Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που αποτελούμε την ομάδα αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης Εντός – Εκτός προερχόμαστε από διαφορετικές τάσεις του αναρχικού χώρου, έχοντας όμως κοινό σημείο αναφοράς το πώς αντιλαμβανόμαστε το ζήτημα της αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κατά το παρελθόν βρεθεί σε ανοιχτές διαδικασίες, κινήσεις, ομάδες, δράσεις, παρεμβάσεις αλληλεγγύης τόσο για τους πολιτικούς κρατούμενους, όσο και γενικότερα για αγώνες που εξελίσσονται μέσα στις φυλακές.

Σε μια σειρά μεταξύ μας συζητήσεων αναγνωρίσαμε την έλλειψη για μια τακτική έκδοση γύρω από τους πολιτικούς κρατούμενους. Αυτή η έλλειψη είχε επισημανθεί και από αρκετούς πολιτικούς κρατούμενους.

Αποτέλεσμα αυτών των συζητήσεων ήταν η δημιουργία ενός περιοδικού εντύπου που να αφορά στην αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους, καθώς και γενικότερα ζητήματα εγκλεισμού.

Συγχρόνως, φιλοδοξούμε αυτή η εφημερίδα να αποτελέσει μια πολιτική γέφυρα για τους εντός και τους εκτός των τειχών και να λειτουργήσει στο εσωτερικό του χώρου αναδεικνύοντας με συνέπεια και τακτικότητα το ζήτημα της αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, καθώς και τα επίδικα που προκύπτουν κάθε φορά πχ τρομονόμοι, άδειες, πολιτικές δίκες, ειδικές συνθήκες κράτησης.

Με αυτό το σκεπτικό, η ομάδα έκδοσης της εφημερίδας θα ήταν πολύ μερικό να περιοριστεί μόνο ως προς το κομμάτι της αντιπληροφόρησης. Για αυτό, για εμάς ήταν αυτονόητο ότι εκτός από μια ομάδα αντιπληροφόρησης συγχρόνως πρέπει να είναι και ομάδα αλληλεγγύης. Με μία έννοια να μπορεί να παρεμβαίνει στα ζητήματα που θεωρεί κομβικά προχωρώντας σε κινήσεις, εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις κλπ.

Για εμάς, οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι που είναι κρατούμενοι αιχμάλωτοι του κράτους είναι μέρος του δικού μας αγώνα και είναι κομμάτι από εμάς. Όμως, η αλληλεγγύη στους φυλακισμένους και στους διωκόμενους συντρόφους/ισσες δεν είναι απλώς μέρος του αγώνα μας αλλά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον αγώνα για την επανάσταση, για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας για την αναρχία.

Κομβική και αδιαπραγμάτευτη θέση μας είναι ότι η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους δεν μπορεί να είναι ούτε επιλεκτική, ούτε μερική, αλλά αφορά το σύνολο των πολιτικών κρατούμενων.

Κριτήριο για την ιδιότητα του πολιτικού κρατούμενου αποτελεί η συνέπεια μεταξύ της διαδρομής και της δράσης του πριν τη σύλληψή του, της στάσης του κατά την διάρκεια αυτής καθώς και μετά από αυτήν. Για μας η μοναδική περίπτωση εξαίρεσης αλληλεγγύης είναι η κατάδοση ή η καταδίκη μορφών πάλης.

