Στις 26 Ιανουαρίου, στη δικαστική αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού, συνεχίστηκε το εφετείο, το οποίο δικάζει μια σειρά υποθέσεων που περικλείουν μια πληθώρα επιλογών του αναρχικού αγώνα, όπως οι απαλλοτριώσεις τραπεζών, οι εμπρηστικές επιθέσεις, η ενεργή υπεράσπιση της φυγοδικίας και η αλληλεγγύη σε καταζητούμενους συντρόφους.
Στο συγκεκριμένο δικαστήριο βρίσκονται κατηγορούμενοι εκτός από ‘μένα οι σύντροφοι μου Γιάννης Μιχαηλίδης, Δημήτρης Πολίτης, Αργύρης Ντάλιος καθώς και το μέλος της ΣΠΦ Γεράσιμος Τσάκαλος.
Η απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου, με πρόεδρο τον Γκανιάτσο, αποτέλεσε ένα πραγματικό μνημείο μεροληψίας και εκδικητικότητας με εξοντωτικές ποινές και εφαρμογή νέων κατασταλτικών αλχημειών σε βάρος μας.
Συγκεκριμένα, ενώ έχουμε αθωωθεί αμετάκλητα σε όλα τα δικαστήρια για τον 187Α, αυτό το δικαστήριο μας καταδίκασε όλους ως “ατομικούς τρομοκράτες” μια καινούρια κατασταλτική καινοτομία, που αποτελεί ένα νομικό παραθυράκι εντός του 187Α και αφορά ουσιαστικά τους λεγόμενους “μοναχικούς λύκους”, όπως έχουν ονομαστεί από τα Μ.Μ.Ε. Έτσι λοιπόν, μπορεί να έχουμε αθωωθεί αμετάκλητα για την συμμετοχή μας στην ΣΠΦ και τον 187Α, όπως είχαμε κατηγορηθεί εξ’ αρχής, όμως, με μια απόφαση που αποπνέει κρατικό ρεβανσισμό, καταδικαστήκαμε με βάση ένα άρθρο του 187Α που λέει ότι όποιος διαπράττει τρομοκρατικές πράξεις χωρίς να είναι μέλος κάποιας τρομοκρατικής οργάνωσης μπορεί να καταδικαστεί ως “ατομικός τρομοκράτης”.
Έτσι λοιπόν, το συγκεκριμένο άρθρο αποτέλεσε το νομικό όχημα του πρωτόδικου δικαστηρίου για να μας καταδικάσει σε εξοντωτικές ποινές και παράλληλα να διαμορφώσει και ένα νέο πεδίο εφαρμογής του 187Α στις πολιτικές δίκες. Η αθώωση κάποιου κατηγορούμενου για την συμμετοχή του σε οποιαδήποτε οργάνωση δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση και την εν τέλει απαλλαγή του από το ασφυκτικό νομικό πλαίσιο του 187Α στις κατηγορίες που τον βαραίνουν.
Με αυτό το φασιστικό σκεπτικό, οποιαδήποτε παράνομη αναρχική δράση, ακόμα και αν είναι μεμονωμένη, μπορεί να ενταχθεί κάτω από την ομπρέλα του 187Α χωρίς να χρειάζεται η οποιαδήποτε απόδειξη για την ύπαρξη κάποιας οργάνωσης.
Αυτός δεν ήταν ο μοναδικός παραλογισμός στην απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου. Μια σακούλα φυσίγγια και τριάντα σφαίρες που βρέθηκαν στο σπίτι το δικό μου και του Δημήτρη μετατράπηκαν σε διακεκριμένη κατοχή πυρομαχικών με σκοπό των εφοδιασμό ένοπλων ομάδων και έτσι όλοι μας καταδικαστήκαμε σε 10 χρόνια κάθειρξη μόνο για αυτή την κατηγορία.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά για τους πραγματικά πρωτοφανής νομικούς παραλογισμούς του συγκεκριμένου δικαστηρίου όμως θα αρκεστώ σε αυτά καθώς θα συμπληρωθούν και από τις αντίστοιχες δημόσιες ενημερώσεις.
