Συμμετέχουμε και στηρίζουμε το κάλεσμα της «Πρωτοβουλίας συντρόφων/ισσών από συνελεύσεις αλληλεγγύης» για Συγκέντρωση και Πορεία ενάντια στη συνάντηση της EUROJUST.

Ακολουθεί το κείμενο της «Πρωτοβουλίας»:

Συγκέντρωση – Πορεία ενάντια στη συνάντηση της EUROJUST

Την Πέμπτη 10 Μαΐου στο Δημαρχείο του Χολαργού πραγματοποιείται «ενημερωτική συνάντηση της EUROJUST», όπου σύμφωνα με το πρόγραμμα κατά την έναρξη θα απευθύνουν χαιρετισμό οι κάτωθι «εξέχουσες προσωπικότητες»:
ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής,
ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασίλης Πέππας,
η γενική εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου,
ο γενικός γραμματέας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη Τζανέτος Φιλιππάκος,
ο πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Εισαγγελέων Gerhard Jarosh,
ο πρόεδρος της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδας Ελευθέριος Μιχαηλίδης.

Το πλούσιο βιογραφικό που διαθέτει ο καθένας από τους παραπάνω δεν θα μπορούσε να μας αφήσει αδιάφορους.

Τόσο οι πολιτικοί προϊστάμενοι όσο και οι δικαστικοί που συμμετέχουν στην εν λόγω συνάντηση, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, βρίσκονται στην αιχμή της επίθεσης του κράτους απέναντι στον εσωτερικό εχθρό και έχουν αποδείξει ότι δεν διστάζουν να υπερβούν οποιαδήποτε εναπομείναντα προσχήματα του δικού τους «νομικού πολιτισμού», να κουρελιάσουν τις όποιες δικονομικές αρχές έχουν οι ίδιοι θεσπίσει, προκειμένου να υλοποιήσουν αυτή την επίθεση. Κύριο όπλο της κατασταλτικής αυτής πολιτικής αποτελεί  η «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία.

Συγκέντρωση την Πέμπτη 10 Μαΐου στις 17:30 στο σταθμό μετρό Χολαργός και Πορεία προς το δημαρχείο

Αγώνας ενάντια στον τρομονόμο
Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους

Πρωτοβουλία συντρόφων/ισσών από συνελεύσεις αλληλεγγύης

 

Το κείμενο που μοιράστηκε ήταν το εξής:

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ

Αυτή τη στιγμή στις ελληνικές φυλακές βρίσκονται δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι που συμμετείχαν ή κατηγορήθηκαν για συμμετοχή σε ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις καθώς και άλλες πρακτικές του αναρχικού αγώνα, και έχουν καταδικαστεί σε εκατοντάδες χρόνια φυλάκισης βάσει της “αντιτρομοκρατικής” νομοθεσίας, που αποτελεί το κύριο όπλο της κατασταλτικής πολιτικής του κράτους.

Οι “αντιτρομοκρατικοί” νόμοι και οι “έκτακτες νομοθεσίες” συνοδεύουν πάντα τις προσπάθειες ευρύτερων αλλαγών που απαιτούν “κρατική πυγμή”.

Η κατασταλτική πολιτική του κράτους είναι ανάλογη με το εύρος των αντικοινωνικών – αντιλαϊκών αλλαγών που αυτό επιχειρεί να επιβάλλει στην κοινωνία σε συνδυασμό πάντα με την ένταση των αντιστάσεων που εναντιώνονται σ’ αυτές τις αλλαγές. Ειδικά την τελευταία δεκαετία οι μνημονιακές πολιτικές συνοδεύονται από μια κλιμακούμενη καταστολή ανεξάρτητα από τον εκάστοτε πολιτικό διαχειριστή. Στην αιχμή αυτής της επίθεσης βρίσκεται η αντιτρομοκρατική νομοθεσία η οποία παρέχει το πλαίσιο για την αναβάθμιση της ποινικής καταστολής απέναντι σε ένα σύνολο πολιτικών επιλογών, που υπερβαίνουν ή τείνουν να υπερβούν τα όρια της αστικής νομιμότητας και αμφισβητούν ευθέως και έμπρακτα την παντοδυναμία του κράτους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Σκουριές στην Χαλκιδική όπου αρχικά επιχειρήθηκε να διωχθούν με τον «αντιτρομοκρατικό» νόμο 21 άτομα όπου εμπλέκονται στην υπόθεση του εμπρησμού του εργοταξίου των Σκουριών και τελικά διώκονται, με βάση τον «δίδυμο» αδερφό του τρομονόμου, περί εγκληματικής οργάνωσης.

Οι Σκουριές στη Χαλκιδική βίωσαν μια κατάσταση εξαίρεσης, με την εφαρμογή ενός νέου πειραματικού κατασταλτικού μοντέλου . Μια ολόκληρη περιοχή, τουλάχιστον 5.000 άνθρωποι, μπήκε σε κατασταλτική καραντίνα. Οι νυχτερινές εισβολές σε σπίτια, οι συνεχείς τηλεφωνικές παρακολουθήσεις (400 “επίσημες” άρσεις τηλεφωνικού απορρήτου), οι μαζικές λήψεις DNA σε συνδυασμό με την καθαρή ποινικοποίηση ενός κοινωνικού κινήματος μέσω της ταύτισής του με μια φανταστική «εγκληματική» οργάνωση, έφτασε στο σημείο οι εμπλεκόμενοι σε δικογραφίες να είναι περίπου 450 κάτοικοι.