Αποδεχόμαστε ότι όλες οι αποκαλούμενες ως παράνομες από το καθεστώς μορφές δράσης, είναι μέρος του επαναστατικού κινήματος όπως έχει αποδείξει η ιστορική εμπειρία κι η παράδοση του. Απορρίπτουμε, λοιπόν, οποιοδήποτε διαχωρισμό μεταξύ μορφών πάλης, μαζικού ή ένοπλου αγώνα, απορρίπτουμε το δίπολο νομιμότητα ή παρανομία, αθωότητα ή ενοχή. Τέτοια δίπολα δεν προάγουν αλλά σαμποτάρουν τον αγώνα, καταφέρνουν να λειτουργήσουν διασπαστικά αποκόπτοντας την οποιαδήποτε προοπτική συσπείρωσης και δράσης και καταλήγουν σε διαχωρισμούς που εξυπηρετούν το κράτος. Αντίστοιχα δεν δεχόμαστε περιορισμούς ως προς τις μορφές που εκφράζεται η αλληλεγγύη, για παράδειγμα αντιπληροφόρηση, διαδηλώσεις, εμπρηστικές, καταδρομικές, βομβιστικές επιθέσεις.

Είναι αυτονόητο ότι προωθούμε τον λόγο όλων των φυλακισμένων συντρόφων και συντροφισσών. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ταυτιζόμαστε με τις απόψεις και τον λόγο τους, αλλά ότι διατηρούμε την αυτονομία και την ανεξαρτησία μας, όπως αναμφίβολα διατηρούμε το δικαίωμα της κριτικής στάσης απέναντι στους κρατούμενους όποτε αυτό κρίνουμε ότι είναι αναγκαίο. Το ίδιο σαφώς ισχύει και από την πλευρά των πολιτικών κρατουμένων. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός ο λόγος αυτός ο οποίος τροφοδοτεί και εντείνει αντιπαλότητες μεταξύ πολιτικών κρατουμένων, εμπεριέχει προσβλητικούς χαρακτηρισμούς και επί της ουσίας σαμποτάρει τον ίδιο τον αγώνα. Η εφημερίδα σε καμία περίπτωση δεν θα αποτελέσει το μέσο αναπαραγωγής και τροφοδότησης τέτοιων νοσηρών καταστάσεων.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να δούμε πως η αλληλεγγύη θα γίνει πιο επικίνδυνη, πιο μαχητική και συγχρόνως με τη μεγαλύτερη δυνατή μαζικότητα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια του κατακερματισμού, της αποσπασματικότητας, της εσωστρέφειας, του δογματισμού. Αντιθέτως, οφείλουμε να αφήσουμε πίσω τα προβλήματα που έχουν προκύψει κατά καιρούς και να ενώσουμε το σύνολο των δυνάμεων του κινήματος για να μπορέσει να αντεπιτεθεί στην κατασταλτική πολιτική του κράτους.

Το πώς μπορούν να ξεπεραστούν αυτά τα προβλήματα, είτε έχουν προκύψει κατά το παρελθόν είτε σήμερα, δεν έχουμε την χρυσή συνταγή. Ψάχνουμε, συζητάμε, πειραματιζόμαστε, ανταλλάσσουμε απόψεις και θεωρούμε ότι εκδηλώσεις σαν την σημερνή συμβάλουν σε αυτή την κατεύθυνση.

Όμως πιστεύουμε ότι υπάρχουν κάποιες σταθερές αξίες και θέσεις οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν σαν εφαλτήριο για να ξεπεραστούν οι όποιες προβληματικές υπάρχουν.

Ξεκινάμε με την διαπίστωση ότι η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους δεν είναι μόνο η υπεράσπιση τους απέναντι στην κρατική καταστολή αλλά αυτή οφείλει να συγκρούεται με τον πυρήνα της καθεστωτικής κυριαρχίας και της αστικής νομιμότητας. Μόνο έτσι θα είναι προωθητική για τον ίδιο τον αγώνα με στόχο την ανατροπή και την επανάσταση.

Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους οφείλει να αναδείξει τον λόγο για τον οποίο αυτοί βρέθηκαν στη φυλακή. Για να μπορέσει να υλοποιήσει αυτόν τον στόχο, απαραίτητη και αναγκαία όσο ποτέ είναι η δημιουργία ενός μαζικού κινήματος όπου θα ενοποιεί επιμέρους διεκδικήσεις με τα γενικότερα επίδικα του αγώνα, αναδεικνύοντας ότι το καθεστώς έκτακτης ανάγκης είναι ο πυρήνας της κατασταλτικής πολιτικής και αφορά το σύνολο των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας. Πχ οι «ειδικές νομοθεσίες», το «καθεστώς έκτακτης ανάγκης» ενώ αφορούν πρώτα και κύρια τους πολιτικούς κρατούμενους δεν περιορίζονται αποκλειστικά σε αυτούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι διώξεις στις Σκουριές που ασκήθηκαν με βάση τον 187 (εγκληματική οργάνωση). Αυτές μπορούν να αποτελέσουν την αφορμή ώστε μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα να υιοθετήσει το αίτημα της κατάργησης του τρομονόμου.

Αντίστοιχα, ο αγώνας για την κατάργηση του νόμου που ποινικοποιεί όσους παρεμποδίζουν τους πλειστηριασμούς που γίνονται προς όφελος των τραπεζών μπορεί να συνδεθεί με τους λόγους για τους οποίους οι σύντροφοι/ισσες μας βρίσκονται στην φυλακή, ακριβώς γιατί έμπρακτα αμφισβήτησαν και χτύπησαν δομές του κράτους και του κεφαλαίου, έκαναν βομβιστικές επιθέσεις ή απαλλοτρίωσαν τα ληστρικά ιδρύματα που ονομάζονται τράπεζες. Το να μπορέσουμε να συνδεθούμε με αυτούς τους αγώνες αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα, εαν θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί και να θέσουμε ουσιαστικά στο στόχαστρό μας την πάγια τακτική του κράτους «διαίρει και βασίλευε». Οι αγώνες αυτοί μπορεί να είναι μερικοί, όμως μπορούν να ανοίξουν ρωγμές στην «θωράκιση» της κρατικής καταστολής, ανοίγοντας παράλληλα το ζήτημα της κοινωνικής επανάστασης για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ

ΕΝΤΟΣ – ΕΚΤΟΣ

ομάδα αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους

14 χρόνια κατάληψη Terra Incognita: 2μερο αλληλεγγύης

Σήμερα, Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση έξω από το σπίτι της εφέτου Ι. Κλάπα – Χριστοδουλέα. Η συγκεκριμένη επιλέχθηκε γιατί αποτελεί εξέχον μέλος μιας δράκας «πρόθυμων» δικαστικών που συνεργάζονται με την «αντιτρομοκρατική» προκειμένου με οποιοδήποτε μέσο να χτυπήσουν τον εσωτερικό εχθρό. Η παρέμβαση πραγματοποιήθηκε από την ομάδα αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους Εντός – Εκτός, καθώς και από συντρόφους/ισσες από τον αναρχικό χώρο. Κατά την διάρκεια της παρέμβασης ανοίχτηκε πανό, φωνάχτηκαν συνθήματα και πετάχτηκαν τρικάκια.

Όσο και να κρύβεστε, όσο και να σας προστατεύουν, θα μας βρίσκεται πάντα μπροστά σας.

Η «ΑΝΤΙΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ» ΔΙΑΤΑΖΕΙ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΕΚΤΕΛΟΥΝ

Από το 2009 υπήρξε ένα μπαράζ συλλήψεων που αφορούσαν ένοπλες οργανώσεις αλλά και άλλες μορφές του αναρχικού αγώνα. Αρκετοί σύντροφοι που συνελήφθησαν αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη για την συμμετοχή τους στις οργανώσεις που συμμετείχαν, ενώ άλλοι σύντροφοι/ισσες, που κατηγορήθηκαν ως μέλη αυτών των οργανώσεων, υπερασπίζονται την αναρχική τους δράση και ταυτότητα. Επακόλουθο αυτής της εξέλιξης είναι η αναβάθμιση της πολιτικής αντιπαράθεσης με το κράτος στις δίκες που ακολουθούν, ενώ ο δικαστικός κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους περνάει σε μια αναβαθμισμένη επίθεση με κύριο όχημα την «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία.

