Απόψεις

Λόγια σταράτα

Leave a comment

1. Επιτέλους μια απόφαση που δείχνει το δρόμο!

Αφορμή για το σημείωμα αυτό είναι η απόφαση του συντρόφου Κώστα Κ. να πάει φυλακή αντί να εξαγοράσει την ποινή του, δηλαδή να μην καταβάλλει το ποσό των 6.000 €(*), που του επέβαλε το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθήνας, για τη συμμετοχή του στις αντι-μνημονιακές συγκρούσεις στο Σύνταγμα το 2011.

Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα (αν και κάποιοι “αιρετικοί” το υποστήριζαν εδώ και κάμποσο καιρό) να σταματήσουμε να γεμίζουμε τον κρατικό κορβανά με υπέρογκα ποσά για να αποφύγουμε την φυλάκιση; Το κράτος μας έχει επιβάλει το δικό του δρόμο: κάντε πάρτι, μπαρ, συναυλίες για να πληρώσετε, με αντάλλαγμα την ελευθερία σας. Αυτό πρέπει κάποτε να σπάσει.

Μήπως ήρθε ο καιρός να δούμε το ζήτημα κινηματικά, αρνούμενοι να πληρώνουμε τις εξαγορές ποινών για πλημμελήματα ή και κακουργήματα που, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να τιμωρηθούν με ποινές φυλάκισης (ελαφρυντικά, εφετείο);

Βέβαια, μπορεί να αντιλεχθεί ότι η ελευθερία του καθενός/μιάς είναι πολύ σημαντική, διότι μας επιτρέπει να είμαστε κοινωνικά και πολιτικά ενεργοί εκτός φυλακής. Ωστόσο, η αντίθετη πολιτική απόφαση, δηλαδή αυτή της αποδοχής της φυλάκισης με όσο πιο μαζικούς όρους γίνεται, θα αντιπαρατεθεί μετωπικά με το κράτος (μέσα κι έξω από τη φυλακή) θέτοντας το σε μια κατάσταση που θα το κλονίσει σοβαρά. Πόσο μάλλον, αν αυτή η πρακτική διαχυθεί κοινωνικά.

Ας το σκεφτούμε. Ο σύντροφος Κώστας Κ. το έκανε και έδειξε, με την πράξη του, έναν πολιτικό δρόμο που είναι εφικτός… ( για όσες/ους, βέβαια, μπορούν να τον ακολουθήσουν).

(*) Εδώ πρέπει να επισημανθεί η προσαύξηση των χρηματικών ποινών που διπλασιάζει το πληρωτέο ποσό, με αποτέλεσμα να μιλάμε για υπέρογκα ποσά που αν δεν πληρωθούν με δόσεις, η μόνη λύση είναι η παροχή “κοινωφελούς εργασίας” σε κάποιον δήμο. Π.χ. για μία ποινή 2 ετών μετατρέψιμη προς 5€/μέρα (το ελάχιστο ποσό της μετατροπής) το πληρωτέο είναι περίπου 7.200€, συν τα δικαστικά έξοδα, που είναι υποχρεωμένος/η να πληρώσει ο/η καταδικασμένος /η.

Υ.γ. Ο σύντροφος αποφυλακίστηκε ένα μήνα μετά, εκτίοντας το 1/10 της ποινής του, σύμφωνα με τον νόμο Παρασκευόπουλου.

2. Για το φιάσκο της “Τρομοκρατικής”

Με διαρροές και μπαράζ βαρύγδουπων αναρτήσεων ανακοινώθηκε η τελευταία “επιτυχία” της “Τρομοκρατικής”, με τη σύλληψη 14 ατόμων που τροφοδοτούσαν, κατ΄ αυτήν, το “επαναστατικό ταμείο”. Άνθρακες ο θησαυρός όμως. Όπως κι η ίδια παραδέχτηκε, λίγες μέρες μετά, επρόκειτο για άτομα που δεν είχαν σχέση με τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, αλλά για συγγενείς “ποινικών” κρατούμενων… που κατέθεσαν μικροποσά στο όνομα συντρόφου που τώρα είναι πολιτικός κρατούμενος. Όσο για το μυθικό ποσό που βρέθηκε στον τραπεζικό λογαριασμό : 4.000€, με καταθέσεις των 20, 40, 50, 100 και 200 ευρώ. Σκεφτείτε τι θα έκαναν οι επαναστάτες με 4.000 ευρώ: θα ανέτρεπαν το σύστημα !

Η υπόθεση, βέβαια, δεν παύει να είναι σοβαρή. Αφορά, για πολλοστή φορά, στην ποινικοποίηση των συγγενικών/φιλικών σχέσεων των κρατούμενων. Το είδαμε για πρώτη φορά στην 1η δίκη του Επαναστατικού Αγώνα, το ξαναείδαμε με τις συγγενείς της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς, πρόσφατα με την υπόθεση Περικλή/Ηριάννας και, τελευταία, με την υπόθεση των “ληστών του Διστόμου”.

Πέρα όμως από την καθαρά κατασταλτική χροιά της υπόθεσης, το ζήτημα έχει και μιαν άλλη σημαντική πλευρά. Αφορά στον “θανάσιμο” εναγκαλισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής από τις τράπεζες (και τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας), που έχουν καταστεί, με τη βούλα του κράτους, μηχανισμοί ελέγχου και επιτήρησης οποιασδήποτε δραστηριότητας και επαφής.

Ας λάβουμε, λοιπόν, το μήνυμα κι ας πάρουμε τα μέτρα μας κι εμείς. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι επαφών και σχέσεων πέρα από τις τράπεζες και τα κινητά. Όπως τις δεκαετίες του 60, του 70 και του 80…

3. Για την παράταση του νόμου Παρασκευόπουλου (περί αποφυλακίσεων)

Ανακοινώθηκε πρόσφατα, από τον υπουργό δικαιοσύνης, ότι ο νόμος Παρασκευόπουλου, που επιτρέπει περισσότερες αποφυλακίσεις απ’ ότι ορίζει η ισχύουσα νομοθεσία, ενδεχομένως να παραταθεί από τον Αύγουστο 2018 για έναν ακόμη χρόνο (όπως έγινε και πέρυσι). Παρ’ ότι, όπως γράφαμε στο προηγούμενο τεύχος νο3 (Απρίλης 2018), ο συνολικός αριθμός κρατούμενων, μετά από μία μεγάλη μείωση το 2015-2016, άρχισε πάλι να αυξάνεται (λόγω του υπερβάλλοντα ζήλου δικαστών και εισαγγελέων να στέλνουν διαρκώς περισσότερο κόσμο στην φυλακή), μια τέτοια ρύθμιση είναι ζωτικής σημασίας για τους /τις κρατούμενους /ες που εμπίπτουν στις διατάξεις του.

Γι’ αυτό και είναι ένα από τα κύρια αιτήματα των αγωνιζόμενων κρατούμενων μέσα από την πανελλήνια Επιτροπή Αγώνα Φυλακών, που έχουν όμως να αντιμετωπίσουν, πέρα από το υπουργείο, το καλλιεργούμενο κλίμα κοινωνικού αυτοματισμού που προωθούν κόμματα, ΜΜΕ και οι κάθε είδους “400 πολίτες Εξαρχείων” που επισείουν τον μπαμπούλα της “ανασφάλειας” στις γειτονιές και στο κέντρο των πόλεων εξαιτίας των αποφυλακίσεων “εγκληματιών”.

Διμέτωπος, λοιπόν, ο αγώνας των κρατούμενων: από τη μία η κυβέρνηση και το υπουργείο που υπεκφεύγουν (λόγω πολιτικού κόστους) σχετικά με την παράταση του νόμου και από την άλλη οι κοινωνικοί και πολιτικοί “εγκληματίες” (κόμματα, πολιτικοί, “φιλήσυχοι πολίτες”) πού θέλουν οι κρατούμενοι να αφήσουν τα κόκαλά τους στη φυλακή…

Οι αγωνιζόμενοι/ες κρατούμενοι/ες δεν πρέπει να μείνουν μόνοι/ες στο συγκεκριμένο αίτημά τους, διότι κι αυτό είναι μέρος του νέου σωφρονιστικού κώδικα που επέρχεται, αλλά και του ποινικού κώδικα που θα τον συνοδεύει.

Η απεργία πείνας μέχρι θανάτου του Μπόμπυ Σαντς και άλλων 9 συναγωνιστών του

“Κάποιος θα πρέπει να γράψει ένα ποίημα για τα βάσανα των απεργών πείνας.