Φτάνοντας στο σήμερα, καταλήγουμε στην εισαγγελική πρόταση του εφετείου. Μια πρόταση που, ουσιαστικά, επικυρώνει στο ακέραιο την πρωτόδικη απόφαση προτείνοντας ουσιαστικά να μείνουν οι ποινές μας ως έχουν. Με μια ακροδεξιά ρητορική η εισαγγελέας Αποστολάκη, γνωστή θρησκόληπτη με ακροδεξιές απόψεις στους δικαστικούς κύκλους, δήλωσε ότι οι εμπρηστικές επιθέσεις αποτελούν αναβαθμισμένης μορφής τρομοκρατία, ότι εμπίπτουμε στην κατηγορία των “μοναχικών λύκων”, ότι μια σακούλα φυσίγγια και μερικές σφαίρες αποτελούν μεγάλες ποσότητες πυρομαχικών που θα εφοδίαζαν ένοπλες ομάδες. Επί λέξει, μέσα στο αντιαναρχικό παραλήρημά της, είπε “τι άλλο θα μπορούσαν να ήταν όλες αυτές οι πράξεις εκτός από τρομοκρατικές εφόσον οι κατηγορούμενοι δηλώνουν αναρχικοί”. Μια αποστροφή του λόγου της που αποδεικνύει ότι η πολιτική μας ταυτότητα είναι επαρκές αποδεικτικό στοιχείο για την καταδίκη μας με βάση τον 187Α.
Έχει επίσης μια αξία να τονιστεί ότι το συγκεκριμένο εφετείο, εκτός από την αυτοτελή πολιτική του σημασία, έχει και πρακτική γιατί, σε περίπτωση που οι ποινές μειωθούν, ορισμένοι από μας είναι πιθανό να αποφυλακιστούν.
Και αυτό μάλλον δεν έχει περάσει αδιάφορο από την έδρα του συγκεκριμένου δικαστηρίου. Σε περίπτωση λοιπόν που επικυρωθεί η πρωτόδικη απόφαση θα δημιουργηθούν ορισμένες πολύ αρνητικές παρακαταθήκες. Αρχικά οι εμπρηστικές επιθέσεις θα μονιμοποιηθούν ως κατηγορία με βάση τον 187Α κάτι το οποίο δεν συνέβαινε παλιότερα με όσους συντρόφους είχαν κατηγορηθεί για εμπρησμούς. Εν συνεχεία, θα παγιωθεί μια ασφυκτική συνθήκη, όπου, ακόμα και αλλεπάλληλες δικαστικές αθωώσεις από τον 187Α, δεν αρκούν για να απαλλαγείς οριστικά από αυτόν, ενώ, πλέον, ανοίγει μια μεγάλη γκάμα μελλοντικών νέων διώξεων με πιθανούς “ατομικούς τρομοκράτες”. Ασήμαντες πλημμεληματικές κατηγορίες διογκώνονται και παρουσιάζονται παραμορφωμένες μέσα από τα στόματα δικαστών, με μια ρητορική που παραπέμπει περισσότερο σε ρεπορτάζ της Μίνας Καραμήτρου. Ενώ παρατείνεται ο χρόνος παραμονής μας μέσα στις φυλακές, για όσους από μας μπορούσαν να αποφυλακιστούν.
Εν ολίγοις, η απόφαση του συγκεκριμένου εφετείου αποτελεί έναν ακόμα σταθμό σε αντίστοιχες πολιτικές δίκες που θα επηρεάσει και θα καθορίσει, εκτός από το δικό μας μέλλον, και τους μελλοντικούς κατασταλτικούς σχεδιασμούς του κράτους σε βάρος των αναρχικών.
Η αλληλεγγύη είναι όμορφη όταν ταξιδεύει ανάμεσα σε επικίνδυνες λέξεις και γενναίες πράξεις, ανάμεσα σε ό,τι δίνει ζωή και υπόσταση στην αναρχία, συνεχίζοντας τον αέναο αγώνα της ελευθερίας, που μάχεται να κερδίσει έδαφος στα μητροπολιτικά κάτεργα της μαζικής υποτέλειας που στήνει ο καπιταλισμός.
Ο καθένας από το μετερίζι του ας βάλει το δικό του λιθαράκι για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση. Για την ημέρα που θα είμαστε όλοι ελεύθεροι.
Ρωμανός Νίκος