Στην αιχμή αυτής της επίθεσης βρίσκονται μια σειρά πρόθυμων εντεταλμένων δικαστικών, οι οποίοι διατίθενται να υπερβούν οποιαδήποτε εναπομείναντα προσχήματα του «νομικού πολιτισμού». Οι δικονομικές αρχές που οι ίδιοι έχουν θεσπίσει για να προασπίσουν, δήθεν, «το κύρος» και «την αμεροληψία» του συστήματος αίρονται με βάση τις πολιτικές προτεραιότητες του κράτους.

Οι δικαστές που επιλέγονται γι’ αυτές τις υποθέσεις προέρχονται από «ειδική λίστα» και ένα από τα κριτήρια επιλογής τους είναι το κατά πόσο είναι «συνεργάσιμοι» με τις εκάστοτε κυβερνήσεις και την “αντιτρομοκρατική” και κατά πόσο είναι αδίστακτοι ως προς την υλοποίηση των εντολών που έρχονται από τα πραγματικά αφεντικά τους.

Έτσι αρκετές φορές έχουμε δει να επιχειρούν να δικάσουν χωρίς την παρουσία των κατηγορουμένων και συνηγόρων (δίκες Ε.Α. και ΣΠΦ, στην απεργία του Δ.Σ.Α.), ενώ παράλληλα παίρνουν μια σειρά μέτρα περιορισμού της «δημόσιας δίκης», είτε αποβάλλοντας το ακροατήριο, είτε λειτουργώντας ενισχυτικά σε μια σειρά ειδικών μέτρων, όπως η παρακράτηση ταυτοτήτων, η απαγόρευση μαγνητοφωνήσεων, η διεξαγωγή δικών εντός του Κορυδαλλού.

Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα από δίκες που έχουν γίνει τελευταία αποτελούν η 2η δίκη του Επαναστατικού Αγώνα με πρόεδρο την «αξιότιμη» κα Κλάπα που την ολοκλήρωσε χωρίς την παρουσία συνηγόρων υπεράσπισης, επιβάλλοντας ισόβια στον Νίκο Μαζιώτη για την έκρηξη στο «κοινωφελές» ίδρυμα – Τράπεζα της Ελλάδας, μια καταδίκη με πολλούς αποδέκτες. Απ’ την μια, καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη η επιμονή και η συνέπεια του συντρόφου στην συνέχιση του ένοπλου αγώνα και από την άλλη η καταδίκη προσπαθεί να λειτουργήσει παραδειγματικά τόσο για τους ενεργούς αντάρτες πόλης, όσο και για συντρόφους που σκέφτονται την συμμετοχή τους στις ένοπλες οργανώσεις.

Την κα Κλάπα την «ξανασυναντήσαμε» πρόσφατα, όταν προέδρευε στο συμβούλιο που επέβαλε τους περιοριστικούς όρους στον αναρχικό σύντροφο Γρ. Τσιρώνη, που, επί της ουσίας, τον φυλάκισε εκ νέου, αυτή την φορά στο σπίτι του.

«Εξαιρετική» δικαστικός είναι και η Α. Υφαντή, που μεγαλούργησε ως πρόεδρος στη δίκη για την απόπειρα απόδρασης της ΣΠΦ, η οποία, ακολουθώντας το παράδειγμα της Κλάπα, επιχείρησε να διώξει όλους τους συνήγορους υπεράσπισης και να διορίσει η ίδια άλλους της αρεσκείας της.

