Τον 10/2011, μετά την έκρηξη αυτοσχέδιου μηχανισμού στην Θεσσαλονίκη, ξεκίνησε ένα κύμα διώξεων εναντίον Τούρκων και Κούρδων αγωνιστών, το οποίο εντείνεται μετά τον 2/2013 όταν το DHKP-C χτυπάει την αμερικάνικη πρεσβεία στην Άγκυρα. Οι πιέσεις των τουρκικών και αμερικανικών πια αρχών προς την ελληνική κυβέρνηση φέρνουν αποτέλεσμα έτσι στις 31/5/2013 ελληνικές και ξένες μυστικές υπηρεσίες απαγάγουν και παραδίδουν στο τούρκικο κράτος τον αγωνιστή Μπουλούτ Γιαλιά.

Το καλοκαίρι συλλαμβάνονται δύο Τούρκοι αγωνιστές ανοιχτά της Χίου την ώρα που μετέφεραν οπλισμό προς την Τουρκία. Ακολουθούν μαζικές εισβολές σε σπίτια καθώς και στα γραφεία της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν. Προσάγονται και συλλαμβάνονται αρκετοί πολιτικοί πρόσφυγες, τους οποίους συνδέουν με την υπόθεση της Χίου.

Στις 10/2/2014 η αντιτρομοκρατική συλλαμβάνει 4 αγωνιστές μετά από έρευνα σε διαμέρισμα στο Γκύζη, όπου βρέθηκαν όπλα και εκρηκτικά.

Το καλοκαίρι του 2014 συλλαμβάνονται ακόμα τρία μέλη της Επιτροπής Αλληλεγγύης με την κατηγορία της συλλογής πληροφοριών και την οικονομικής υποστήριξης του DHKP–C. Για πρώτη φορά ενεργοποιείται η παρ. 6 του «αντιτρομοκρατικού» νόμου 187 Α που στοχεύει στην ποινικοποίηση της αλληλεγγύης και των συντροφικών σχέσεων.

Το τελευταίο επεισόδιο σε αυτήν την κατασταλτική φρενίτιδα του ελληνικού κράτους απέναντι στους Τούρκους αγωνιστές ήταν το δώρο που έκαναν στον Ερντογάν παραμονές της επίσκεψής του στην Ελλάδα συλλαμβάνοντας 9 Τούρκους πολιτικούς πρόσφυγες μετά από εφόδους σε τρία σπίτια στις 28/11/2017. Οι συλληφθέντες κακοποιήθηκαν βάναυσα, τόσο κατά την σύλληψή τους, την παραμονή τους στην ΓΑΔΑ ακόμα και μέσα στα δικαστήρια της σχολής Ευελπίδων. Ενώ, μετά την προφυλάκισή τους σε μια άκρως εκδικητική κίνηση, καθώς και σε μια προσπάθεια απομόνωσής τους από το κίνημα αλληλεγγύης και τους δικηγόρους τους, τους διασκορπίζουν σε οχτώ φυλακές από την μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη.

Σ.Κ.