Θa’ θελα να το γράψω εγώ, αλλά πως να το τελειώσω ;” (10η μέρα απεργίας πείνας)

Το 1972 (στα 18 του) μπαίνει στον IRA(Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός) για να παλέψει, όπως έλεγε, “ώσπου η Ιρλανδία να γίνει μία ανεξάρτητη σοσιαλιστική δημοκρατία”. Τον Οκτώβρη του 1972 συλλαμβάνεται με την κατηγορία κατοχής 4 περιστρόφων. Καταδικάζεται σε 5 χρόνια και φυλακίζεται στην περιβόητη φυλακή του Λονγκ Κες. Αποφυλακίζεται το 1976. Μετά από 6 μήνες συλλαμβάνεται ξανά, μετά από βομβιστική επίθεση και ανταλλαγή πυροβολισμών με τα αγγλικά στρατεύματα κατοχής στη Β. Ιρλανδία. Υποβάλλεται σε 6ήμερη ανάκριση και βασανιστήρια. Παραμένει υπόδικος 11 μήνες και καταδικάζεται τον Σεπτέμβρη του 1977 (μαζί με συντρόφους του) σε 14 χρόνια κάθειρξη (για ένα ρεβόλβερ). Μεταφέρεται στη φυλακή Κράμλιν όπου τις 22 πρώτες μέρες είναι ολόγυμνος και σε πλήρη απομόνωση.

Στη συνέχεια, μετάγεται στην πτέρυγα “Η” της Λονγκ Κες, όπου το Σεπτέμβρη του 1976 κρατούμενοι είχαν προχωρήσει στη διαμαρτυρία της “κουβέρτας” (καλύπτοντας το σώμα τους μόνο με μια κουβέρτα), την οποία άρχισε ο Κ. Νιούτζεντ, επειδή η κυβέρνηση της Θάτσερ απαγόρευσε να φορούν οι πολιτικοί κρατούμενοι κανονικά ρούχα, διότι δεν θεωρούνται πλέον πολιτικοί. Τον Απρίλη του 1978, έπειτα από συστηματική κακομεταχείριση (ειδικά στις τουαλέτες και στα ντους), οι κρατούμενοι αρνούνται να πλυθούν και να παραδώσουν τα δοχεία νυκτός, απλώνοντας τα περιττώματα τους στους τοίχους των κελιών και πλημμυρίζοντας τους διαδρόμους των φυλακών με τα ούρα τους. Στη διαμαρτυρία συμμετέχουν και οι γυναικείες φυλακές. Το 1980 κρατούμενοι, με επικεφαλής το μέλος του IRA Σ. Μακένα, κάνουν απεργία πείνας για την αναγνώριση τους ως πολιτικοί κρατούμενοι, αλλά μετά από 53 μέρες απεργίας πείνας αντιλαμβάνονται ότι στο κείμενο συμφωνίας, τους είχαν κοροϊδέψει. Στις 19 Δεκέμβρη 1980 ο Μπόμπυ Σαντς ανακοινώνει, ότι οι κρατούμενοι δεν θα ξαναφορέσουν ρούχα φυλακής, ούτε θα κάνουν “υποχρεωτική εργασία”. Την 1η Μάρτη του 1981 ο Μπόμπυ Σαντς, με το ίδιο αίτημα, αρχίζει απεργία πείνας 2 εβδομάδες πριν τους άλλους με το σκεπτικό ότι αν πεθάνει ο θάνατος του να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των αιτημάτων για τους υπόλοιπους.

Τις πρώτες 17 μέρες κρατά προσωπικό ημερολόγιο (σε χαρτί τουαλέτας, κρύβοντάς το στο σώμα του). Έγραφε ότι δε φοβόταν τον θάνατο. Ήλπιζε, ότι η έκβαση της απεργίας, θα προκαλούσε την απομάκρυνση της βρετανικής κυριαρχίας από τη Β. Ιρλανδία. Στις 5 Μάη 1981 αφήνει την τελευταία του πνοή (σε ηλικία 27 ετών) στη φυλακή Μέιζ, μετά από απεργία πείνας 66 ημερών.

Διαδοχικά (από τον Μάιο μέχρι τον Αύγουστο) πέθαναν οι υπόλοιποι 9: Φράνσις Χιούζ, Πάτσι Ο’ Χάρα, Ρέιμοντ Μακ Κρις, Τζόζεφ Μακ Ντόνελ, Μάρτιν Χάρσον, Κέβιν Λιντς, Κέραν Ντόχερτυ, Τόμας Μακ Αλγουι (23 ετών, ο μικρότερος), Μάικλ Ντέβιν (30 ετών, ο μεγαλύτερος).

ΜαΜα

Ιταλία

Υπόθεση σκρίπτα μάνεντ

Leave a comment

Στις 7 Μαίου 2012 πυροβολείται στα πόδια ο πρόεδρος της Ανσάλντο, Νουκλεάρε Ρομπέρτο Αντινόλφι, στη Γένοβα. Έπειτα από 4 μέρες δημοσιεύεται η ανάληψη ευθύνης στην εφημερίδα Κορίερε Ντέλα Σέρα, με υπογραφή “FAI – Πυρήνας Όλγα”. Οι πρώτες συλλήψεις γίνονται τον Ιούνιο. Οι κατηγορούμενοι είναι 7 σύντροφοι και συντρόφισσες, μεταξύ των οποίων και οι ήδη φυλακισμένοι Γκαμπριέλ Πόμπο ντα Σίλβα και Μάρκο Καμένις. Οι έρευνες είχαν ήδη ξεκινήσει το 2009, όταν η υπογραφή της FAI εμφανίζεται σε δέματα βόμβες που είχαν σταλεί στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο Μποκόνι και στο κέντρο επαναπροώθησης μεταναστών στην Γκραντίσκα ντι Ιζόντζο – Γκορίτζια στην Βενετία, από την ομάδα “αδερφές στα όπλα/Μαουρίτσιο Μοράλες/FAI”. Παρότι, όπως δηλώνει ο στρατηγός των καραμπινιέρων, Γκάντζερ, μερικοί από τους 7 αυτούς συντρόφους, ουδεμία σχέση έχουν ούτε με το χτύπημα ούτε με αυτούς που ονομάζει επαγγελματίες τρομοκράτες, αρκεί ένα άρθρο (στην παρούσα περίπτωση πρόκειται για τον μπλογκ “Παρόλε Αρμάτε”) ή ένα πανό αλληλεγγύης για να κατηγορηθούν: “αν είσαι φίλος ή αλληλέγγυος με τρομοκράτες είσαι και εσύ τρομοκράτης”.

Αργότερα, στις 14 Σεπτέμβρη 2012, οι καραμπινιέροι συλλαμβάνουν τον Νικόλα Γκάι και τον Αλφρέντο Κόσπιτο ως φυσικούς αυτουργούς του χτυπήματος. Η Άννα Μπενιαμίνο, αν και υπό έρευνα, δεν συλλαμβάνεται. Ήδη από τις 27 Ιουνίου η αστυνομία ζητούσε την σύλληψη τους, αλλά ο ανακριτής δεν είχε βρει τα στοιχεία επαρκή. Μετά από ένα χρόνο προφυλάκισης οι ποινές που επιβάλλονται, στις 30 Οκτωβρίου 2013, είναι 12 χρόνια για τον Αλφρέντο και 10 για τον Νικόλα. Έπειτα όμως από την ανάληψη ευθύνης της επίθεσης από τους ίδιους, οι ποινές θα πέσουν, αν και τους καταλογίζεται η πράξη με τρομοκρατικά κίνητρα, σε 10 χρόνια και 8 μήνες για τον πρώτο και 9 χρόνια και 4 μήνες για τον δεύτερο.

Mε αφορμή τις έρευνες που ξεκίνησαν το 2009 σχετικά με την FAI, και σε συνδυασμό με τα χτυπήματα που συνέβησαν τα επόμενα χρόνια μέχρι το 2016, στις 14 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου (2016) ανοίγει ένας νέος κύκλος συλλήψεων και ερευνών σε οικίες, χώρους και άτομα. H αντιτρομοκρατική διεύθυνση της αστυνομίας σε συνεργασία με την DIGOS (ΔΑΕΕΒ) διατάζει 7 συλλήψεις, ενώ οι κατηγορούμενοι στο σύνολό τους είναι 15, κι ενώ οι έρευνες σε σπίτια και άτομα φτάνουν τις 30 σε όλη την Ιταλία. Στους κατηγορούμενους καταλογίζεται το αδίκημα της σύστασης ανατρεπτικής οργάνωσης με τρομοκρατικά κίνητρα, καθώς κατηγορούνται ως μέλη της FAI, στη δράση της οποίας εντάσσονται 3 χτυπήματα, 2 στην σχολή των καραμπινιέρων στο Φοσάνο, τον Ιούνιο του 2006, και ένα σε κάδο σκουπιδιών στην περιοχή Κροτσέτα στο Τορίνο, τα οποία ακολούθησαν αναλήψεις ευθύνης από την ομάδα “Aνώνυμη και φοβερή εξέγερση/FAI”.