Θα ήταν παράλειψη από μεριά μας να μην αναφερθούμε στον Κων/νο Γκανιάτσο, που προέδρευε στην δίκη σε 1ο βαθμό ενάντια στους συντρόφους Γ. Μιχαηλίδη, Α. Ντάλιο, Δ. Πολίτη, Ν. Ρωμανό, και Γ. Τσάκαλο. Αφού αδυνατούσε να τους καταδικάσει για ένταξη και συμμετοχή σε «τρομοκρατική» οργάνωση τους καταδίκασε ως «ατομικούς» τρομοκράτες!!! Αυτή την περίοδο είναι σε εξέλιξη το εφετείο αυτής της δίκης όπου η εισαγγελέας της έδρας, Σοφία Αποστολάκη, υιοθετεί πλήρως το αρχικό σκεπτικό με την πρόταση της. Μια πρόταση, που, αν γίνει δεκτή, αφήνει άσχημη παρακαταθήκη για το μέλλον, αφού πλέον δεν χρειάζεται οργάνωση για να είναι κάποιος «τρομοκράτης» και να καταδικαστεί γι’ αυτό.

Η σημερινή εισαγγελέας του Άρειου Πάγου, Ξένη Δημητρίου, για πολλά χρόνια ήταν αυτή που χειριζόταν υποθέσεις που σχετίζονταν με την ΣΠΦ. Η συγκεκριμένη άφησε εποχή ξεδιπλώνοντας το «ταλέντο» της στις μηχανορραφίες και στους νομικούς ακροβατισμούς προκειμένου να φέρει εις πέρας την αποστολή που της είχαν αναθέσει: Να στείλει και να κρατήσει στην φυλακή όποιον είχε σχέση με την ΣΠΦ, είτε ήταν μέλος, είτε είχε προσωπική φιλική ή συντροφική σχέση με κάποιο από τα μέλη.

Άξιος συνεχιστής αυτής της «παράδοσης» αποτελεί ο εισαγγελέας για θέματα τρομοκρατίας Δ. Ασπρογέρακας. Με εισαγγελική εισήγησή του προς το συμβούλιο εφετών εκδόθηκε βούλευμα που παραπέμπει σε νέα δίκη στις 25 Μαΐου τους αναρχικούς: Κώστα Σακκά, Μάριο Σεϊσίδη, Γρηγόρη Τσιρώνη, Νίκο Μαζιώτη και Παναγιώτη Ασπιώτη, καθώς και τους κατηγορούμενους για ληστείες τραπεζών: Μαρία Θεοφίλου, Σπύρο Χριστοδούλου, Γιώργο Πετρακάκο και δύο ακόμα άτομα του φιλικού του περιβάλλοντος. Το κατασκεύασμα αυτό, προσπαθεί να τεκμηριώσει τον συσχετισμό υποθέσεων ληστειών τραπεζών και προσώπων που κατηγορούνται σε αυτές με την δράση του Επαναστατικού Αγώνα. Αυτές οι νέες αλχημείες, στόχο έχουν να μεθοδεύσουν ένα στρεβλό θεώρημα, ότι αναρχικοί – «ποινικοί» αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, είναι μια προσπάθεια απονοηματοδότησης του πολιτικού χαρακτήρα των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων, της πρακτικής της απαλλοτρίωσης τραπεζών, καθώς επίσης και μια προσπάθεια παράτασης της δικαστικής ομηρίας και της φυσικής αιχμαλωσίας των πολιτικών κρατουμένων και όχι μόνο κάτω από τον «αντιτρομοκρατικό» νόμο 187Α.

Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε έστω και επιγραμματικά τις «πολύτιμες υπηρεσίες» που έχουν προσφέρει στην «αντιτρομοκρατική», ο εισαγγελέας Δράκος (υπόθεση Τ. Θεοφίλου), η εφέτης Ζωή Δημοπούλου-Αποστολίδου (υποθέσεις Μ. Σεισίδη & Ηριάννας Β.Λ.), η εισαγγελέας ανηλίκων Μ.Ε. Νικολού (απαγωγή και ομηρία του παιδιού της Π. Ρούπα και του Ν. Μαζιώτη).