Με αυτούς τους νόμους περί «τρομοκρατικής» οργάνωσης (187Α) και περί «εγκληματικής» οργάνωσης (187) αυστηροποιούνται οι ποινές για μια σειρά από επιμέρους πράξεις, καταργούνται τα μεικτά ορκωτά δικαστήρια, οι δίκες διεκπεραιώνονται από ειδικές συνθέσεις δικαστών σε ειδικές αίθουσες, και γενικά δημιουργείται ένα νομικό καθεστώς εξαίρεσης. Ειδικότερα στον 187Α υπάρχει και η φρονηματική δίωξη, καθώς τιμωρούνται πράξεις που οι δράστες σκόπευαν να διαπράξουν, η προτροπή σε τέτοιας μορφής ενέργειες και ο εγκωμιασμός τους. Έχουμε την εν ψυχρώ αποδοχή από τις αρχές ότι υπάρχει μια κατηγορία κατηγορουμένων που αντιμετωπίζεται με ειδικό τρόπο, διότι αυτό εξυπηρετεί το «γενικό συμφέρον», δηλαδή την «πάταξη της τρομοκρατίας».

Ο δικαστικός κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους τα τελευταία χρόνια έχει περάσει σε μια αναβαθμισμένη επίθεση με στόχο ο εσωτερικός εχθρός, και πιο ειδικά οι αιχμάλωτοι αυτού του πολέμου, να χτυπηθούν με όλα τα μέσα. Ζητούμενο είναι η αντιμετώπιση κάθε μορφής αντίστασης και ο εκφοβισμός όσων έχουν επιλέξει να βρίσκονται σε συνεχή ρήξη με την εξουσία.

Έτσι είδαμε στην 2η δίκη του Επαναστατικού Αγώνα να καταδικάζεται ο σύντροφος Μαζιώτης σε ισόβια κάθειρξη για την έκρηξη στην Τράπεζα της Ελλάδας.

Επίσης, να διώκονται συγγενείς μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς για την απόπειρα απόδρασης.

Δίωξη με βάση τις συντροφικές-φιλικές σχέσεις είδαμε και στην υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή.

Στο πρόσωπο του συντρόφου Μ. Σεϊσίδη, οι αστυνομοδικαστικοί μηχανισμοί μεθόδευσαν και πήραν μία σαδιστική ρεβάνς για τα 11 χρόνια φυγοδικίας του. Η ποινή των 36 ετών κάθειρξης για τη ληστεία στην εθνική τράπεζα στη Σόλωνος το 2006 αποτελεί  πράξη εκδίκησης  και εκφοβισμού.

Ακόμη, να διώκονται εκ νέου 5 αναρχικοί όπως και κατηγορούμενοι για ληστείες τραπεζών, όπου με νομικίστικες αλχημείες επιδιώκουν να ενώσουν διαφορετικές υποθέσεις και να τους καταδικάσουν σαν μέλη του Ε.Α.

Αντίστοιχα, το εφετείο που αφορούσε μια σειρά επιλογών του αναρχικού αγώνα και βρίσκονταν κατηγορούμενοι 5 σύντροφοι, επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση καταδικάζοντάς τους 4 από αυτούς ως “ατομικούς τρομοκράτες” σε μια προσπάθεια να διευρυνθεί το πεδίο εφαρμογής του αντιτρομοκρατικού νόμου.

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι αιχμάλωτος στα κελιά της δημοκρατίας γιατί επέλεξε να στρατευτεί στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση με όλα τα μέσα. Γι’ αυτό το λόγο βρίσκεται σε ένα συνεχές καθεστώς εξαίρεσης και «ειδικών» συνθηκών κράτησης. Σήμερα για άλλη μια φορά η χορήγηση της άδειας που δικαιούται και είχε κατακτήσει με τον αγώνα του σε προηγούμενο διάστημα, τίθεται εκ νέου σε αμφισβήτηση μετά τις συντονισμένες αντιδράσεις πολιτικών, δικαστικών, μπάτσων, ΜΜΕ και φυσικά της κυβέρνησης των ΗΠΑ.

Τέλος, η «αντιτρομοκρατική» μέσω του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αγγελή άσκησε αναίρεση στην αθωωτική απόφαση του εφετείου Αθηνών που αφορούσε τον Τάσο Θεοφίλου θέλοντας έτσι να ανακτήσει το πληγωμένο γόητρό της και να “αποκαταστήσει”  την χρήση του DNA στις υποθέσεις που χειρίζεται.

Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι που είναι αιχμάλωτοι του κράτους είναι μέρος του δικού μας αγώνα και είναι κομμάτι από εμάς.

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ

ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

Αναρχικοί – Αναρχικές