Οι έρευνες βασίζονται κυρίως στην ανάλυση δημοσιεύσεων από το έντυπο KNO3, του μπλογκ PAROLE ARMATE, του εντύπου CROCE NERA ANARCHICA, των αναλήψεων ευθύνης της FAI, καθώς και των θεωρητικών κειμένων της FAI από το 2003 μέχρι και το 2016. Καταλήγει στη φυλακή και η Άννα τελικά, που βρισκόταν υπό έρευνα για το χτύπημα στον Αντινόλφι, καθώς και ο Μάρκο, ο Σαντρόνε, ο Ντανίκο και η Βαλεντίνα. Οι υπόλοιποι, αν και υπό έρευνα, βρίσκονται ελεύθεροι. Στις 5 Ιουνίου 2017 έγινε το πρώτο δικαστήριο. Με ένα καθόλου τυχαίο τέχνασμα, στις 2 Ιουνίου οι μπάτσοι ανακοινώνουν το τέλος των ερευνών και για άλλους 7 συντρόφους, οι οποίοι κατηγορούνται και αυτοί ως μέλη της FAI, στης οποίας τις αναλήψεις ευθύνης παρουσιάζεται πλέον το σύμβολο της ελληνικής ΣΠΦ. Οι κατηγορίες είναι πάνω κάτω οι ίδιες, άρθρο 270 bis (187Α σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης) και άρθρο 414 προτροπή σε εγκληματικές πράξεις, παράνομη τύπωση, ένοπλη και ανατρεπτική προπαγάνδα μέσω ηλεκτρονικών σελίδων, μπλογκς όπως ο Αναρχικός Μαύρος Σταυρός, Ράντιο Ατσιόνε, Anarhjia, και η συλλογή χρημάτων για κρατουμένους. Δύο από τους 7 συντρόφους κατηγορούνται και με το άρθρο 280 (τρομοκρατικό χτύπημα) για την επίθεση στο δικαστήριο της Τσιβιταβέκια στις 12 Ιανουαρίου 2016. Στις 5 Ιουνίου ο εισαγγελέας θα ζητήσει οι δύο υποθέσεις, δηλαδή του Σεπτεμβρίου 2016 και του Ιουνίου 2017, να γίνουν μια, με 200 ντοσιέ δικογραφία για την πρώτη και 30 για την δεύτερη. Έτσι, στις 16 Νοεμβρίου 2017, ξεκίνησε το δικαστήριο για την υπόθεση Σκρίπτα Μάνεντ ενάντια σε συνολικά 22 συντρόφους και συντρόφισσες. Επτά βρίσκονται ακόμα στην φυλακή. Στον Αλφρέντο, στον Νικόλα, στην Άννα και στον Ντανίλο δεν θα δοθεί η ευκαιρία να παρουσιαστούν στο δικαστήριο, αλλά θα παρακολουθήσουν την δίκη μέσω τηλεδιάσκεψης. Ο Μάρκο, η Βαλεντίνα και ο Σαντρόνε δεν θα παρακολουθήσουν την δίκη σε αλληλεγγύη στους συντρόφους. Μερικοί ελεύθεροι ακόμα σύντροφοι δεν θα παρουσιαστούν καν. Οι ημερομηνίες των δικαστηρίων είναι 4, 5, 11, 12, 18, 19, 25 Ιουλίου και 2 Αυγούστου.

Φ.Α.

 

Ιταλία

Υπόθεση Πάνικο

Leave a comment

Έπειτα από τη βομβιστική επίθεση που έγινε την Πρωτοχρονιά του 2017 ενάντια στο βιβλιοπωλείο “ιλ Μπαρτζέλο”, που ήταν προσκείμενο στη ναζιστική φασιστική οργάνωση “Κάζα Πάουντ” και είχε ως αποτέλεσμα τον βαρύ τραυματισμό ενός πυροτεχνουργού της αστυνομίας, στις 31 του Γενάρη του ίδιου έτους, μπαίνει σε εφαρμογή η επιχείρηση Πάνικο ενάντια στους αναρχικούς της Φλωρεντίας. Μέσα σε λίγους μήνες η επιχείρηση έφερε την εκκένωση δύο καταλήψεων, της Βίλλας Πάνικο και της Ριοτόζα, όπως επίσης δεκάδες διώξεις, προσαγωγές και συλλήψεις. Συνολικά 40 σύντροφοι και συντρόφισσες βρίσκονται αυτή τη στιγμή υπόδικοι, κατηγορούμενοι για διάφορα αδικήματα, όπως μη εγκεκριμένες και αδειοδοτημένες κινήσεις, επιθέσεις σε γραφεία φασιστών, παράνομες πορείες χωρίς ειδοποίηση, δολιοφθορές, σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, κατασκευή και κατοχή εκρηκτικών μηχανισμών και απόπειρα ανθρωποκτονίας. Τρεις σύντροφοι βρίσκονται ήδη στην φυλακή – πρόκειται για τους Πιερλορέτο Φαλάνκα, Τζοβανι Γκέτσι και Σαλβατόρε Βεσπερτίνο. Ένας τέταρτος σύντροφος, ο Νικόλα Αλμεριγκόνια, είναι υπό καθεστώς επιτήρησης, με την υποχρεωτική παρουσία και υπογραφή κάθε μήνα στην Φλωρεντία. O Σαλβατόρε, ως κύριος κατηγορούμενος για την βομβιστική επίθεση, δικάζεται ξεχωριστά στις 4 Ιουλίου, ενώ οι υπόλοιποι στις 12 Ιουλίου.

Φ.Α.

Βιβλιοπαρουσιάσεις

Ο Δρόμος για το Μαγκαντάν

Leave a comment

 

«Ο Δρόμος για το Μαγκαντάν»

“Ο δρόμος για το Μαγκαντάν”, είναι ένα βιβλίο που εκδόθηκε από το ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών σε μετάφραση του συντρόφου Γ.Καραγιανννίδη και εξιστορεί τις πολιτικές συνθήκες που επικρατούν στη Λευκορωσία του Λουκασένκο. Περιγράφει με πολύ ζωηρό τρόπο τις συνθήκες εγκλεισμού και την αντιμετώπιση που έχουν οι πολιτικοί κρατούμενοι και γενικά οι αναρχικοί, οι ακροαριστεροί και όσοι τολμούν να υψώσουν το κεφάλι τους και να αντισταθούν στο καθεστώς του Λουκασένκο…

Ο Λευκορώσος αναρχικός Ihar Alinevich συνελήφθη στις 28 Νοεμβρίου του 2010 στη Μόσχα από πράκτορες των υπηρεσιών ασφάλειας και μεταφέρθηκε παράνομα στο Μινσκ σε φυλακή της KGB. Είχε κατηγορηθεί για μια σειρά δράσεων και 6 μήνες μετά την σύλληψη καταδικάστηκε σε 8 χρόνια φυλάκιση μαζί με τους συντρόφους του Mikalai Dziadok και Aliaksandr Franskevich.
Αυτό το βιβλίο απεικονίζει τι συμβαίνει στην σύγχρονη Λευκορωσία.
Πρόκειται για την επιλογή που πρέπει να κάνει κάποιος μεταξύ ζωής και θανάτου, ελευθερίας και φυλάκισης, συνείδησης και προδοσίας.

 

Κείμενα της ομάδας στο έντυπο, Τρομονόμος (187Α)

Πολιτικές δίκες με τον 187Α

Leave a comment


Το κράτος ποτέ δεν αναγνώρισε ότι διεξάγει πολιτικές δίκες.

Τα τελευταία 9 χρόνια μια σειρά υποθέσεων αποτέλεσαν ένα πεδίο για τους κατασταλτικούς πειραματισμούς της εξουσίας σε μια σειρά «καινοτομιών» τόσο σε δικονομικό, όσο και σε επικοινωνιακό επίπεδο. Καινοτομίες και πειραματισμοί, που σιγά σιγά παγιώνονται τόσο στο εσωτερικό του κινήματος, όσο και μέσα στην κοινωνία και αποκρυσταλλώνονται σε μια διαρκώς αναβαθμισμένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Ο αναρχικός χώρος βρίσκεται στο κέντρο αυτής της επίθεσης καθώς μια σειρά πρακτικών του, κυρίως αυτές που ξεφεύγουν από τα όρια της αστικής νομιμότητας, προκαλούν τρόμο στην εξουσία καθώς η διάχυσή τους σε κομμάτια αγωνιζόμενων από το κοινωνικό σώμα αποτελούν ένα κίνδυνο με απρόβλεπτες συνέπειες. Εδώ, λοιπόν, έρχεται ο δικαστικός κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους για να «επαναφέρει» την τάξη. Ειδικά τα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων ο στόχος ήταν, και εξακολουθεί να είναι, κάθε μορφής αντίσταση που έρχεται σε ρήξη με την εξουσία και παράλληλα ο εκφοβισμός όσων αγωνίζονται. Γι’ αυτό, ο εσωτερικός εχθρός και οι αιχμάλωτοί του πρέπει να χτυπηθούν με όλα τα μέσα.