Σε αυτή την δράκα δικαστικών, εισαγγελέων, ανακριτών που έχουν αναλάβει «εργολαβία» την πάταξη της «τρομοκρατίας» περίλαμπρη θέση κατέχει ο εφέτης ειδικός ανακριτής Ε. Νικόπουλος, ο οποίος διαθέτει ένα «πλούσιο βιογραφικό» που μέσα σε αυτό ξεχωριστή θέση έχουν οι συλλήψεις και διώξεις των συγγενών μελών της ΣΠΦ επιχειρώντας με αυτό τον τρόπο να θέσει σε ομηρία τα μέλη της οργάνωσης και να σπείρει τον φόβο σε όσους θέλουν να σταθούν αλληλέγγυοι με έμπρακτο τρόπο.

Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι που είναι κρατούμενοι αιχμάλωτοι του κράτους είναι μέρος του δικού μας αγώνα και είναι κομμάτι από εμάς.

Η αλληλεγγύη στους φυλακισμένους και στους διωκόμενους συντρόφους/ισσες είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον αγώνα για την επανάσταση, για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας, για την αναρχία.

ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ

ΟΤΙ ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ-ΙΣΣΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

“ΕΝΤΟΣ – ΕΚΤΟΣ” Ομάδα αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους

και σύντροφοι/ισσες από τον αναρχικό χώρο

Από τον Ιανουάριο 2006 οι σύντροφοι Γρηγόρης Τσιρώνης, Μάριος Σεισίδης και Σίμος Σεισίδης είχαν περάσει στην παρανομία, λόγω των ενταλμάτων σύλληψης που είχαν εκδοθεί για την απαλλοτρίωση της Ε.Τ.Ε στη Σόλωνος, όπου τραυματίστηκε και συνελήφθη ο Γιάννης Δημητράκης, και άλλων 6 ληστειών τραπεζών, οι οποίες είχαν γίνει το διάστημα 2002-2006. Το 2009, μάλιστα, επικυρήχθηκαν με 600.000 ευρώ ο καθένας.

Σχεδόν μετά από μια δεκαετία, στις 29 Μαΐου του 2015 συλλαμβάνεται ο Γρηγόρης Τσιρώνης στον Βόλο μαζί με τον Σπύρο Χριστοδούλου, ενώ κατά την διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης για την σύλληψή τους αυτοκτόνησε ο Σπύρος Δραβίλας. Ένα χρόνο μετά την σύλληψή του, στις 3 Ιουνίου του 2016 αθωώνεται στο δικαστήριο για την υπόθεση της απαλλοτρίωσης της τράπεζας στην Σόλωνος.

Παρόλα αυτά παραμένει φυλακισμένος για 1,5 χρόνο ακόμη, αυτή τη φορά ως κατηγορούμενος για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα. Μπάτσοι και εφέτες τοποθέτησαν κάτω από την “ομπρέλα” του Επαναστατικού Αγώνα ανεξιχνίαστες ληστείες τραπεζών που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια με αποτέλεσμα να ανοίξουν μια δικογραφία με 11 κατηγορούμενους.

Στις 7 Δεκεμβρίου του 2017, λόγω της παρέλευσης του 18μηνου της δεύτερης προφυλάκισής του, αφήνεται “ελεύθερος” από τις φυλακές του Κορυδαλλού με τον περιοριστικό όρο της κατ’ οίκον κράτησης. Του περιορισμού δηλαδή σε ένα σπίτι 80τμ με δυο μπάτσους να τον φρουρούν 24 ώρες την ημέρα.

Η πρώτη συνεδρίαση της δίκης αυτής έχει οριστεί για τις 25 Μαΐου του 2018, με αποτέλεσμα ο σύντροφος Τσιρώνης μέχρι τότε αλλά και μέχρι την λήξη της δίκης να είναι φυλακισμένος στο ίδιο του το σπίτι.

Στηρίζουμε και καλούμε στην Μοτοπορεία Αλληλεγγύης  στον αναρχικό σύντροφο Γρηγόρη Τσιρώνη την Παρασκευή 2 Φλεβάρη 17:30, πλ. Εξαρχείων

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΤΣΙΡΩΝΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΕΝΤΟΣ – ΕΚΤΟΣ

ομάδα αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους