Category Archives: Διεθνή Νέα

“Μόνο ένα είναι χειρότερο απ’ το να θυμάσαι πως κάποτε ήσουν ελεύθερος, κι αυτό είναι το να ‘χεις ξεχάσει πως κάποτε ήσουν ελεύθερος”

Ο Λέοναρντ Πελτιέ, Ινδιάνος Τσιπέγουα Σιου, έχει συμπληρώσει 42 χρόνια στη φυλακή, καταδικασμένος δύο φορές ισόβια για δύο φόνους εκ προμελέτης, τους οποίους δεν έκανε ποτέ… Είναι ο μακροβιότερος πολιτικός κρατούμενος.

Στις 11 Μαρτίου του 1973 οι ηγέτες της φυλής των Ογκλάλα Λακότα Σιου της Νότιας Ντακότα, ακολουθώντας την “επιθετική πολιτική για την κατάκτηση των δικαιωμάτων τους”, που από το 1968 έχει θέσει το “Αμερικανικό Ινδιάνικο Κίνημα” (ΑΙΜ), ανακηρύσσουν την ανεξαρτησία της φυλής τους από τις ΗΠΑ. Την πράξη αυτή τη συνοδεύουν με την εκλογή προσωρινής κυβέρνησης με έδρα το Πληγωμένο Γόνατο, περιοχή που το 1890 σφαγιάστηκαν και δολοφονήθηκαν χιλιάδες άοπλοι Σιού.

Για άλλη μια φορά η απάντηση ήταν ακαριαία και “αποτελεσματική”. Ο αμερικανικός στρατός με το FBI εισβάλλουν στους καταυλισμούς των Ινδιάνων, “θερίζοντας” παιδιά, γυναίκες, άντρες στο διάβα τους. Όσοι από τους αγωνιστές καταφέρνουν να επιζήσουν, συλλαμβάνονται και φυλακίζονται. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ αναμένει και πάλι μια καλή αφορμή για να πνίξει εν τη γενέσει αυτή την προσπάθεια ανεξαρτησίας, καθώς τα σπλάχνα των “Μαύρων Λόφων”, που είναι η περιοχή των Ινδιάνων Σιου, κρύβουν πολύτιμους θησαυρούς, όπως κοιτάσματα ουρανίου και χρυσού.

Από το 1972 έως το 1975, που αρχίζουν οι προσπάθειες εξόρυξης του ουρανίου, περισσότερα από 60 μέλη του ΑΙΜ δολοφονούνται.

Στις 26 Ιουνίου 1975 δύο πράκτορες του FBI εισέρχονται στον καταυλισμό του Πάιν Ριτζ. Ξαφνικά ακούγονται πυροβολισμοί. Κανείς δε γνωρίζει ποιος πυροβόλησε πρώτος ποιον. Όμως οι δύο πράκτορες και ένας Ινδιάνος είναι νεκροί.

Τέσσερις Ινδιάνοι καταζητούνται, δύο από αυτούς συλλαμβάνονται, αλλά το δικαστήριο της Νότιας Ντακότα τους αθωώνει, κρίνοντας τους φόνους “ως μη γενόμενους εκ προμελέτης και βρισκόμενοι σε νόμιμη άμυνα”, αφού οι πράκτορες του FBI παραβίαζαν τα όρια του καταυλισμού, αλλά και τη δικαιοδοσία τους ευρισκόμενοι στο Πάιν Ριτζ. Λίγους μήνες μετά αποσύρονται οι κατηγορίες και για τον τρίτο καταζητούμενο. Αντίθετα, ο Πελτιέ εξακολουθεί να καταζητείται, αφού πρώτα έχει φωτογραφηθεί ως ένα από τα στελέχη του κινήματος του ΑΙΜ. Οι φόβοι για μία πιθανά στημένη δίκη κάνουν τον Πελτιέ να διαφύγει στον Καναδά.

Μετά τον εντοπισμό του η αμερικανική κυβέρνηση ζητά την έκδοσή του, προκειμένου να δικαστεί. Τελικά ο Πελτιέ εκδίδεται για να προσαχθεί σε δίκη από τις καναδικές στις αμερικανικές αρχές στις 18 Δεκεμβρίου του 1976. Αποτέλεσμα η καταδίκη του δις ισόβια, στις 20 Μαρτίου του 1977.

Οι κάλυκες που παρουσιάστηκαν στη δίκη δεν ταίριαζαν στον τύπο του όπλου που είχε στην κατοχή του ο Πελτιέ. Μετά την ψήφιση νόμου, που επέτρεπε την πρόσβαση στις πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών, αποκαλύφθηκε ένα υλικό με έγγραφα 12.000 σελίδων, που ποτέ δεν είχε εμφανιστεί στη δίκη και αποδεικνύεται ότι όλα τα στοιχεία που είχαν προσκομιστεί ήταν πλαστά.