Στο κείμενο που ακολουθεί έχει γίνει μια προσπάθεια να καταγραφούν οι δίκες των τελευταίων 8 ετών που έχουν γίνει με τον 187Α.

Σε αυτές τις δίκες μπορούμε να παρατηρήσουμε ορισμένα κοινά στοιχεία που τις χαρακτηρίζουν αλλά και καινοτομίες που δείχνουν το πώς η δικαστική εξουσία εξελίσσει, με βάση την «εμπειρία» της, την ερμηνεία και κατ’ επέκταση την εφαρμογή του αντιτρομοκρατικού νόμου.

  • Ειδικές συνθήκες διεξαγωγής των δικών. Δίκες οι οποίες διεξάγονται σε ειδικές συνθήκες είτε αφορά τη σύνθεση της έδρας (οι δικαστές κληρώνονται από ειδικό κατάλογο), είτε αφορά το χώρο (δικαστική αίθουσα φυλακών Κορυδαλλού), είτε αφορά το δημόσιο χαρακτήρα τους (παρακράτηση ταυτοτήτων και κατά συνέπεια φακέλωμα όσων παρακολουθούν αυτές τις δίκες).

  • Ποινικοποίηση συντροφικών, φιλικών και συγγενικών σχέσεων. Η αντιτρομοκρατική, μαζί με την δικαστική εξουσία, προσπαθεί να δημιουργήσει μια «δεξαμενή» υπόπτων μέσω της ποινικοποίησης συντροφικών και κοινωνικών σχέσεων (υπόθεση σπιτιού στο Χαλάνδρι, μαζικές κλητεύσεις για τον Ε.Α., υπόθεση Ν. Σμύρνης, «Ληστών του Διστόμου», Ηριάννα – Περικλής). Σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις είδαμε φίλους και συντρόφους κρατουμένων να βρίσκονται στη θέση του κατηγορούμενου ή ακόμα και να οδηγούνται στη φυλακή. Αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντος των πολιτικών κρατουμένων να χρησιμοποιούνται ως όμηροι προκειμένου να εκφοβίσουν, να εκβιάσουν και εν τέλει να προσπαθήσουν να «σπάσουν» τους συντρόφους μας. Έτσι βρέθηκε κατηγορούμενη η Μ. Μπεραχά σύντροφος του Κ. Γουρνά, ο Χρήστος αδερφός του Γιώργου Πολύδωρου, ενώ προφυλακίστηκαν η Α. Τσάκαλου μητέρα του Χρήστου και του Γεράσιμου καθώς και η Ε. Στατήρη σύντροφος του τελευταίου. Επίσης, η Μ. Θεοφίλου σύντροφος του Γ. Πετρακάκου. Ενώ το παιδί, της Π. Ρούπα και του Ν. Μαζιώτη, βρέθηκε έγκλειστο σε παιδοψυχιατρική κλινική.

  • Παράταση προφυλακίσεων. Είδαμε να υιοθετείτε η τακτική της κατάτμησης διαφόρων υποθέσεων και μέσω αυτής να παρατείνονται προφυλακίσεις, π.χ. Γεράσιμος Τσάκαλος και Κώστας Σακκάς, και συγχρόνως να επιβάλλονται μεγαλύτερες ποινές όταν αυτές οι υποθέσεις έφταναν στα δικαστήρια.

  • Αδυναμία ένταξης και συμμετοχής σε συγκεκριμένη οργάνωση. Στην αδυναμία να ταυτοποιήσουν πρόσωπα με συγκεκριμένες οργανώσεις και ενέργειες υπήρξε μια εξέλιξη το πώς χειρίστηκαν οι δικαστικές αρχές αυτή τη «δυσκολία». Έτσι, οι συλληφθέντες της Ν. Σμύρνης αρχικά κατηγορήθηκαν για συμμετοχή σε άγνωστη οργάνωση με άγνωστες ενέργειες. Αντιλαμβανόμενοι τη γελοιότητα του όλου θέματος, μετά από 3 μήνες, οι ειδικοί εφέτες ανακριτές μετέτρεψαν την κατηγορία σε ένταξη και συμμετοχή στη ΣΠΦ. Από εδώ και μπρος η συγκεκριμένη οργάνωση θα αποτελούσε την «ομπρέλα» κάτω από την οποία θα εντάσσονταν οποιοσδήποτε σύντροφος/ισσα βρίσκονταν στα χέρια του κράτους, για οποιαδήποτε πρακτική του αναρχικού χώρου. Η εκδίκαση αυτών των υποθέσεων με τον αντιτρομοκρατικό νόμο ήταν το ζητούμενο. Παρόλα αυτά σε πολλές περιπτώσεις όταν οι υποθέσεις έφταναν στις δικαστικές αίθουσες, ακριβώς λόγω ελλείψεως στοιχείων, οι συγκεκριμένες κατηγορίες για ένταξη και συμμετοχή σε «τρομοκρατική» οργάνωση έπεφταν. Και αυτό το σκόπελο τον ξεπέρασαν, αφού σε πρόσφατη δίκη που βρίσκονταν κατηγορούμενοι 5 αναρχικοί (υπόθεση «Ατομικοί Τρομοκράτες») η έδρα υιοθέτησε το δόγμα ότι κάθε πράξη μπορεί να χαρακτηριστεί «τρομοκρατική» και κάθε σύντροφος ατομικός «τρομοκράτης», αναγνωρίζοντας κυνικά ότι η ίδια πράξη έχει διαφορετική ποινική βαρύτητα αν αυτός που την τελεί είναι αναρχικός. Μπορούμε να πούμε ότι πλέον η αναρχική πολιτική ταυτότητα λειτουργεί ως ένα νέο ιδιώνυμο και φτάνει για να χαρακτηρίσει κάποιον ως «τρομοκράτη». Με αυτούς τους νομικίστικους ακροβατισμούς επιχειρούν να διευρύνουν το πεδίο εφαρμογής του αντιτρομοκρατικού νόμου.

  • Συλλογική ευθύνη και ηθική αυτουργία. Το δόγμα της συλλογικής ευθύνης είναι ναζιστικής έμπνευσης, όπου αρκεί η πολιτική ταυτότητα κάποιου για να του αποδοθεί το σύνολο των κατηγοριών, αφού πλέον δεν χρειάζεται να ταυτοποιηθούν πρόσωπα με ενέργειες. Ειδικά σε ότι αφορά τις ένοπλες οργανώσεις ΕΑ και ΣΠΦ η ανάληψη πολιτικής ευθύνης ισοδυναμούσε με την καταδίκη για το σύνολο των ενεργειών που είχε πραγματοποιήσει η κάθε οργάνωση. Αντίστοιχα και η ηθική αυτουργία είναι μια κατηγορία από μόνη της γελοία όσον αφορά τους/ις αναρχικούς/ες, αφού σε καμία ομάδα/οργάνωση/συλλογικότητα δεν υπάρχει ιεραρχική δομή, κάτι που βέβαια αδυνατούν να κατανοήσουν οι στυλοβάτες ενός συστήματος που στηρίζεται στην ιεραρχία. Και στις δύο απόπειρες αποδράσεων τόσο της ΣΠΦ, όσο και αυτή που επιχείρησε η Π. Ρούπα με ελικόπτερο, αλλά και στην έκδοση της μπροσούρας της ΣΠΦ «ο ήλιος θα συνεχίσει να ανατέλλει» όπως και στον χαιρετισμό της ενέργειας εμπρησμού του οχήματος της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού εφαρμόστηκε το δόγμα της συλλογικής ευθύνης και της ηθικής αυτουργίας προκειμένου πλημμεληματικές κατηγορίες να «αναβαθμιστούν» σε κακουργήματα.

  • Ποινή ισοβίων για την έκρηξη στο «κοινωφελές» ίδρυμα Τράπεζα της Ελλάδος. Αφού βάφτισαν «κοινωφελές» ίδρυμα την Τράπεζα της Ελλάδος, επέβαλλαν στον σύντροφο Ν. Μαζιώτη την ποινή των ισοβίων, μια ποινή που, εκτός από την εκδικητικότητα και τον εκβιασμό από την πλευρά του κράτους απέναντι στον σύντροφο, θέλει να λειτουργήσει παραδειγματικά προς το σύνολο όσων επιλέγουν την ένοπλη δράση, αποτρεπτικά στο να οικειοποιηθεί ο ένοπλος αγώνα και από άλλους αγωνιστές και εκφοβιστικά απέναντι στους συντρόφους-ισσες του α/α χώρου αλλά και αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Σε αντίστοιχη κατεύθυνση λειτουργούν και τα χιλιάδες χρόνια που έχουν επιβληθεί σε παρόμοιες υποθέσεις όλα αυτά τα χρόνια.

