά με υπέρογκα ποσά για να αποφύγουμε την φυλάκιση; Το κράτος μας έχει επιβάλει το δικό του δρόμο: κάντε πάρτι, μπαρ, συναυλίες για να πληρώσετε, με αντάλλαγμα την ελευθερία σας. Αυτό πρέπει κάποτε να σπάσει.

Μήπως ήρθε ο καιρός να δούμε το ζήτημα κινηματικά, αρνούμενοι να πληρώνουμε τις εξαγορές ποινών για πλημμελήματα ή και κακουργήματα που, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να τιμωρηθούν με ποινές φυλάκισης (ελαφρυντικά, εφετείο);

Βέβαια, μπορεί να αντιλεχθεί ότι η ελευθερία του καθενός/μιάς είναι πολύ σημαντική, διότι μας επιτρέπει να είμαστε κοινωνικά και πολιτικά ενεργοί εκτός φυλακής. Ωστόσο, η αντίθετη πολιτική απόφαση, δηλαδή αυτή της αποδοχής της φυλάκισης με όσο πιο μαζικούς όρους γίνεται, θα αντιπαρατεθεί μετωπικά με το κράτος (μέσα κι έξω από τη φυλακή) θέτοντας το σε μια κατάσταση που θα το κλονίσει σοβαρά. Πόσο μάλλον, αν αυτή η πρακτική διαχυθεί κοινωνικά.

Ας το σκεφτούμε. Ο σύντροφος Κώστας Κ. το έκανε και έδειξε, με την πράξη του, έναν πολιτικό δρόμο που είναι εφικτός… ( για όσες/ους, βέβαια, μπορούν να τον ακολουθήσουν).

(*) Εδώ πρέπει να επισημανθεί η προσαύξηση των χρηματικών ποινών που διπλασιάζει το πληρωτέο ποσό, με αποτέλεσμα να μιλάμε για υπέρογκα ποσά που αν δεν πληρωθούν με δόσεις, η μόνη λύση είναι η παροχή “κοινωφελούς εργασίας” σε κάποιον δήμο. Π.χ. για μία ποινή 2 ετών μετατρέψιμη προς 5€/μέρα (το ελάχιστο ποσό της μετατροπής) το πληρωτέο είναι περίπου 7.200€, συν τα δικαστικά έξοδα, που είναι υποχρεωμένος/η να πληρώσει ο/η καταδικασμένος /η.

Υ.γ. Ο σύντροφος αποφυλακίστηκε ένα μήνα μετά, εκτίοντας το 1/10 της ποινής του, σύμφωνα με τον νόμο Παρασκευόπουλου.

2. Για το φιάσκο της “Τρομοκρατικής”

Με διαρροές και μπαράζ βαρύγδουπων αναρτήσεων ανακοινώθηκε η τελευταία “επιτυχία” της “Τρομοκρατικής”, με τη σύλληψη 14 ατόμων που τροφοδοτούσαν, κατ΄ αυτήν, το “επαναστατικό ταμείο”. Άνθρακες ο θησαυρός όμως. Όπως κι η ίδια παραδέχτηκε, λίγες μέρες μετά, επρόκειτο για άτομα που δεν είχαν σχέση με τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, αλλά για συγγενείς “ποινικών” κρατούμενων… που κατέθεσαν μικροποσά στο όνομα συντρόφου που τώρα είναι πολιτικός κρατούμενος. Όσο για το μυθικό ποσό που βρέθηκε στον τραπεζικό λογαριασμό : 4.000€, με καταθέσεις των 20, 40, 50, 100 και 200 ευρώ. Σκεφτείτε τι θα έκαναν οι επαναστάτες με 4.000 ευρώ: θα ανέτρεπαν το σύστημα !

Η υπόθεση, βέβαια, δεν παύει να είναι σοβαρή. Αφορά, για πολλοστή φορά, στην ποινικοποίηση των συγγενικών/φιλικών σχέσεων των κρατούμενων. Το είδαμε για πρώτη φορά στην 1η δίκη του Επαναστατικού Αγώνα, το ξαναείδαμε με τις συγγενείς της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς, πρόσφατα με την υπόθεση Περικλή/Ηριάννας και, τελευταία, με την υπόθεση των “ληστών του Διστόμου”.

Πέρα όμως από την καθαρά κατασταλτική χροιά της υπόθεσης, το ζήτημα έχει και μιαν άλλη σημαντική πλευρά. Αφορά στον “θανάσιμο” εναγκαλισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής από τις τράπεζες (και τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας), που έχουν καταστεί, με τη βούλα του κράτους, μηχανισμοί ελέγχου και επιτήρησης οποιασδήποτε δραστηριότητας και επαφής.

Ας λάβουμε, λοιπόν, το μήνυμα κι ας πάρουμε τα μέτρα μας κι εμείς. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι επαφών και σχέσεων πέρα από τις τράπεζες και τα κινητά. Όπως τις δεκαετίες του 60, του 70 και του 80…

3. Για την παράταση του νόμου Παρασκευόπουλου (περί αποφυλακίσεων)

Ανακοινώθηκε πρόσφατα, από τον υπουργό δικαιοσύνης, ότι ο νόμος Παρασκευόπουλου, που επιτρέπει περισσότερες αποφυλακίσεις απ’ ότι ορίζει η ισχύουσα νομοθεσία, ενδεχομένως να παραταθεί από τον Αύγουστο 2018 για έναν ακόμη χρόνο (όπως έγινε και πέρυσι). Παρ’ ότι, όπως γράφαμε στο προηγούμενο τεύχος νο3 (Απρίλης 2018), ο συνολικός αριθμός κρατούμενων, μετά από μία μεγάλη μείωση το 2015-2016, άρχισε πάλι να αυξάνεται (λόγω του υπερβάλλοντα ζήλου δικαστών και εισαγγελέων να στέλνουν διαρκώς περισσότερο κόσμο στην φυλακή), μια τέτοια ρύθμιση είναι ζωτικής σημασίας για τους /τις κρατούμενους /ες που εμπίπτουν στις διατάξεις του.