Στο μεταξύ, το FBI έχει αποδεχτεί την κατασκευασμένη θεωρία και έχει παραδεχτεί δημοσίως ότι δε γνωρίζει ποιος ευθύνεται για τους φόνους. Ωστόσο, όσον αφορά την αναψηλάφηση της δίκης, δεν μπορεί, όπως δηλώνουν οι αξιωματούχοι του, “η υπηρεσία να περάσει μία τέτοια διαδικασία που θα βλάψει ακόμα περισσότερο το κύρος της”!

Στις 6 Φεβρουαρίου 2018 ο Λεόναρντ Πελτιέ απευθύνεται δημόσια με ένα γράμμα από τη φυλακή που, μεταξύ άλλων, αναφέρει:

Είμαι συγκλονισμένος, γιατί σήμερα μπαίνω στο 43ο έτος φυλάκισης. Τα τελευταία χρόνια είχα τόσες ελπίδες να μπορέσω να βγω και να γυρίσω με την οικογένειά μου στη Βόρεια Ντακότα. Και όμως, είμαι εδώ, το 2018 εξακολουθώ στα 73 μου χρόνια να αγωνίζομαι για την ελευθερία μου.

Δεν ήρθα στη φυλακή για να γίνω πολιτικός κρατούμενος. Εντάχθηκα στην αντίσταση της φυλής μου από την ηλικία των εννέα ετών.

[…] Ήμουν πολεμιστής από την ηλικία των εννέα ετών. Στα 73 μου ακόμα αισθάνομαι πολεμιστής. Βρίσκομαι εδώ πολύ καιρό. Χρειάζομαι την βοήθειά σας. Χρειάζομαι σήμερα την υποστήριξή σας. Μια μέρα φυλακής ακόμα για μένα είναι μια ολόκληρη ζωή αυτών που βρίσκονται έξω από δω, γιατί είμαι απομονωμένος από τον κόσμο.

Στο πνεύμα του Τρελού Αλόγου

Λεόναρντ Πελτιέ

Γ.Α.

Yarl’s Wood: “προσωρινή” κράτηση και αέναη κερδοφορία

Στο Ηνωμένο Βασίλειο λειτουργούν συνολικά 11 “κέντρα προσωρινής κράτησης” μεταναστών, 7 εκ των οποίων διαχειρίζονται από ιδιωτικές εταιρείες. Σε ένα από αυτά, και συγκεκριμένα στο Yarl’s Wood, στην περιοχή Berdfordshire, κρατούνται περίπου 400 άτομα, κυρίως γυναίκες και παιδιά. Από τις 12/02/18, και για ένα μήνα, 120 γυναίκες πραγματοποίησαν απεργία πείνας, καταγγέλλοντας την άδικη φυλάκισή τους και τις συνθήκες κράτησής τους. Η απεργία έληξε με τις απεργούς είτε να απελαύνονται από τη χώρα, είτε να αποφυλακίζονται.

Αν και η απεργία πείνας τελείωσε, οι διαδηλώσεις και οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται σε όλη τη χώρα με αίτημα το κλείσιμο όλων των στρατοπέδων ομηρίας όπως το Yarl’s Wood. Αξίζει να θυμηθούμε ότι διάφορες δράσεις αλληλεγγύης έχουν αντιμετωπισθεί με ποινική καταστολή τα τελευταία χρόνια, όπως αυτή των 15 αλληλέγγυων, που προσπάθησαν να παρεμποδίσουν την απογείωση αεροσκάφους με σκοπό να μπλοκάρουν απελάσεις στις 28/03/17. Η δίκη τους ξεκίνησε στις 18/03/18 με τους αλληλέγγυους/ες να αντιμετωπίζουν βαρύτατες κατηγορίες για τη δράση τους, η οποία βαπτίστηκε τρομοκρατική.

Σε φυλακές όπως το Yarl’s Wood κρατούνται επ’ αόριστον αιτούντες άσυλο, θύματα βασανιστηρίων και βιασμού (κι εδώ ας σημειώσουμε ότι ένα από τα αιτήματα των απεργών ήταν η αναγνώριση του βιασμού ως βασανιστήριο), θύματα εμπορίας ανθρώπων και παιδιά μεταναστών που έχουν μεγαλώσει στο Η.Β. Το 70% των ανθρώπων αυτών τελικά αφήνονται ελεύθεροι, ενώ υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ατόμων που υπόκεινται σε αυτή τη βάναυση διαδικασία δυο και τρεις φορές, χωρίς να γνωρίζουν πότε θα τους απαγάγουν ξανά οι αρχές.

Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι κάποιοι κερδίζουν πολλά. Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των κρατούμενων σε αυτά τα κολλαστήρια, τόσο μεγαλύτερο το μπάτζετ για εταιρείες όπως η Serco, η G4S, η Mittie και η Geo. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι τα τέσσερα τελευταία χρόνια, η συνολική δημόσια δαπάνη για τα “κέντρα προσωρινής κράτησης” ξεπέρασε τα 500 εκατομμύρια λίρες στο Η.Β., με το μεγαλύτερο μέρος να κατευθύνεται στις ιδιωτικές εταιρείες, ενώ 16 εκατομμύρια σε αποζημιώσεις προς πρώην κρατούμενους.

Ας θυμηθούμε, επίσης, ότι η φυλακή Yarl’s Wood αποτελεί τόπο κερδοφορίας για τη Serco από το 2007. Το τρέχον 8ετές συμβόλαιο, που “τρέχει” από το 2014 και ανέρχεται στα 70 εκατομμύρια λίρες, ανανεώθηκε παρά το τερατώδες σκάνδαλο υπερκοστολογήσεων ύψους 68,5 εκατομμυρίων λιρών για τις υπηρεσίες ηλεκτρονικής επιτήρησης (βραχιολάκια) για λογαριασμό του Υπ. Δικαιοσύνης, διαπιστωμένο, μάλιστα, πριν τη σύναψη του εν λόγω συμβολαίου. Στο ίδιο “πάρτυ” συμμετείχε και η οικεία σε εμάς G4S, η οποία είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εργοδότης ιδιωτικού τομέα παγκοσμίως και ο πρώτος στην αφρικανική ήπειρο.

Ο αγώνας ενάντια στο κράτος και τους ιδιωτικούς του εταίρους συνεχίζεται με διαδηλώσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας και δράσεις αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα. Στις δράσεις αυτές πρωτοστατούν άτομα που έχουν πέσει στο παρελθόν θύματα απαγωγής από την αστυνομία και αναγκάστηκαν να περάσουν από μερικούς μήνες έως δύο χρόνια της ζωής τους στα κέντρα κερδοφορίας εταιρειών όπως το Yalr’s Wood.

Ε.Π.

Ανήλικοι Παλαιστίνιοι στις Ισραηλινές φυλακές

Η πρόσφατη σύλληψη και φυλάκιση της 16χρονης Αχέντ Ταμίμι, που κινήσεις αλληλεγγύης για την απελευθέρωσή της έγιναν και γίνονται σε όλο τον κόσμο, έφερε πάλι στην επικαιρότητα το τεράστιο ζήτημα της φυλάκισης ανήλικων Παλαιστινίων από το κράτος του Ισραήλ. 313 παιδιά κρατούνταν σε φυλακές στο Ισραήλ το Νοέμβριο του 2017, άλλα κρατούνται σε δομές του ισραηλινού στρατού, ενώ οι ποινές για την ρίψη πετρών που συνήθως αντιμετωπίζουν, είναι πάρα πολύ μεγάλες, 10 με 20 χρόνια.

Τα παιδιά αυτά δικάζονται σε στρατοδικεία όπως ακριβώς και οι ενήλικοι, υφίστανται σωματική βία ή και βασανιστήρια, κακοποιούνται, ενώ πολλά καταγγέλλουν ότι στερούνται φαγητό και νερό κατά την κράτησή τους. Ο μέσος όρος ηλικίας των ανήλικων κρατουμένων είναι πάνω από 15, αλλά πολλές φορές οι δυνάμεις κατοχής του Ισραήλ συλλαμβάνουν και ανακρίνουν ακόμα και μικρά παιδιά, ενώ οι συνέπειες στις ζωές τους είναι πολλές και όλες βαριές και δύσκολες.

Παρόλο που οι διεθνείς οργανισμοί κατά καιρούς καταγγέλλουν το κράτος του Ισραήλ για τις κατασταλτικές μεθόδους και την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων του παιδιού, ο δυτικός κόσμος συνεχίζει να συνεργάζεται και να συνομιλεί με τις κυβερνήσεις του Ισραήλ, ενώ με την πολιτική Τραμπ, που φαίνεται να θέλει να κάνει όλα τα χατίρια στο Ισραηλινό κράτος, το μέλλον των Παλαιστινίων και της Παλαιστινιακής αντίστασης διαγράφεται ακόμα πιο δύσκολο και επίπονο, με το πάθος τους όμως και την αποφασιστικότητα τους να δίνει παράδειγμα στους καταπιεσμένους λαούς σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.

Μπ. Τ.