  • Εκδίκαση χωρίς συνηγόρους. Σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις, απόπειρα απόδρασης ΣΠΦ και 2η δίκη του ΕΑ, η έδρα προκειμένου να εκδικάσει αυτές τις υποθέσεις όσο πιο γρήγορα γίνονταν, λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων, επί της ουσίας δίκασε χωρίς την παρουσία συνηγόρων υπεράσπισης, λόγω της αποχής των δικηγόρων την ίδια χρονική περίοδο. Με αυτόν τον τρόπο οι έδρες των συγκεκριμένων δικαστηρίων επιβεβαίωσαν ότι έχουν ήδη εκδώσει καταδικαστική απόφαση πριν καν ξεκινήσει η δίκη, ότι τα μέλη των ένοπλων οργανώσεων και όσοι κατηγορούνται για μέλη είναι «ξεχωριστή κατηγορία», που για λόγους «εθνικού» συμφέροντος τους έχουν ανασταλεί ακόμα και αυτά τα δικαιώματα που αναγνωρίζει η αστική δικαιοσύνη.

  • DNA. Το DNA τα τελευταία χρόνια κατέχει μια σημαντική θέση στην κατασταλτική φαρέτρα του κράτους. Επιχειρούν να το καθιερώσουν ως το αδιαμφησβήτητο επιστημονικό στοιχείο όπου δεν μπορεί να υπάρξει περιθώριο λάθους, είναι η απόλυτη αλήθεια. Αρκεί να βρεθεί ένα μείγμα σε κάποιο χώρο ή σε κάποιο κινητό αντικείμενο και αυτό σημαίνει ότι η πόρτα της φυλακής άνοιξε για τον κατηγορούμενο. Συνήθως η λήψη DNA συνοδεύεται από βασανιστήρια για να το αποσπάσουν, όπως υπάρχουν και περιπτώσεις που στήθηκε κατηγορητήριο με σκοπό την λήψη DNA, και όταν το πήραν ως δια μαγείας έπεσε το συγκεκριμένο κατηγορητήριο και εμφανίστηκε κάποιο άλλο το οποίο στηρίζονταν στο DNA που είχε αποσπαστεί.

  • Αντέφεση και αίτηση αναίρεσης. Είναι πλέον προφανές, ότι η αθώωση του Τάσου Θεοφίλου ήταν ένα σοβαρό πλήγμα για την “αντιτρομοκρατική”, που είδε να καταρρέει εξ΄ ολοκλήρου το κατηγορητήριο που είχε κατασκευάσει και να αμφισβητείται εμπράκτως η χρήση του DNA από δικαστική έδρα. Η “αντιτρομοκρατική” και η δράκα των εντεταλμένων δικαστικών και εισαγγελέων που ελέγχει, δεν μπορούν να δεχτούν αυτή την ήττα. Έτσι, μετά την αντέφεση που είχε διατάξει αρχικά ο εισαγγελέας της έδρας και αφού το αποτέλεσμα του εφετείου δεν τους ικανοποίησε, προχώρησαν στο αίτημα της αναίρεσης προς τον Άρειο Πάγο σε μια λογική «θα τον δικάσουμε όσες φορές χρειαστεί προκειμένου να έχουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε».

  • Σύμπλευση Αναρχικών – «ποινικών». Έχοντας για χρόνια προλειαίνει το έδαφος τα ΜΜΕ, ο εισαγγελέας για θέματα τρομοκρατίας Δ. Ασπρογέρακας προχώρησε σε ένα κατασκεύασμα, που υιοθέτησε το συμβούλιο εφετών, με στόχο να συσχετίσουν μια σειρά υποθέσεων ληστειών τραπεζών και προσώπων που κατηγορούνται για αυτές με τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα. Αυτές οι νέες αλχημείες, στόχο έχουν να μεθοδεύσουν ένα στρεβλό θεώρημα, ότι αναρχικοί και «ποινικοί» αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, σε μια εμφανή προσπάθεια απονοηματοδότησης του πολιτικού χαρακτήρα των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων, της πρακτικής της απαλλοτρίωσης τραπεζών, καθώς επίσης και μια προσπάθεια παράτασης της δικαστικής ομηρίας και της φυσικής αιχμαλωσίας των πολιτικών κρατουμένων και όχι μόνο, κάτω από τον «αντιτρομοκρατικό» νόμο 187Α.

Ο «αντιτρομοκρατικός» νόμος αποτελεί το βασικότερο εργαλείο του κράτους στην αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού και παράλληλα παρέχει το πλαίσιο για την αναβάθμιση της ποινικής καταστολής απέναντι σε ένα σύνολο πολιτικών δραστηριοτήτων, τέτοιων, που δεν περιορίζονται στα στενά πλαίσια της αστικής νομιμότητας.

 

ΔΙΚΕΣ ΜΕ ΤΟΝ 187Α

1η δίκη του ΕΑ

Η συγκεκριμένη δίκη αφορά την δράση της οργάνωσης από το 2003 ως το 2010, όπου πραγματοποίησε συνολικά 16 επιθέσεις.

Στις 10 Μαρτίου 2010, σε προπαρασκευαστική επιχείρηση της οργάνωσης μέλη της συμπλέκονται με το πλήρωμα ενός περιπολικού της αστυνομίας. Η ανταλλαγή πυροβολισμών είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθεί το μέλος της οργάνωσης Λάμπρος Φούντας. Ένα μήνα μετά, συλλαμβάνονται έξι αναρχικοί από τους οποίους οι τρεις, η Πόλα Ρούπα, ο Νίκος Μαζιώτης και ο Κώστας Γουρνάς αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής τους στην οργάνωση. Διώξεις ασκούνται και στους άλλους τρεις Σαράντο Νικητόπουλο, Βαγγέλη Σταθόπουλο και Χριστόφορο Κορτέση. Δίωξη ασκείται και εναντίον του αναρχικού Κώστα Κάτσενου ο οποίος αρχικά διαφεύγει της σύλληψης, ενώ σε μία πρωτοφανή προσπάθεια εκφοβισμού ακολουθούν δεκάδες κλήσεις και ανακρίσεις συντρόφων-ισσών για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα, διαδικασία που κλείνει με την άσκηση δίωξης στη Μαρί Μπεραχά, σύντροφο του Γουρνά.

Το δικαστήριο καταδίκασε σε 50 χρόνια κάθειρξη κατά συγχώνευση τα τρία μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, Πόλα Ρούπα, Νίκο Μαζιώτη και Κώστα Γουρνά για τις 16 ενέργειες της οργάνωσης ως συνεργοί με το θεώρημα της συλλογικής ευθύνης. Ενώ από 7 χρόνια επέβαλε στους Βαγγέλη Σταθόπουλο και Χριστόφορο Κορτέση.

Τον Ιούνιο του 2012, δύο μέλη της οργάνωσης, η Πόλα Ρούπα και ο Νίκος Μαζιώτης, παραβιάζουν τους περιοριστικούς όρους που τους είχαν επιβληθεί και περνούν στην παρανομία, ενώ αργότερα επικηρύχτηκαν από το κράτος με το ποσό του ενός εκατομμυρίου ευρώ έκαστος.

Το εφετείο της συγκεκριμένης δίκης επί της ουσίας επικύρωσε τις πρωτόδικες ποινές

2η δίκη του ΕΑ

Στις 16 Ιουλίου 2014 μετά από ένοπλη συμπλοκή στο Μοναστηράκι με τους φρουρούς του κράτους, συλλαμβάνεται τραυματισμένος ο Ν. Μαζιώτης. Την 1η Οκτώβρη του ίδιου χρόνου συλλαμβάνεται ο αναρχικός Αντώνης Σταμπούλος και προφυλακίζεται με την κατηγορία της συμμετοχής στην οργάνωση.

Στη δίκη αυτή δικάστηκαν τα μέλη της οργάνωσης και σύντροφοι, Ν. Μαζιώτης και η, καταζητούμενη, Π. Ρούπα, ο αναρχικός σύντροφος Α. Σταμπούλος καθώς και ο Γ. Πετρακάκος. Η δίκη αυτή αφορούσε την ενέργεια που πραγματοποίησε ο Ε.Α. στις 10 Απριλίου 2014 στην Τράπεζα της Ελλάδας στην οδό Αμερικής. Επίσης, στο κατηγορητήριο» περιλαμβάνονταν η ένοπλη συμπλοκή με μπάτσους στο Μοναστηράκι, καθώς και κάποιες ληστείες τραπεζών.