Γι’ αυτό και είναι ένα από τα κύρια αιτήματα των αγωνιζόμενων κρατούμενων μέσα από την πανελλήνια Επιτροπή Αγώνα Φυλακών, που έχουν όμως να αντιμετωπίσουν, πέρα από το υπουργείο, το καλλιεργούμενο κλίμα κοινωνικού αυτοματισμού που προωθούν κόμματα, ΜΜΕ και οι κάθε είδους “400 πολίτες Εξαρχείων” που επισείουν τον μπαμπούλα της “ανασφάλειας” στις γειτονιές και στο κέντρο των πόλεων εξαιτίας των αποφυλακίσεων “εγκληματιών”.

Διμέτωπος, λοιπόν, ο αγώνας των κρατούμενων: από τη μία η κυβέρνηση και το υπουργείο που υπεκφεύγουν (λόγω πολιτικού κόστους) σχετικά με την παράταση του νόμου και από την άλλη οι κοινωνικοί και πολιτικοί “εγκληματίες” (κόμματα, πολιτικοί, “φιλήσυχοι πολίτες”) πού θέλουν οι κρατούμενοι να αφήσουν τα κόκαλά τους στη φυλακή…

Οι αγωνιζόμενοι/ες κρατούμενοι/ες δεν πρέπει να μείνουν μόνοι/ες στο συγκεκριμένο αίτημά τους, διότι κι αυτό είναι μέρος του νέου σωφρονιστικού κώδικα που επέρχεται, αλλά και του ποινικού κώδικα που θα τον συνοδεύει.

Η απεργία πείνας μέχρι θανάτου του Μπόμπυ Σαντς και άλλων 9 συναγωνιστών του

“Κάποιος θα πρέπει να γράψει ένα ποίημα για τα βάσανα των απεργών πείνας.

Θa’ θελα να το γράψω εγώ, αλλά πως να το τελειώσω ;” (10η μέρα απεργίας πείνας)

Το 1972 (στα 18 του) μπαίνει στον IRA(Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός) για να παλέψει, όπως έλεγε, “ώσπου η Ιρλανδία να γίνει μία ανεξάρτητη σοσιαλιστική δημοκρατία”. Τον Οκτώβρη του 1972 συλλαμβάνεται με την κατηγορία κατοχής 4 περιστρόφων. Καταδικάζεται σε 5 χρόνια και φυλακίζεται στην περιβόητη φυλακή του Λονγκ Κες. Αποφυλακίζεται το 1976. Μετά από 6 μήνες συλλαμβάνεται ξανά, μετά από βομβιστική επίθεση και ανταλλαγή πυροβολισμών με τα αγγλικά στρατεύματα κατοχής στη Β. Ιρλανδία. Υποβάλλεται σε 6ήμερη ανάκριση και βασανιστήρια. Παραμένει υπόδικος 11 μήνες και καταδικάζεται τον Σεπτέμβρη του 1977 (μαζί με συντρόφους του) σε 14 χρόνια κάθειρξη (για ένα ρεβόλβερ). Μεταφέρεται στη φυλακή Κράμλιν όπου τις 22 πρώτες μέρες είναι ολόγυμνος και σε πλήρη απομόνωση.

Στη συνέχεια, μετάγεται στην πτέρυγα “Η” της Λονγκ Κες, όπου το Σεπτέμβρη του 1976 κρατούμενοι είχαν προχωρήσει στη διαμαρτυρία της “κουβέρτας” (καλύπτοντας το σώμα τους μόνο με μια κουβέρτα), την οποία άρχισε ο Κ. Νιούτζεντ, επειδή η κυβέρνηση της Θάτσερ απαγόρευσε να φορούν οι πολιτικοί κρατούμενοι κανονικά ρούχα, διότι δεν θεωρούνται πλέον πολιτικοί. Τον Απρίλη του 1978, έπειτα από συστηματική κακομεταχείριση (ειδικά στις τουαλέτες και στα ντους), οι κρατούμενοι αρνούνται να πλυθούν και να παραδώσουν τα δοχεία νυκτός, απλώνοντας τα περιττώματα τους στους τοίχους των κελιών και πλημμυρίζοντας τους διαδρόμους των φυλακών με τα ούρα τους. Στη διαμαρτυρία συμμετέχουν και οι γυναικείες φυλακές. Το 1980 κρατούμενοι, με επικεφαλής το μέλος του IRA Σ. Μακένα, κάνουν απεργία πείνας για την αναγνώριση τους ως πολιτικοί κρατούμενοι, αλλά μετά από 53 μέρες απεργίας πείνας αντιλαμβάνονται ότι στο κείμενο συμφωνίας, τους είχαν κοροϊδέψει. Στις 19 Δεκέμβρη 1980 ο Μπόμπυ Σαντς ανακοινώνει, ότι οι κρατούμενοι δεν θα ξαναφορέσουν ρούχα φυλακής, ούτε θα κάνουν “υποχρεωτική εργασία”. Την 1η Μάρτη του 1981 ο Μπόμπυ Σαντς, με το ίδιο αίτημα, αρχίζει απεργία πείνας 2 εβδομάδες πριν τους άλλους με το σκεπτικό ότι αν πεθάνει ο θάνατος του να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των αιτημάτων για τους υπόλοιπους.

Τις πρώτες 17 μέρες κρατά προσωπικό ημερολόγιο (σε χαρτί τουαλέτας, κρύβοντάς το στο σώμα του). Έγραφε ότι δε φοβόταν τον θάνατο. Ήλπιζε, ότι η έκβαση της απεργίας, θα προκαλούσε την απομάκρυνση της βρετανικής κυριαρχίας από τη Β. Ιρλανδία. Στις 5 Μάη 1981 αφήνει την τελευταία του πνοή (σε ηλικία 27 ετών) στη φυλακή Μέιζ, μετά από απεργία πείνας 66 ημερών.

