Μιλώντας για τον νέο ποινικό κώδικα, δεν μπορούμε να αποφύγουμε τις αναφορές μας στον παλιό. Πρόκειται για έναν κώδικα, ο οποίος έχει αλλάξει ελάχιστες φορές από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους. Τελευταία μεγάλη αλλαγή έγινε το 1985 και πιο πριν το 1950. Ο πρώτος ποινικός κώδικας που ψηφίστηκε και πάνω σε αυτόν στηρίχτηκαν και οι μεταγενέστεροι, ήταν το μακρινό 1834. Αυτό το ιστορικό είναι αναγκαίο, ώστε να καταλάβουμε τη σημασία αυτού του συμπλέγματος νόμων που ορίζουν τη ζωή μας όσον αφορά τη «νομιμότητα» ή την «παρανομία».
Ουσιαστικά ορίζεται τι είναι παράνομο και πόσο χρόνο κοστίζει αυτή η «παρανομία», δηλαδή τα χρόνια κάθειρξης. Ακόμη, ορίζει δικαιώματα κατηγορουμένων επάνω στις ποινές ή στις καταδίκες τους, αλλά και στην έκτιση της ποινής τους.
Οι πρώτες διαρροές που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, αναφέρουν ότι οι ειδικοί κατασταλτικοί νόμοι (τρομονόμοι, 187, κουκουλονόμος, πρόσφατος νόμος περί καταστολής του κινήματος για τους πλειστηριασμούς) μένουν ανέπαφοι. Προστίθεται το άρθρο 184, το οποίο ορίζει ότι εάν δεν υπάρχει οικονομικό όφελος σε μία «εγκληματική» οργάνωση τότε οι ποινές θα είναι χαμηλότερες. Και εδώ είναι εύλογο να αναρωτηθούμε, εάν μία ληστεία τράπεζας που θα ενισχύσει τον αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο εμπίπτει στο οικονομικό όφελος.
Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζουν οι διατάξεις περί προσβολής του πολιτεύματος. Αρκεί να αντιγράψουμε τη διατύπωση του ίδιου του νόμου, όπως αυτή έχει διαρρεύσει: «όποιος επιχειρεί με βία ή απειλή βίας να καταλύσει, να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού ή να αποστερήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή αυτόν που ασκεί προεδρική εξουσία, τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση ή τη Βουλή από την εξουσία, που έχουν κατά το Σύνταγμα, τιμωρείται με κάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη από 15 ως 20 χρόνια». Επιπροσθέτως, μπορούν να προκύψουν διώξεις για προσβολή ή προτροπή σε προσβολή ακόμη και μέσω διαδικτύου. Φυσικά, η βεντάλια αυτών των διατάξεων μπορεί να ανοίξει κατά το δοκούν και όποτε είναι αναγκαίο από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Στο γενικότερο κλίμα του νέου ποινικού κώδικα ο οποίος πλασάρεται ως ανανεωτικός και προς όφελος των κατηγορουμένων δημιουργούνται απλώς νέοι τρόποι και νέες πτυχές ποινικής καταστολής. Φυσικά, μιλάμε για μικρο-παραβατικότητα. Έτσι, το κράτος εισαγάγει εναλλακτικές ποινές, αντί της φυλάκισης. Εάν αυτό φαίνεται καλό εκ πρώτης όψεως ανοίγει απλώς νέους δρόμους στην καταστολή. Για παράδειγμα, εάν συλληφθεί κάποιος για μία μικροκλοπή, ενώ το δικαστήριο θα μπορούσε να τον απαλλάξει εντελώς από τις κατηγορίες λόγω μικρής σημασίας της υπόθεσης, τώρα το δικαστήριο θα «αναγκαστεί» είτε να τον βάλει σε πρόγραμμα «κοινωφελούς εργασίας». Στην ίδια λογική σε μία μητέρα με ανήλικο παιδί η οποία θα δικαστεί, δεν μένει περιθώριο μη έκτισης ποινής, που πουλιέται σαν «εναλλακτική» με κατ’ οίκον περιορισμό.
Ακόμη ένα βήμα προς τον επιπλέον έλεγχο των κρατουμένων είναι η ηλεκτρονική επιτήρηση και μάλιστα σε κατ΄ οίκον περιορισμό, η οποία θεσμοθετείται πάνω σε όλους τους κρατουμένους που δικαιούνται υφ΄ όρων απόλυση μετά τα 2/5 της ποινής που τους έχει επιβληθεί. Διπλός έλεγχος δηλαδή, ενώ παλαιότερα έπαιρνες την υφ’ όρων απόλυση χωρίς τόσο σκληρούς περιοριστικούς όρους. Όλα αυτά βέβαια περνούν ακόμη από τη μέγγενη του εκάστοτε δικαστικού συμβουλίου. Φυσικά, αυτή την «ευεργετική» διάταξη δεν «επωφελούνται» όσοι είναι κατηγορούμενοι με τον 187Α, δηλαδή οι πολιτικοί αντίπαλοι του καθεστώτος, αναδεικνύοντας για ακόμη μία φορά την ειδική πολιτική αντιμετώπισής τους.
Τέλος, το κράτος δεν αφήνει τα «δικά του» παιδιά έτσι. Μέσα σε όλα αλλάζει και ο νόμος περί δωροδοκιών, χρηματισμών κτλ. Αλλάζει φυσικά προς το καλύτερο αυτών που τα παίρνουν εις βάρος όλων. Επιβάλλονται έτσι πρόστιμα αντί φυλάκισης, τα οποία τα πρόσωπα αυτά (υπουργοί, βουλευτές κτλ) προφανώς έχουν και τους περισσεύουν για να τα καταβάλλουν. Όχι ότι θα μας ικανοποιούσε να δούμε στη φυλακή αυτά τα καθάρματα, αφού θεωρούμε ότι άλλα «μέτρα» χρειάζονται για να αλλάξει αυτός ο κόσμος.
Γι’ αυτό τασσόμαστε ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα, όσο και στον παλιό. Μέχρι την καταστροφή κράτους και κεφαλαίου.
καρόσιs