Ο σύντροφος Ν. Μαζιώτης καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για την επίθεση στη Τράπεζα της Ελλάδας και επιπλέον 129 χρόνια για την συμπλοκή στο Μοναστηράκι καθώς και για δύο απαλλοτριώσεις τραπεζών. Εκτός του Ν. Μαζιώτη, καταδικάστηκαν ο σύντροφος Α. Σταμπούλος σε 13 χρόνια κάθειρξης, η συντρόφισσα Π. Ρούπα σε 11 χρόνια, μόνο για τα πλημμελήματα αυτών των υποθέσεων, και ο Γ. Πετρακάκος σε 36 χρόνια. Το εφετείο αυτής της δίκης ξεκίνησε στις 2 Οκτωβρίου 2017 και βρίσκεται σε εξέλιξη.

Δίκη εναντίον της Π. Ρούπα μέλος του ΕΑ για την επίθεση στην Τράπεζα της Ελλάδας

Η δίκη είναι στο τελικό στάδιο. Στο συγκεκριμένο δικαστήριο κατηγορείται για τα κακουργήματα της υπόθεσης και πιο συγκεκριμένα: Για την συγκρότηση και «διεύθυνση» της οργάνωσης καθώς και για την κατηγορία της έκρηξης, κατοχή όπλων και εκρηκτικών κ.λ.π.

Υπόθεση Χαλανδρίου

Στις 23 Σεπτεμβρίου του 2009 η «αντιτρομοκρατική» εισβάλει στο σπίτι του Χ. Χατζημιχελάκη στο Χαλάνδρι, όπου και τον συλλαμβάνει. Παράλληλα, συλλαμβάνεται ο Π. Μασούρας, o Μ. Γιόσπας και η φίλη του. Ταυτόχρονα, με βάση αποτυπώματα στο σπίτι, εκδίδονται εντάλματα σύλληψης για 6 άτομα, τα οποία επιλέγουν τον δρόμο της φυγοδικίας.

Το σπίτι του συντρόφου χρησιμοποιήθηκε σαν μία τεράστια ομπρέλα για να στοχοποιηθεί και να κατηγορηθεί ένα κομμάτι του αναρχικού χώρου.

Την 1η Νοεμβρίου του 2010, συλλαμβάνεται ο Γεράσιμος Τσάκαλος και ο Παναγιώτης Αργυρού (μέλη της ΣΠΦ) έξω από ταχυδρομείο στο Παγκράτι, στο οποίο είχαν ήδη παραδώσει δύο εμπρηστικά δέματα με κατεύθυνση την πρεσβεία του Μεξικού στην Αθήνα και τη διεύθυνση της Eurojust στη Χάγη.

Στις 26 Ιανουαρίου του 2011, συνελήφθη ο Μιχάλης Νικολόπουλος (μέλος της ΣΠΦ).

Στις 14 Μαρτίου του 2011, συλλαμβάνονται στο Βόλο οι Γιώργος Νικολόπουλος, Δαμιανός Μπολάνο, Χρήστος Τσάκαλος, Όλγα Οικονομίδου και Γιώργος Πολύδωρος (μέλη της ΣΠΦ).

Η δίκη που αφορά την υπόθεση του Χαλανδρίου ξεκίνησε στις 17 Ιανουαρίου του 2011, ενώ κάποιοι καταζητούνταν ακόμα.

Οι κατηγορίες ήταν οι εξής: συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, προμήθεια – κατοχή εκρηκτικών υλών, έκρηξη από κοινού (Χηνοφώτη και Κατσέλη), διακεκριμένες φθορές, όπλα – εκρηκτικά – κροτίδες – φωτοβολίδες, εμπρηστικές επιθέσεις.

2η δίκη ΣΠΦ

Η 2η δίκη (δίκη ΣΠΦ και άλλων αναρχικών συντρόφων) αφορούσε τις υποθέσεις α) Συμπλοκή στην Πεύκη β) συλλήψεις στον Βόλο, γ) δέματα, δ) Νέα Σμύρνη. Ξεκίνησε στις 8 Οκτωβρίου του 2012 και τελείωσε στις 29 Δεκεμβρίου 2014 και είχε συνολικά 19 κατηγορούμενους.

Συμπλοκή στην Πεύκη

Το Μάιο του 2011 σημειώνεται ένοπλη συμπλοκή στην Πεύκη μεταξύ του αναρχικού Θεόφιλου Μαυρόπουλου και δυο μπάτσων της άμεσης δράσης, όταν οι δεύτεροι προσπάθησαν να τους σταματήσουν με σκοπό να τους ελέγξουν. Το αποτέλεσμα αυτής της συμπλοκής ήταν ο τραυματισμός του Θ. Μαυρόπουλου αλλά και των διωκτών του, ενώ ο σύντροφος Γ. Μιχαηλίδης κατάφερε να ξεφύγει παίρνοντας το περιπολικό των μπάτσων. Ο σύντροφος Θ. Μαυρόπουλος κατά την διάρκεια της φυλάκισής του εντάσσεται στην Σ.Π.Φ.

«Δέματα»

Όσον αφορά την 3η υπόθεση, που αφορά τα δέματα – βόμβες που είχε στείλει η οργάνωση σε διάφορους στόχους, αξίζει να σημειωθεί πως οι ιταλικές διωκτικές αρχές έβγαλαν ένταλμα ζητώντας την έκδοση 5 μελών της ΣΠΦ, Χ. Χατζημιχελάκη, Γ. Νικολόπουλο, Γερ. Τσάκαλο, Χρ. Τσάκαλο και Π. Αργυρού, με αφορμή το δέμα που είχε σταλεί στον Μπερλουσκόνι.

250 επιθέσεις

Η δίκη αυτή αφορά 250 επιθέσεις της ΣΠΦ.

Οι κατηγορούμενοι είναι συνολικά 18. Τα 10 μέλη της ΣΠΦ και οι Δ. Πολίτης και Γ. Μιχαηλίδης, Γ. Καραγιαννίδης, Α. Μητρούσιας, Κ. Σακκάς, Σ. Αντωνίου, Κ. Καρακατσάνη και Π. Μασούρας.

Η έδρα εφάρμοσε το δόγμα της συλλογικής ευθύνης και καταδίκασε τα μέλη της ΣΠΦ για απλή συνέργεια σε εκρήξεις κατ’ εξακολούθηση, εμπρησμούς  κατ’ εξακολούθηση, κατασκευή και προμήθεια εκρηκτικών, χρησιμοποιώντας ως «στοιχείο» την μπροσούρα που είχαν εκδώσει τα μέλη της οργάνωσης μέσα από την φυλακή «Ο ήλιος θα συνεχίσει να ανατέλλει» και αφορούσε το χρονικό των επιθέσεων της ΣΠΦ. Οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν.

Δίκη για το «Σχέδιο Φοίνικας»

Μετά από τις τέσσερις πρώτες επιθέσεις του «Σχεδίου Φοίνικας» συλλαμβάνονται οι αναρχικοί σύντροφοι Ανδρέας Τσαβδαρίδης και Σπύρος Μάνδυλας, στις 11 Ιουλίου του 2013.

Παράλληλα, ξεκινούν νέες διώξεις σε όλα τα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς για ηθική αυτουργία στο «Σχέδιο Φοίνικας».

Οι πρώτες πράξεις ήταν η ανατίναξη του προσωπικού οχήματος της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού Μαρίας Στέφη, η τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού στο αυτοκίνητο του σωφρονιστικού υπαλλήλου/ανθρωποφύλακα Αργύρη Γκέλμπουρα στο Ναύπλιο και η αποστολή παγιδευμένου δέματος στον πρώην διοικητή της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας Δημήτρη Χωριανόπουλο.

Το «Σχέδιο Φοίνικας» συνεχίστηκε με πολλές εμπρηστικές επιθέσεις και παγιδευμένα δέματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Η δίκη ξεκίνησε στις 4 Ιουνίου 2015 και στις 26 Ιουλίου 2016, όπου βγήκε η απόφαση, το δικαστήριο καταδίκασε τον Α. Τσαβδαρίδη σε 21 έτη κατά συγχώνευση. Ο Σπ. Μάνδυλας αθωώθηκε.

Τα δέκα μέλη της ΣΠΦ καταδικάστηκαν κατά συγχώνευση σε 21 χρόνια για ηθική αυτουργία στην έκρηξη που πραγματοποιήθηκε στο αυτοκίνητο της πρώην διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού Μ. Στέφη. Η καταδικαστική αυτή απόφαση στηρίχτηκε αποκλειστικά σε ένα κείμενο των φυλακισμένων μελών της οργάνωσης που διαβάστηκε στις 10 Ιούνη του 2013, με το οποίο χαιρέτιζαν την ενέργεια. Το εφετείο της υπόθεσης βρίσκεται σε εξέλιξη.