Διαδοχικά (από τον Μάιο μέχρι τον Αύγουστο) πέθαναν οι υπόλοιποι 9: Φράνσις Χιούζ, Πάτσι Ο’ Χάρα, Ρέιμοντ Μακ Κρις, Τζόζεφ Μακ Ντόνελ, Μάρτιν Χάρσον, Κέβιν Λιντς, Κέραν Ντόχερτυ, Τόμας Μακ Αλγουι (23 ετών, ο μικρότερος), Μάικλ Ντέβιν (30 ετών, ο μεγαλύτερος).

ΜαΜα

Απόψεις, Τρομονόμος (187Α)

Διαφορές μεταξύ του άρθρου 187 και 187Α

Leave a comment

Α. ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Στην σύγχρονη ελληνική νομοθετική ιστορία, ο πρώτος λεγόμενος αντιτρομοκρατικός νόμος ήταν ο Ν. 774/1978 «Περί καταστολής της τρομοκρατίας και προστασίας του Δημοκρατικού Πολιτεύματος», ο οποίος καταργήθηκε πέντε χρόνια αργότερα χωρίς να αντικατασταθεί από άλλον. Ο 774/1978 δέχθηκε δριμύτατη κριτική ως αντισυνταγματικός, ενώ, σύμφωνα με τον καθηγητή Ι. Μανωλεδάκη, ο νόμος υιοθετούσε την αντίληψη ότι «κάθε δυναμικός αντίπαλος της εξουσίας είναι τρομοκράτης».

Ακολούθησε ο Ν. 1916/1990 «Για την προστασία της κοινωνίας από το οργανωμένο έγκλημα» ο οποίος είχε ανάλογη τύχη, αφού καταργήθηκε τρία χρόνια αργότερα.

Ωστόσο, στο νόμο αυτό παρατηρεί κανείς αρκετές ομοιότητες με τις ισχύουσες σήμερα διατάξεις, αφού ενδεικτικά ο 1916/1990 τιμωρούσε όποιον συγκροτεί ή συμμετέχει σε οργάνωση ή ομάδα δύο ή περισσότερων προσώπων με σκοπό τη διάπραξη κατ’ εξακολούθηση ή σωρευτικά μίας σειράς εγκλημάτων (ανθρωποκτονία, επικίνδυνες ή σωματικές βλάβες με χρήση όπλου, χρήση εκρηκτικών κ.ά.) με βαρύτατες ποινές, που σε ορισμένες περιπτώσεις έφταναν τα ισόβια, ενώ «ο δημιουργός, αρχηγός ή ηθικός αυτουργός των κατά την παράγραφο 1 οργανώσεων ή ομάδων» τιμωρούνταν με ισόβια κάθειρξη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση τις διατάξεις του νόμου αυτού τιμωρούνταν με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών όποιος με πρόθεση «υποστήριζε ή διευκόλυνε τις ανωτέρω εγκληματικές οργανώσεις ή ομάδες», ακόμη και με την διανομή ανακοινώσεων, με αποτέλεσμα το 1991 να καταδικαστούν και να φυλακιστούν (για μικρό χρονικό διάστημα) οι δημοσιογράφοι και οι εκδότες που είχαν δημοσιεύσει προκήρυξη της 17 Νοέμβρη.

Χαρακτηριστική είναι η εισηγητική έκθεση για την κατάργηση του νόμου αυτού, στην οποία αναφέρεται: «Ο ν.1916/1990 για την προστασία της κοινωνίας από το οργανωμένο έγκλημα, παρά την εκφρασμένη πρόθεση της διαφύλαξης των κοινωνικών αγαθών από τα φαινόμενα του οργανωμένου εγκλήματος και της τρομοκρατίας, δημιούργησε πολλά νέα προβλήματα, χωρίς να επιλύσει τα προϋπάρχοντα. Αυτό οφείλεται αφ’ ενός στο γεγονός ότι οι εν ισχύι διατάξεις του Ποινικού Κώδικα και Ειδικών Ποινικών Νόμων προσφέρουν την απαιτούμενη ποινική προστασία στα κοινωνικά αγαθά και αφ’ ετέρου στη δυσκολία εναρμόνισης των διατάξεων του με συνταγματικές ρυθμίσεις, με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και με πάγιες αρχές του Ελληνικού Ποινικού Δικαίου και της Ποινικής Δικονομίας».

Ιδιαίτερη σημασία έχει ο Ν. 2928/2001, ο οποίος αντικατέστησε το ως τότε ισχύον άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα, ώστε να τιμωρεί με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών όποιον συγκροτεί ή εντάσσεται ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία ή περισσότερα πρόσωπα (οργάνωση) και επιδιώκει τη διάπραξη περισσότερων κακουργημάτων που προβλέπονται ρητά στο άρθρο αυτό. Ως τότε, το άρθρο 187 ΠΚ είχε τίτλο «Σύσταση και συμμορία» και προέβλεπε πλημμεληματικού χαρακτήρα ποινές.

Με τον ίδιο νόμο προστέθηκε πρόβλεψη για την «απαλλαγή υπαιτίων συμβαλλόντων στην εξάρθρωση συμμορίας», προστέθηκε το άρθρο 200A του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας για την ανάλυση DNA, όταν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις τέλεσης κακουργήματος με χρήση βίας ή εγκλήματος που στρέφεται κατά της γενετήσιας ελευθερίας, ή πράξεις συγκρότησης ή συμμετοχής σε οργάνωση κατά το άρθρο 187 ΠΚ. Επιπλέον, συμπεριλήφθηκε διάταξη για τις ανακριτικές πράξεις επί εγκληματικών οργανώσεων (άρση απορρήτου, καταγραφή ήχου ή εικόνας κ.λπ.), για την προστασία μαρτύρων, για την προστασία εισαγγελέων, ανακριτών και δικαστών σχετικών υποθέσεων κ.ά.