Pablo Hasel

Όταν η τέχνη ενοχλεί την εξουσία

ο Pablo Hasel Καταλανός καλλιτέχνης , αντιμετωπίζει ποινή από 5 έως 12 χρόνια φυλάκιση, με κατηγορίες για το περιεχόμενο των στίχων των τραγουδιών του και τα σχόλια του σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο Hasel καταγγέλλει μέσα από τα τραγούδια του, το Ισπανικό κράτος, την αστυνομική βία, την καταστολή, τον φασισμό αλλά παράλληλα εκφράζει την αλληλεγγύη του στους πολιτικούς κρατούμενους.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το ισπανικό κράτος τον στοχοποιεί , το 2011 συλλαμβάνεται γιατί μέσα από τους στίχους του δηλώνει την αλληλεγγύη του σε πολιτικούς κρατούμενους, αλλά αφέθηκε τελικά ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, 3 χρόνια όμως μετά στις 1 Απριλίου 2014 το ανώτατο δικαστήριο τον καταδικάζει για βίαιη προπαγάνδα και ρητορική μίσους, σε 2 χρόνια φυλάκισης. Αιτία για άλλη μια φορά είναι το περιεχόμενο των τραγουδιών του.

Την 1η Φλεβάρη ο Pablo Hasel βρίσκεται ξανά αντιμέτωπος με την «δικαιοσύνη»  με ενδεχόμενο φυλάκισης ως και 12 χρόνια. Οι κατηγορίες είναι ότι κριτικάρει, πάλι μέσω των τραγουδιών και των κοινωνικών μέσων δικτύωσης , το κράτος, την καταστολή, και συγχρόνως εκφράζει την αλληλεγγύη του στους πολιτικούς κρατούμενους.
Κάθε κράτος, κάθε εξουσία στόχο έχει τους αγωνιστές που με τις πράξεις και το λόγο τους βρίσκονται απέναντι του και το αντιμάχονται έμπρακτα.

demis

Για τους 5 διωκόμενους της NO EXPO

Την 1η Μαΐου του 2015 πραγματοποιήθηκε στο Μιλάνο διαδήλωση ενάντια στα εγκαίνια της διεθνούς έκθεσης EXPO. Την επόμενη κιόλας ημέρα οι ιταλικές αρχές πραγματοποιούν δεκάδες προσαγωγές και συλλήψεις, μερικές από τις οποίες αποτελούν και οι 5 προσαγωγές συντρόφων από την Αγία Παρασκευή, μετά την έξοδό τους από κατειλημμένο πολιτικό χώρο. Μετά από πολύωρη κράτηση και χωρίς την παρουσία διερμηνέα, αφού υποχρεώνονται να δώσουν δείγμα DNA και αποτυπώματα, αφήνονται ελεύθεροι χωρίς να τους απαγγελθεί καμία κατηγορία.

Τον Νοέμβριο του 2015, έξι μήνες μετά, οι ιταλικές αρχές εκδίδουν εντάλματα σύλληψης για 10 διαδηλωτές, 5 συντρόφους από την Ελλάδα και 4 από την Ιταλία. Στις 15 Νοεμβρίου η ΕΛ.ΑΣ. εισβάλει στα σπίτια τους και τους συλλαμβάνει. Την ίδια μέρα, συλλαμβάνονται και προφυλακίζονται οι 4 Ιταλοί διαδηλωτές στο Μιλάνο ενώ ένας ακόμη Ιταλός κατηγορούμενος διαφεύγει της σύλληψης όπου και καταζητείται μέχρι και σήμερα.

Ένα χρόνο αργότερα, στις 7,8 και 11 Γενάρη του 2016 λαμβάνουν χώρα οι συνεδριάσεις του συμβουλίου εφετών και αποφασίζεται η μη έκδοση των 5 στις ιταλικές αρχές. Οι αποφάσεις αυτές συνοδεύονται με την έναρξη προκαταρκτικής εξέτασης για την άσκηση ποινικής δίωξης στην Ελλάδα για τα «αδικήματα» που κατηγορούνται από τις ιταλικές αρχές ότι διέπραξαν.

Η ιταλική δικαιοσύνη επιστρέφει 2 χρόνια μετά και σε αναζήτηση “ενόχων” ορίζει δικάσιμο για τους 5 συντρόφους στις 15 Νοέμβρη στο Μιλάνο. Η δίκη, τελικώς, αναβάλλεται για τις 31 Ιανουαρίου του 2018.

Στις 15/1/2018 ξεκίνησε η δίκη των 5 συντρόφων στην Ευελπίδων, η οποία όμως αναβλήθηκε λόγω στάσης εργασίας των δικαστικών υπαλλήλων.

Μ.Μ