Δίκη απόπειρα απόδρασης – «Σχέδιο Γοργοπόταμος»

Στη δίκη express για την απόπειρα απόδρασης που ξεκίνησε στις 15 Φλεβάρη του 2016 και τελείωσε στις 8 Ιουλίου του ίδιου έτους βρίσκονταν 28 κατηγορούμενοι.

Τα 10 μέλη της ΣΠΦ κατηγορήθηκαν συνολικά ως οργάνωση για τους εκρηκτικούς μηχανισμούς στην εφορία Κορυδαλλού, στο αστυνομικό τμήμα Ιτέας, για τον φάκελο βόμβα στον ειδικό εφέτη ανακριτή, για απόπειρα απόδρασης, για κατοχή όπλων, εκρηκτικών, ρουκετών με σκοπό την «διατάραξη» της κοινωνικής, οικονομικής πολιτικής ζωής της χώρας.

Επιπλέον, κατηγορούμενη είναι η αναρχική Αγγελική Σπυροπούλου, η οποία ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για την συμμετοχή της στην απόπειρα απόδρασης.

Σε αυτήν την υπόθεση έχουμε το πρωτοφανές γεγονός της σύλληψης και προφυλάκισης της Αθηνάς Τσάκαλου, μητέρας του Χρήστου και του Γεράσιμου Τσάκαλου, καθώς και της συζύγου του τελευταίου, Εύης Στατήρη. Επίσης, κατηγορούμενος βρίσκεται και ο Χρήστος Πολύδωρος, αδερφός του Γιώργου Πολύδωρου. Οι 3 συγγενείς των μελών της ΣΠΦ κατηγορούνται για την συμμετοχή τους στην οργάνωση, σε μια προσπάθεια συναισθηματικού εκβιασμού από το κράτος για να καταθέσουν τα όπλα, πράγμα που δεν κατάφεραν να πετύχουν.

Όσον αφορά στην απόφαση, τα 10 μέλη της ΣΠΦ καταδικάστηκαν σε 119 χρόνια κάθειρξης ο καθένας, για συγκρότηση, ένταξη και διεύθυνση «τρομοκρατικής» οργάνωσης, αλλά και για ηθική αυτουργία σε 4 απόπειρες ανθρωποκτονίας, κατοχή εκρηκτικών, όπλων κ.ά. Η συντρόφισσα Αγγελική Σπυροπούλου καταδικάστηκε σε 28 χρόνια κάθειρξης.

Ο Χρ. Πολύδωρος καταδικάστηκε σε 6 χρόνια με αναστολή για ένταξη στην οργάνωση, και άλλοι κατηγορούμενοι για την ίδια υπόθεση καταδικάστηκαν σε μεγάλες ποινές. Τέλος το δικαστήριο έκρινε αθώες κατά πλειοψηφία την Αθηνά Τσάκαλου και την Εύη Στατήρη.

Το εφετείο της υπόθεσης βρίσκεται σε εξέλιξη.

Υπόθεση Νέας Σμύρνης

Στις 4 Δεκεμβρίου του 2010 συλλαμβάνονται από την αντιτρομοκρατική ο Κώστας Σακκάς και ο Αλέξανδρος Μητρούσιας στη Νέα Σμύρνη, την ώρα που μετάφεραν οπλισμό από μία αποθήκη που είχαν νοικιάσει. Αργότερα, συλλαμβάνεται ο Γιώργος Καραγιαννίδης στον Πειραιά. Το απόγευμα της ίδιας μέρας συλλαμβάνονται, επίσης, οι αναρχικοί Χρήστος Πολίτης, Δημήτρης Μιχαήλ και Στέλλα Αντωνίου.

Και στους 6 συλληφθέντες αποδίδονται κατηγορίες για συμμετοχή σε άγνωστη «τρομοκρατική» οργάνωση με άγνωστες ενέργειες. Τρεις μήνες αργότερα οι ειδικοί εφέτες ανακριτές τις μετατρέπουν σε ένταξη και συμμετοχή στη Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς.

Αργότερα, οι Μητρούσιας- Καραγιαννίδης κατηγορούνται  και για την αποστολή των παγιδευμένων δεμάτων και προφυλακίζονται εκ νέου. Ενώ το Μάρτιο του 2012 οι Σακκάς, Μητρούσιας, Καραγιαννίδης και Αντωνίου βρίσκονται εκ νέου κατηγορούμενοι για τις 250 επιθέσεις της ΣΠΦ.

Στις 4 Ιουνίου του 2013 ο Κώστας Σακκάς θα ξεκινήσει απεργία πείνας με αίτημα την αποφυλάκιση του, καθώς έχει ξεπεράσει το ανώτατο όριο των 30 μηνών προφυλάκισης. Στις 11 Ιουλίου θα αποφυλακιστεί με αυστηρούς περιοριστικούς όρους.

Σε αυτή την υπόθεση εμφανίζονται αρκετές καινούργιες μεθοδεύσεις του 187Α που μετά έγιναν ο κανόνας για να στήνονται υποθέσεις.

Βελβεντός

Την 01/02/2013 πραγματοποιείται διπλή ληστεία στην Αγροτική τράπεζα και στα ΕΛΤΑ Κοζάνης και συλλαμβάνονται οι αναρχικοί Α. Μπουρζούκος, Δ. Πολίτης, Γ. Μιχαηλίδης και Ν. Ρωμανός. Οι φωτογραφίες τους δημοσιεύονται από την ΕΛ.ΑΣ., όπου τα σημάδια βασανισμού τους είναι εμφανή παρά την προσπάθεια των μπάτσων να τα αποκρύψουν μέσω photoshop. Στις 30 Απριλίου 2013 πραγματοποιούνται, για την ίδια υπόθεση, οι συλλήψεις των αναρχικών Φ. Χαρίση και Α. Ντάλιου μαζί με άλλους αναρχικούς και η σύνδεση τους για τη συγκεκριμένη υπόθεση βασίστηκε στο DNA.

Από την πρώτη στιγμή κατηγορούνται για ένταξη στην Ε.Ο. Σ.Π.Φ, κάτι το οποίο αρνούνται και μετέπειτα καταρρίπτεται στο δικαστήριο, ενώ στο εφετείο για την συγκεκριμένη υπόθεση οι ποινές έχουν διαμορφωθεί ως εξής: Μιχαηλίδης (11 χρόνια και 9 μήνες), Μπουρζούκος (11 χρόνια), Ντάλιος (7 χρόνια), Πολίτης (9 χρόνια), Ρωμανός (11 χρόνια και 5 μήνες) και Χαρίσης (7 χρόνια).

Ληστεία Φιλώτα

Κατηγορούμενοι ήταν οι Αργύρης Ντάλιος και Φοίβος Χαρίσης για ένταξη και συμμετοχή σε «τρομοκρατική οργάνωση» και απλή συνέργεια σε ληστεία από κοινού με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου, και οι Γιάννης Μιχαηλίδης, Δημήτρης Πολίτης και  Γρηγόρης Σαραφούδης για ένταξη και συμμετοχή σε «τρομοκρατική οργάνωση», συμμετοχή σε ληστεία από κοινού με καλυμμένα τα πρόσωπα, διακεκριμένη οπλοφορία και για διακεκριμένη ληστεία από κοινού. Το τρομοδικείο στις 15/9/16 ανακοίνωσε την αθώωση των Μιχαηλίδη και Πολίτη, ενώ οι Ντάλιος και Χαρίσης καταδικάστηκαν σε τρία εξαγοράσιμα χρόνια φυλάκισης. Ο Γρ. Σαραφούδης καταδικάστηκε σε 7 χρόνια φυλάκισης.

«Ατομικοί Τρομοκράτες»

Στις 26 Μαρτίου ολοκληρώθηκε, στη δικαστική αίθουσα Κορυδαλλού, η εκδίκαση του εφετείου για την υπόθεση εμπρησμών και ληστειών στο οποίο κατηγορούμενοι βρίσκονταν οι σύντροφοι Α. Ντάλιος, Ν. Ρωμανός, Γ. Μιχαηλίδης, Δ. Πολίτης και το μέλος της Σ.Π.Φ. Γεράσιμος Τσάκαλος.

Η έδρα του εν λόγω δικαστηρίου, επέλεξε να διατηρήσει, με ελάχιστες αποκλίσεις, τις εξοντωτικές ποινές του πρωτόδικου δικαστηρίου.