Πολλές από τις αλλαγές που επέφερε ο Ν. 2928/2001 παραμένουν σε ισχύ μέχρι και σήμερα, είτε αυτούσιες, είτε με τροποποιήσεις, ωστόσο, οι διατάξεις περί «εγκληματικής οργάνωσης» δεν θεωρήθηκαν αρκετές και έτσι με το Ν. 3251/2004 «Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, τροποποίηση του Ν. 2928/2001 για τις εγκληματικές οργανώσεις και άλλες διατάξεις», ο οποίος ψηφίστηκε λίγες ημέρες πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα (έναρξη ισχύος 9 Ιουλίου 2004), προστέθηκε το γνωστό πια άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα.

Β. ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 187 ΚΑΙ 187Α ΠΚ

Στη συνέχεια, θα επιχειρηθεί μία ενδεικτική -και, βεβαίως, μη εξαντλητική- παρουσίαση των βασικών διαφορών μεταξύ των δύο άρθρων, του 187 για την εγκληματική οργάνωση και του 187Α για τις τρομοκρατικές πράξεις.

Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των άρθρων 187 και 187Α ΠΚ είναι η εισαγωγή του όρου «τρομοκρατικές πράξεις». Ειδικότερα, ο 187 ΠΚ στην παράγραφο 1 –όπως ισχύει σήμερα- τιμωρεί (με κάθειρξη μέχρι 10 ετών) την συγκρότηση ή ένταξη μέλους σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα τριών ή περισσοτέρων ατόμων (οργάνωση) που επιδιώκει την διάπραξη μιας σειράς κακουργημάτων.

Αντιθέτως, ο 187Α ΠΚ, στην παράγραφο 1, τιμωρεί (με πολύ πιο αυστηρές ποινές που φτάνουν και τα ισόβια) όποιον τελεί ένα ή περισσότερα από τα εγκλήματα που αναφέρονται στο άρθρο αυτό (ανθρωποκτονία με πρόθεση, βαριά σωματική βλάβη, αρπαγή, έκρηξη, εμπρησμό κ.λπ.) «με τρόπο ή σε έκταση ή υπό συνθήκες που είναι δυνατό να βλάψουν σοβαρά μια χώρα ή έναν διεθνή οργανισμό και με σκοπό να εκφοβίσει σοβαρά έναν πληθυσμό ή να εξαναγκάσει παρανόμως δημόσια αρχή ή διεθνή οργανισμό να εκτελέσει οποιαδήποτε πράξη ή να απόσχει από αυτήν ή να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού».

Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, σε αντίθεση με την παρ. 1 του 187 ΠΚ, που τιμωρεί το μέλος της εγκληματικής οργάνωσης, η παρ. 1 του 187Α ΠΚ τιμωρεί το άτομο («όποιος τελεί…»). Δηλαδή ο 187Α ΠΚ εμπεριέχει και την ατομική τρομοκρατία, αφού με την παράγραφο 1 τιμωρείται «όποιος» τελεί κάποιο από τα εγκλήματα που αναφέρονται σε αυτήν, ενώ με την παράγραφο 4 τιμωρείται το μέλος της οργάνωσης.

Η δεύτερη σημαντική και ειδοποιός, όπως προαναφέρθηκε, διαφορά των δύο άρθρων είναι η αναφορά στον τρόπο, την έκταση και τις συνθήκες υπό τις οποίες τελείται η «τρομοκρατική πράξη» κατ’ άρθρον 187Α ΠΚ. Βέβαια, όπως είναι προφανές, δεν υπάρχει συγκεκριμένος ορισμός πως βλάπτεται σοβαρά μια χώρα ή ένας διεθνής οργανισμός, πως στοιχειοθετείται ο σκοπός σοβαρού εκφοβισμού ενός πληθυσμού κ.λπ. Η αοριστία αυτή είναι ενδεικτική του τρόπου με τον οποίο εφαρμόζεται ο λεγόμενος αντιτρομοκρατικός νόμος, αφού, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, τα δικαστήρια αντιγράφουν απλά την διάταξη του άρθρου 187Α ΠΚ («με τρόπο ή σε έκταση ή υπό συνθήκες που είναι δυνατό να βλάψουν σοβαρά μια χώρα…») για να στοιχειοθετήσουν την σχετική παράβαση στις αποφάσεις τους.

Ενδεικτική της αοριστίας και της ασάφειας της παραγράφου 1 είναι η πρόβλεψη στην παράγραφο 4 του άρθρου 187Α ΠΚ: «Η μη τέλεση από την τρομοκρατική οργάνωση οποιουδήποτε από τα εγκλήματα του καταλόγου που περιλαμβάνονται στα στοιχεία α’ έως κβ’ της παρ. 1 συνιστά ελαφρυντική περίσταση». Δηλαδή ενώ ο Ποινικός Κώδικας ορίζει σαφώς ότι έγκλημα χωρίς πράξη (ή παράλειψη) άδικη και καταλογιστεί στον δράστη δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιόποινη πράξη, το άρθρο 187Α ΠΚ παρ. 4 ορίζει ότι τιμωρείται ακόμη και η μη τέλεση εγκλήματος από το μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης.

Έτσι, για να καταδικαστεί κανείς με την παράγραφο 4 η οποία τιμωρεί με κάθειρξη έως 10 ετών όποιον συγκροτεί ή εντάσσεται σε τρομοκρατική οργάνωση, αρκεί η ιδιότητα του μέλους χωρίς αυτός να έχει προβεί σε κάποια παράνομη πράξη. Παράλληλα, τόσο στο 187 όσο και στο 187Α ΠΚ, η διεύθυνση της οργάνωσης τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον 10 ετών.

Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην παράγραφο 6 του άρθρου 187Α ΠΚ, σύμφωνα με την οποία τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι 10 ετών όποιος «εν γνώσει της μελλοντικής αξιοποίησής τους», παρέχει ουσιώδεις πληροφορίες για να διευκολύνει ή να υποβοηθήσει την τέλεση τρομοκρατικής πράξης από οργάνωση ή μεμονωμένο άτομο. Άρα, με βάση την παράγραφο αυτή, δεν χρειάζεται να είναι κανείς καν μέλος ή «ατομικός τρομοκράτης» για να τιμωρηθεί με βαρύτατη ποινή, αν κριθεί ότι παρείχε «ουσιώδεις πληροφορίες προς μελλοντική αξιοποίηση». Η ηθελημένη ασάφεια των όρων γίνεται αντιληπτή και στον πλέον άπειρο αναγνώστη.

Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί το άρθρο 187Β ΠΚ, το οποίο προβλέπει μέτρα επιείκειας για όποιον, εφόσον είναι υπαίτιος πράξεων των άρθρων 187 και 187Α, παρέχει πληροφορίες ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο συμβάλλει στην εξάρθρωση εγκληματικής οργάνωσης, συμμορίας ή τρομοκρατικής οργάνωσης. Σε αυτήν την περίπτωση, αναλόγως του πότε και με ποιο τρόπο και υπό ποιές συνθήκες έχει γίνει αυτό, προβλέπεται από μείωση ποινής μέχρι και πλήρης απαλλαγή.

Κλείνοντας, άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι, σε προϊσχύσασα μορφή του άρθρου 187Α ΠΚ, υπήρχε η παράγραφος 8, η οποία όριζε: «Δεν συνιστά τρομοκρατική πράξη, κατά την έννοια των προηγούμενων παραγράφων του άρθρου αυτού, η τέλεση ενός ή περισσότερων από τα εγκλήματα των προηγούμενων παραγράφων, αν εκδηλώνεται ως προσπάθεια εγκαθίδρυσης δημοκρατικού πολιτεύματος ή διαφύλαξης ή αποκατάστασης αυτού ή ως δράση υπέρ της ελευθερίας, με την έννοια του άρθρου 5 παρ. 2 του Συντάγματος, ή αποσκοπεί στην άσκηση θεμελιώδους ατομικής, πολιτικής ή συνδικαλιστικής ελευθερίας, ή άλλου δικαιώματος, προβλεπόμενου στο Σύνταγμα ή στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών».

Η παράγραφος αυτή είχε ιδιαίτερη σημασία γιατί, με τη στενή ερμηνεία του νόμου, ακόμη και μια απεργία ή το κλείσιμο των δρόμων από τους αγρότες, ή και μία δυναμική διαμαρτυρία, π.χ. σε ένα υπουργείο, θα μπορούσε να υπαχθεί στις διατάξεις του 187Α ΠΚ. Όμως η μικρή αυτή δικλείδα ασφαλείας καταργήθηκε το 2010.

ΥΓ. Πέρυσι το καλοκαίρι αναρτήθηκε στην ανοιχτή διαβούλευση τροποποίηση των άρθρων 187 και 187Α ΠΚ, σύμφωνα με την οποία τιμωρείται –μεταξύ άλλων- η πρόκληση ή διέγερση σε διάπραξη τρομοκρατικών πράξεων, ενώ υπήρχαν και άλλες ασαφείς και τουλάχιστον προβληματικές διατάξεις, όπως είναι άλλωστε το 187Α στο σύνολό του. Οι τροποποιήσεις αποσύρθηκαν, ωστόσο, το ίδιο το υπουργείο Δικαιοσύνης ανακοίνωσε ότι οι σχετικές τροποποιήσεις εισάγονται για περαιτέρω επεξεργασία στην Επιτροπή για τη σύνταξη Νέου Ποινικού Κώδικα με στόχο την έγκαιρη προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στις αποφάσεις –πλαίσιο 2008/841/ΔΕΥ και 2008/919/ΔΕΥ.

Απόψεις

Με τον Κουφοντίνα είμαστε μαζί ενάντια σε κράτος και καταστολή

Leave a comment

 

Ο επαναστάτης πολιτικός κρατούμενος βρίσκεται 16 χρόνια στη φυλακή καταδικασμένος για την συμμετοχή του στην ε.ο. 17 Νοέμβρη. Στις 30 Μαΐου ξεκίνησε απεργία πείνας με αιτήματα την επαναχορήγηση της τακτικής άδειας εξόδου και την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο. Άδεια η οποία μπλοκαρίστηκε κατόπιν παρέμβασης της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου, όταν άσκησε πειθαρχικές διώξεις στους 2 εισαγγελείς των φυλακών Κορυδαλλού προκειμένου να μπλοκάρει την όλη διαδικασία

Από την αρχή της απεργίας αναπτύχθηκε ένα πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης σε πανελλαδικό επίπεδο με πορείες, συγκεντρώσεις, καταλήψεις κτηρίων, κινήσεις αντιπληροφόρησης έως και επιθετικές ενέργειες. Αποτέλεσμα των δράσεων αυτών ήταν και 22 συλλήψεις συντρόφων. Επίσης, από ομάδα συντρόφων πραγματοποιήθηκε δράση με στόχο τον οικοδομικό συνεταιρισμό των δικαστικών υπαλλήλων Ελλάδος, όπου συστεγάζεται με το πολιτικό γραφείο του Μ. Βαρβιτσιώτη. Κατά την διάρκεια της δράσης ο αστυνομικός φρουρός του Βαρβιτσιώτη πυροβόλησε σε ευθεία βολή την ομάδα των συντρόφων που αποχωρούσε.
Η δολοφονική αυτή επίθεση δεν κατάφερε να κάμψει τις κινήσεις αλληλεγγύης οι οποίες συνεχίστηκαν αμείωτες μέχρι την λήξη της απεργίας πείνας του Δ. Κουφοντίνα μετά από 16 ημέρες, όταν ικανοποιήθηκε το αίτημα του για την χορήγηση τακτικής άδειας.

Κατά την διάρκεια της απεργίας πείνας αλλά και μετά ασκήθηκαν έντονες πιέσεις από την πολιτική και δικαστική εξουσία, από οικονομικούς παράγοντες, από τα ΜΜΕ, από ξένες κυβερνήσεις και πρεσβείες.