Από το πρωτόδικο δικαστήριο, με πρόεδρο τον Κ. Γκανιάτσο, η «αντιτρομοκρατική» σε συνεργασία με την δράκα των πρόθυμων δικαστικών που διαθέτει, επιχειρεί με νομικίστικους ακροβατισμούς και δικονομικές καινοτομίες να διευρύνει το πεδίο δράσης του «αντιτρομοκρατικού νόμου». Έτσι, ενώ οι 4 πρώτοι σύντροφοι αθωώθηκαν από την ένταξη στην ΣΠΦ, οι επιμέρους πράξεις που κατηγορούνταν χαρακτηρίστηκαν ως «τρομοκρατικές» και οι ίδιοι οι σύντροφοι ως ατομικοί «τρομοκράτες». Έτσι, λοιπόν, η συγκεκριμένη απόφαση δημιουργεί ένα δεδικασμένο με πολύ σοβαρές συνέπειες από δω και εμπρός.

Τάσος Θεοφίλου

Στις 18/8/2012 ο αναρχικός κομμουνιστής Τάσος Θεοφίλου συλλαμβάνεται και κατηγορείται για συμμετοχή στη ληστεία της Alphabank στην Πάρο, κατά τη διάρκεια της οποίας τραυματίζεται θανάσιμα οδηγός ταξί που επιχείρησε να εμποδίσει τη διαφυγή των ληστών.

Γίνεται βίαιη λήψη γενετικού υλικού DNA, το οποίο σύμφωνα με την αντιτρομοκρατική ταυτίζεται με αδιευκρίνιστο γενετικό υλικό που βρέθηκε σε ένα καπέλο. Ο σύντροφος στοχοποιείται για τις φιλικές και συντροφικές σχέσεις που διατηρούσε, ενώ παράλληλα η αντιτρομοκρατική του προσάπτει συμμετοχή στη Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς.

Με τον τρόπο αυτό, ο συλληφθείς δικάστηκε τον Νοέμβρη του 2013 με την επιβαρυντική νομική διάταξη περί τρομοκρατίας (187Α). Αποτέλεσμα της δίκης ήταν τα 25 χρόνια κάθειρξης για τον Τάσο Θεοφίλου, με την αθώωση για κατηγορίες που αφορούν τη συμμετοχή του στη ΣΠΦ.

Αυτό δεν ήταν αρκετό για τον εισαγγελέα Περικλή Δράκο, ο οποίος άσκησε έφεση, με αποτέλεσμα ο σύντροφος να οδηγείται στο να δικαστεί εκ νέου για όλες τις κατηγορίες. Το Νοέμβρη του 2017 ξεκινά το εφετείο και τον Ιούλη του 2017 ο σύντροφος αθωώνεται από όλες τις κατηγορίες.

Τον Απρίλιο του 2018 ο Ι. Αγγελής αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου καταθέτει αίτηση αναίρεσης της αθωωτικής απόφασης του συντρόφου. Μια αίτηση κατάπτυστη, τόσο νομικά όσο και ηθικά, που αφήνει τον σύντροφο για άλλη μια φορά μετέωρο στα χέρια της νομικής δικαιοσύνης.

«Ληστές Διστόμου»

Μετά από εισήγηση του εισαγγελέα για θέματα τρομοκρατίας Δ. Ασπρογέρακα προς το συμβούλιο εφετών, εκδόθηκε βούλευμα το οποίο παρέπεμπε σε δίκη τους αναρχικούς: Κώστα Σακκά, Μάριο Σεϊσίδη, Γρηγόρη Τσιρώνη, Νίκο Μαζιώτη και Παναγιώτη Ασπιώτη καθώς και τους κατηγορούμενους για ληστείες τραπεζών: Μαρία Θεοφίλου, Σπύρο Χριστοδούλου, Σπύρο Δραβίλα, Γιώργο Πετρακάκο και δύο ακόμα άτομα του φιλικού του περιβάλλοντος, η οποία ξεκίνησε στις 25/5. Η υπόθεση έγινε γνωστή από τα μίντια ως «ληστές του Διστόμου».

Με βάση τη συγκεκριμένη ληστεία και μια σειρά από ακροβασίες, κατασκευάστηκε από την «αντιτρομοκρατική» η θεωρία ότι οι κατηγορούμενοι Γιώργος Πετρακάκος, Σπύρος Χριστοδούλου, Μαρία Θεοφίλου, Γρηγόρης Τσιρώνης και το μέλος του ΕΑ Νίκος Μαζιώτης αποτελούν μέλη μιας οργάνωσης που βρίσκεται πίσω από όποια ανεξιχνίαστη ληστεία έχει πραγματοποιηθεί στην ελληνική επικράτεια, η οποία από το 2012 προσχώρησε στον Επαναστατικό Αγώνα, ενώ οι υπόλοιποι διώκονται για μια σειρά από κακουργηματικές πράξεις.

Μοναδικό κοινό παρανομαστή των κατηγορούμενων αποτελεί η φυγοδικία καθώς και οι φιλικές, οικογενειακές και συντροφικές σχέσεις που τους συνδέουν.

Άρης Σειρηνίδης*

Ο Άρης Σειρηνίδης συλλαμβάνεται το Μάιο του 2010. Αρχικά αντιμετωπίζει τις κατηγορίες της παράνομης οπλοκατοχής και της αντίστασης κατά της αρχής. Λίγες μέρες μετά όμως, η «αντιτρομοκρατική» ανασύρει την υπόθεση πυροβολισμού εναντίον κλούβας των ματ στα Εξάρχεια το καλοκαίρι του 2009. Ο Άρης Σειρηνίδης προφυλακίζεται κατηγορούμενος για απόπειρες ανθρωποκτονίας με μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο την υποτιθέμενη ταύτιση γενετικού υλικού μεταξύ του πορτοφολιού του και χειρουργικής μάσκας που βρέθηκε στην περιοχή του περιστατικού. Η αντιτρομοκρατική δεν δίστασε να κατασκευάσει μία ολόκληρη «επιστημονική» σκευωρία στηριγμένη στo νέο υπερόπλο της (το DNA ). Ο σύντροφος τελικά αθωώθηκε μετά από 13 μήνες προφυλάκισης.

*Τη συγκεκριμένη υπόθεση παρόλο που ο σύντροφος δεν κατηγορήθηκε με τον 187Α, την αναφέρουμε γιατί αποτέλεσε τον προπομπό ενός εφιαλτικού κατασταλτικού μέλλοντος, όπου μία έκθεση εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης αρκεί για να στείλει κάποιον στην φυλακή χωρίς να λαμβάνεται υπόψη κανένα άλλο στοιχείο.

Ασπιώτης Παναγιώτης

Το Μάρτιο του 2013 εκδίδεται ένταλμα σύλληψης εις βάρος του Π. Ασπιώτη που τον συνδέει με όπλα που βρέθηκαν σε σταθμευμένο αυτοκίνητο. Ο σύντροφος διαφεύγει της σύλληψης.

Δύο περίπου χρόνια μετά παραδίνεται και προφυλακίζεται κατηγορούμενος αρχικά για τον νόμο περί όπλων. Στις 6 Φεβρουαρίου 2016 κλιμάκιο αστυνομικών της «αντιτρομοκρατικής» έχοντας εισαγγελική εντολή να του αποσπάσουν γενετικό υλικό τον βασανίζουν προκειμένου να το κατορθώσουν. Ο σύντροφος όχι μόνο βασανίστηκε αλλά βρέθηκε να κατηγορείται επιπλέον για αντίσταση κατά της αρχής απέναντι στους βασανιστές του. Είναι κατηγορούμενος στην υπόθεση των «Ληστών του Διστόμου».

Ηριάννα – Περικλής

Η σκευωρία σε βάρος της Ηριάννας Β. και του Περικλή Μ. ξεκινά στις 14 Μαρτίου 2011 όπου η Αντιτρομοκρατική έκανε έφοδο στο σπίτι του φίλου της Ηριάννας, Κωνσταντίνου και του συγκατοίκου του, Περικλή. Κατά την προσαγωγή τους στη ΓΑΔΑ γίνεται λήψη γενετικού υλικού και αφήνονται ελεύθεροι. Δύο περίπου χρόνια μετά τη προσαγωγή τους, ο Περικλής και η Ηριάννα συλλαμβάνονται με την κατηγορία «της οπλοκατοχής και της ένταξης στην Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς». Η σύλληψη τους γίνεται με βάση μία κατάθεση ενός μάρτυρα, χάρις στον οποίο ανακαλύφθηκαν όπλα θαμμένα σε χώρο του ΕΜΠ. Η Αντιτρομοκρατική δεν δίστασε, για άλλη μια φορά, να καταστήσει ένα χαμηλής και κακής ποιότητας δείγμα DNA, ως αδιάσειστη επιστημονική απόδειξη. Η Ηριάννα και ο Περικλής οδηγούνται σε δίκη, και καταδικάζονται σε 13 χρόνια κάθειρξης με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο 187Α. Στο εφετείο, που έγινε τον Ιούνιο του 2018, αθωώθηκαν από όλες τις κατηγορίες.

Εντός – Εκτός