Η θετική έκβαση της απεργίας πείνας κινητοποίησε τον κρατικό μηχανισμό που δεν άργησε να απαντήσει. Την εργολαβία για την συγκεκριμένη επίθεση ανέλαβε εκ νέου η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου, η οποία έδωσε εντολή στη γνωστή εισαγγελέα Πειραιά Β. Μαρσιώνη να προχωρήσει σε προκαταρκτική εξέταση εις βάρος 8 πολιτικών κρατουμένων σχετικά με το αδίκημα της υποκίνησης σε στάση που είναι κακουργηματικού χαρακτήρα και αφορά την αλληλεγγύη των κρατουμένων στον αναρχικό Ντίνο Γιαγτζόγλου που μετήχθη βίαια ενώ βρίσκονταν σε απεργία πείνας. Η Β. Μαρσιώνη ήταν η προηγούμενη εισαγγελέας των φυλακών Κορυδαλλού η οποία απέρριπτε τις αιτήσεις για την χορήγηση άδειας στους συντρόφους Κουφοντίνα και Γουρνά απαιτώντας από αυτούς δηλώσεις μετάνοιας.
Εάν τελικά ασκηθεί δίωξη στους 8 πολιτικούς κρατούμενους, αυτό σημαίνει ότι στερούνται αυτόματα το δικαίωμα στην άδεια, ενώ οποιαδήποτε ποινή ενδεχομένως τους επιβληθεί θα πρέπει να εκτιθεί μετά την λήξη της ποινής που ήδη εκτίουν.
Οι κλήσεις αφορούν τους Αργυρού Παναγιώτη, Γουρνά Κώστα, Κουφοντίνα Δημήτρη, Μπολάνο Δαμιανό, Νικολόπουλο Γιώργο, Νικολόπουλο Μιχάλη, Τσάκαλο Γεράσιμο, Τσάκαλο Χρήστο.

Το κράτος θέλει να παρατείνει την ομηρία των πολιτικών κρατούμενων και να ισχυροποιήσει το καθεστώς εξαίρεσης που ισχύει για αυτούς, ενώ παράλληλα μέσω της συγκεκριμένης μεθόδευσης προσπαθεί να εκφοβίσει το σύνολο των κρατουμένων, προκειμένου να εκβιάσει πειθαρχημένες συμπεριφορές.

ΓΠ

Απόψεις

Λόγια σταράτα

Leave a comment

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει. Σαν αερικό θα ζήσω, σαν αερικό

(“Αερικό”,στίχοι Θαν. Παπακωνσταντίνου)

 

1. Βραχιολάκια δεν φοράνε μόνο στις φυλακές, αλλά και στην… Amazon!

Η εταιρεία λιανικού διαδικτυακού εμπορίου Αmazon (του πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο, Τζεφ Μπέζος, με αξία επιχείρησης 121.3 δισ. $), επιχείρησε στην Ιταλία να βάλει “βραχιολάκια” επιτήρησης κι ελέγχου στους εργαζόμενούς της “για να υποστηρίξει τους εργαζόμενους στη διάρκεια του ωραρίου τους και για να καταστήσει πιο εύκολες και αποτελεσματικές τις διαδικασίες της εργασίας τους”. Κι ενώ η ιταλική Κρατική Αρχή για την Προστασία των Προσωπικών Δεδομένων προσπαθεί να κρατήσει τα προσχήματα (περί μη αποδεκτής ενέργειας), το ιταλικό Υπουργείο Εργασίας αφήνει το παραθυράκι ανοιχτό…: “τα βραχιολάκια αυτά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν, αν δεν υπάρξει σαφής συναίνεση των συνδικάτων”. Η απόφαση, λοιπόν, στα χέρια των πουλημένων γραφειοκρατών συνδικαλιστών!

Έτσι, λοιπόν, παρουσιάζεται από τα αφεντικά, με σύγχρονη γλώσσα, η αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζόμενων, δίνοντάς τους, μάλιστα, στην περίπτωση της Amazon κι εντολή με μικρή δόνηση σε περίπτωση που κινούνται σε λαθεμένη κατεύθυνση στο χώρο δουλειάς.

Το δυστοπικό αυτό πείραμα, βέβαια, έχει δοκιμαστεί εδώ και καιρό, παγκόσμια, σε καταδικασμένους/ες ή φυλακισμένους/ες σε περιπτώσεις χορήγησης αδειών από τη φυλακή, προσωρινής απόλυσης ή αναστολής εκτέλεσης ποινής με όρους. Στην Ελλάδα, ειδικώτερα, οι εκπαιδευτικές άδειες των κρατούμενων χορηγούνται μόνο με τη χρήση “βραχιολιού”, μία τάση που, απ’ ό,τι διαφαίνεται, θα επεκταθεί και σε όσους/ες καταδικάζονται με αναστολή ή σε όσους/ες θα παίρνουν κανονική άδεια.

Η χρήση “βραχιολιού”, όμως, έχει και ταξικό χαρακτήρα. Η εταιρεία G4S που το διαχειρίζεται πληρώνεται από τον/ην κρατούμενο/η 15€ την ημέρα, ή 450€ το μήνα, όσο δηλαδή ένας σημερινός μισθός. Ο/Η κρατούμενος/η είναι υποχρεωμένος/η να το φοράει και μέσα στη φυλακή (διότι, όπως ισχυρίζεται η εταιρεία, η προσθαφαίρεση του “βραχιολιού” απαιτεί ειδικευμένο τεχνικό κι, άρα, είναι ασύμφορη), με αποτέλεσμα να προκαλεί ανεπανόρθωτα παθολογικά προβλήματα στους/ις κρατούμενους/ες, λόγω της συνεχούς έκθεσης σε ηλεκτρομαγνητικό πεδίο.

Το αποτέλεσμα είναι ότι όσοι/ες δεν έχουν χρήματα, δεν θα μπορούν να το χρησιμοποιήσουν. Η αντιπρόταση, βέβαια, δεν είναι το “δωρεάν βραχιολάκι”. Το ζήτημα είναι αν αποδεχόμαστε στη φυλακή (όπως και στον εργασιακό τομέα) τη δυστοπική κατάσταση επιτήρησης κι ελέγχου, σε μία κοινωνία που προσπαθεί να καταγράφει τις κινήσεις μας, γνωρίζοντας ανά πάσα στιγμή που είμαστε και τι κάνουμε, με αντάλλαγμα “ανάσες ελευθερίας”. Mεγάλο και δύσκολο θέμα, που πρέπει, όμως, να ανοίξουμε…

2. Οι θάνατοι στις φυλακές (και στα Α.Τ.) δεν είναι “τυχαίοι”, είναι δολοφονίες των ανθρωποφυλάκων(και των μπάτσων)

5 θάνατοι σε 20 μέρες στις φυλακές και στα κρατητήρια αστυνομικών τμημάτων:

* 29 Γενάρη 2018. Ένας 29χρονος εξαρτημένος και οροθετικός, στο αποκαλούμενο “νοσοκομείο” των φυλακών Κορυδαλλού ‘Άγιος Παύλος’, βρέθηκε απαγχονισμένος, σε ειδικό χώρο απομόνωσης. Σε λίγες εβδομάδες αποφυλακιζόταν…

* 2 Φλεβάρη 2018. Ο Μαλτέζος Σώζος, 26 ετών, πέθανε από πρήξιμο-μόλυνση δοντιού στις φυλακές Λάρισας, μετά από μεταγωγή του από τις φυλακές Μαλανδρίνου, προκειμένου να εισαχθεί στο Νοσοκομείο Λάρισας. Δυστυχώς, δεν πρόλαβε…

* 5 Φλεβάρη 2018. Κρατούμενος, 33 ετών, κρεμάστηκε στις φυλακές Αλικαρνασσού Κρήτης.

* 11 Φλεβάρη 2018. Κρατούμενος, 58 χρονών, αυτοκτόνησε στο Α.Τ. Τρικάλων κόβοντας την καρωτίδα του.

* 16 Φλεβάρη 2018. Αυτοκτονία κρατούμενου στο Α.Τ. Κισσάμου Χανίων. Απαχγονίστηκε με κουβέρτα.

Είτε πρόκειται για ολιγωρία των δεσμοφυλάκων/μπάτσων, είτε πρόκειται για αυτοκτονίες λόγω των απάνθρωπων όρων κράτησης και της αδυναμίας των πιo “ευαίσθητων” κρατούμενων να δουν “φως στο τούνελ”, όλα αυτά δείχνουν το απαίσιο πρόσωπο του κρατικού μηχανισμού, που είναι ένας νομιμοποιημένος “κίλερ”. Σκοτώνει και, με μία ΕΔΕ, (αυτο)απαλάσσεται. Κι όλα αυτά δεν ισχύουν, βέβαια, για τους πλούσιους και επώνυμους κρατούμενους, που εύκολα μπορούν να πηγαίνουν στα νοσοκομεία ή που έχουν όλες τις ανέσεις στα κελιά τους, ώστε να καλοπερνάνε και να μην σκέφτονται την αυτοκτονία.

Αυτός ο σύγχρονος Μολώχ, που τρέφεται από τις σάρκες των κρατούμενων, δεν αναμορφώνεται, ούτε εξανθρωπίζεται. Ανατρέπεται.

3. 2η άδεια για τον Δημήτρη Κουφοντίνα

Με λιγότερο θόρυβο και επιθέσεις από τον δεξιό και ακρο-δεξιό πολιτικό και μιντιακό συρφετό πήρε ο Δημήτρης Κουφοντίνας τη 2η διήμερη άδειά του στις αρχές Φλεβάρη. Μια άδεια που δικαιούται στα 8 χρόνια και την παίρνει στα 16!

Ας το χωνέψουν καλά, ότι δεν είναι δυνατόν να ξαναδικάζεται ο Δημ. Κουφοντίνας, για 2η φορά, από τους “παθόντες” συγγενείς τραπεζιτών, εφοπλιστών, πολιτικών, στρατιωτικών, βασανιστών, κ.α., με αίτημα να μην πάρει ποτέ άδεια ή να μην βγει ποτέ από τη φυλακή.

Πίσω απ’ όλα αυτά, μάλλον, υπάρχει κάτι άλλο που δεν το ομολογούν: το φάντασμα του “φαρμακοχέρη” τούς φοβίζει ακόμα. Κι ας μην είναι το δικό του χέρι…

4. “Αποσυμφόρηση φυλακών”: καλά, πλάκα μας κάνουν;

Η μείωση του αριθμού των κρατούμενων λόγω απολύσεων από τις φυλακές (σύμφωνα με τους πρόσφατους πίνακες του Υπουργείου Δικαιοσύνης), πλασάρεται με το συνοδευτικό χαπάκι, ότι, δηλαδή, υπάρχει πολιτική βούληση γιά “αποσυμφόρηση των φυλακών”. Τι λένε, όμως, αυτοί οι πίνακες ; Οτι ενώ, πράγματι, υπήρξαν απολύσεις κρατούμενων με το νόμο Παρασκευόπουλου (από 12.693 το 2014, μειώθηκαν σε 11.798 το 2015 και σε 9.611 το 2016), στη συνέχεια ο αριθμός των κρατούμενων παραμένει σταθερός (9.560 το 2017) και μετά αυξάνεται πάλι! (10.011 το Γενάρη του 2018, 10.030 τον Φλεβάρη του 2018, και 10.055 το Α’ 15ήμερο του Μάρτη 2018). Τι σημαίνει αυτό; Οτι οι “αξιότιμοι” κ.κ. δικαστές και εισαγγελείς ξαναπήραν φόρα και συνεχίζουν, με αμείωτο ζήλο, να στέλνουν παραπάνω κόσμο στη φυλακή (παρά τις αποφυλακίσεις), μοιράζοντας πολλές και εξοντωτικές ποινές, με αποτέλεσμα να ξαναγεμίζουν οι φυλακές. Οσοι/ες αποφυλακίζονται πρέπει να αντικαθίστανται από νεο-εισερχόμενους/ες…

Το κατασταλτικό κράτος δουλεύει με σχέδιο. Αστυνομία+αντιτρομοκρατική “υποδεικνύουν” ενόχους και εισαγγελείς+δικαστές “εκτελούν”.

Υ.Γ.: Αυτό το ζήτημα έχει, εξάλλου, αναδειχθεί και από τους κρατούμενους μέσω της Επιτροπής Αγώνα Φυλακών, που, αναφερόμενη στον σωφρονιστικό κώδικα, επισημαίνει ότι εξοντωτικές ποινές μοιράζονται σαν τα στραγάλια και, επιπλέον, ότι στην περίπτωση που κρατούμενοι/ες υποπέσουν σε πειθαρχικό παράπτωμα, στη διάρκεια έκτισης της ποινής ή της άδειας, υποχρεούνται να εκτίσουν τις επιπλέον ποινές ανεβάζοντας την κράτησή τους στα ύψη.

5. Επιλεκτική τροπολογία

To KKE έφερε 2 τροπολογίες στη Βουλή (στο πλαίσιο του νομοσχεδίου “Καταπολέμησης της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας”) για κατάργηση διατάξεων του “τρομονόμου” και τον περιορισμό χρήσης του DNA. Κι ως εδώ καλά. Στη συνέχεια, αναφέρεται, επιλεκτικά, στην εξόφθαλμη περίπτωση χρήσης DNA για την καταδίκη της Ηριάννας και του Περικλή. Λέξη, βέβαια, για τους πολιτικούς κρατούμενους ένοπλους αντάρτες. Τσιμουδιά γιά τους αναρχικούς. Αυτοί είναι επικίνδυνοι “τρομοκράτες”… Οχι, βέβαια, ότι περιμέναμε κάτι διαφορετικό απ΄αυτούς που δήλωναν τον Δεκέμβρη του 2008 ότι “στην πραγματική λαική εξέγερση δεν θα σπάσει ένα τζάμι” (Παπαρήγα).

ΜαΜα

Απόψεις

Να ανακόψουμε την επίθεση του κράτους στις ζωές των αιχμαλώτων πολέμου

Leave a comment

Σχετικά με τον αγώνα του Ντίνου Γιαγτζόγλου

Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 2017, συλλαμβάνεται σε επιχείρηση της «αντιτρομοκρατικής» ο αναρχικός σύντροφος Κωνσταντίνος Γιαγτζόγλου. Κατά τη διάρκεια της σύλληψης τραυματίζεται από τους μπάτσους. Εις βάρος του εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης για την αποστολή παγιδευμένων δεμάτων σε διάφορα υψηλόβαθμα στελέχη του καθεστώτος αλλά και του δέματος που εξερράγη στα χέρια του πρώην αρχιτραπεζίτη και πρωθυπουργού της Ελλάδας Λουκά Παπαδήμο. Του απαγγέλλονται επίσης κατηγορίες με βάση διάφορα ευρήματα που βρέθηκαν στην κατοχή του και στο εσωτερικό του σπιτιού από το οποίο βγήκε.

Αμέσως μετά τη σύλληψη, άπαντα τα καθεστωτικά μίντια σπεύδουν να τον καταδικάσουν, λόγω της βαρύτητας των κατηγοριών αλλά και καθ’ υπόδειξη της «αντιτρομοκρατικής». Ο σύντροφος προφυλακίζεται και μεταφέρεται στις φυλακές Λάρισας απομακρύνοντας τον από το συγγενικό, φιλικό αλλά και πολιτικό/συντροφικό του περιβάλλον. Ο σκοπός αυτής της μεταγωγής, όπως και άλλων τόσων σε πληθώρα πολιτικών κρατουμένων, ήταν να απομονώσει τον σύντροφο.

Έτσι, την 21η Φεβρουαρίου 2018 ξεκινά απεργία πείνας, ενώ βρίσκεται στις φυλακές Κορυδαλλού για την εκδίκαση άλλης υπόθεσης, με μοναδικό του αίτημα τη μεταγωγή του κοντά στον τόπο κατοικίας του, δηλαδή να παραμείνει στον Κορυδαλλό.

Τις πρώτες ημέρες της απεργίας πείνας του συντρόφου και συγκεκριμένα την 24η Φεβρουαρίου εισβάλλουν μπάτσοι στο κελί του, στην Α’ πτέρυγα και τον παίρνουν βίαια και τον τραυματίζουν, αφού ο σύντροφος αντιστάθηκε, για μεταγωγή στη Λάρισα.

Την ίδια μέρα, λόγω της βίαιης μεταγωγής ενός απεργού πείνας, καταλαμβάνονται πτέρυγες του Κορυδαλλού, με ξεκάθαρα συγκρουσιακά χαρακτηριστικά και μόνο αίτημα την άμεση επιστροφή του συγκρατούμενου τους στις φυλακές Κορυδαλλού.

Παράλληλα, ο Ντίνος Γιαγτζόγλου ως άμεση απάντηση στα παραπάνω γεγονότα, την 25η Φεβρουαρίου ξεκινά και απεργία δίψας. Μετά από πέντε ημέρες σε απεργία δίψας και εννιά σε απεργία πείνας και με την κατάσταση της υγείας του να είναι αρκετά επιβαρυμένη το αίτημα ικανοποιείται και η μεταγωγή έχει προγραμματιστεί για τις 10 Απρίλη 2018.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της απεργίας πείνας και δίψας ο σύντροφος δεν ήταν μόνος. Είχε μαζί του ένα πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης σε πανελλαδικό επίπεδο το οποίο έκανε αρκετές κινήσεις αλληλεγγύης. Με την παρουσία του στο νοσοκομείο της Λάρισας, με τις παρεμβάσεις συγκεντρώσεις έξω από το υπουργείο δικαιοσύνης, με καταδρομικές επιθέσεις στους χώρους των αφεντικών, με εμπρηστικές ενέργειες έκανα σαφές ότι στον πόλεμο που μαίνεται θα απαντάμε με όλους τους τρόπους στο κράτος και τα τσιράκια του.

Λευτεριά στον σύντροφο Ντίνο Γιαγτζόγλου, με νου, ψυχή και σώμα πάντα στον αγώνα.

καρόσι