Monthly Archives: February 2018

Ανακοινώσεις της ομάδας - Δράσεις - Παρεμβάσεις

Εισήγηση στην εκδήλωση της Terra Incognita

Leave a comment

Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που αποτελούμε την ομάδα αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης Εντός – Εκτός προερχόμαστε από διαφορετικές τάσεις του αναρχικού χώρου, έχοντας όμως κοινό σημείο αναφοράς το πώς αντιλαμβανόμαστε το ζήτημα της αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κατά το παρελθόν βρεθεί σε ανοιχτές διαδικασίες, κινήσεις, ομάδες, δράσεις, παρεμβάσεις αλληλεγγύης τόσο για τους πολιτικούς κρατούμενους, όσο και γενικότερα για αγώνες που εξελίσσονται μέσα στις φυλακές.

Σε μια σειρά μεταξύ μας συζητήσεων αναγνωρίσαμε την έλλειψη για μια τακτική έκδοση γύρω από τους πολιτικούς κρατούμενους. Αυτή η έλλειψη είχε επισημανθεί και από αρκετούς πολιτικούς κρατούμενους.

Αποτέλεσμα αυτών των συζητήσεων ήταν η δημιουργία ενός περιοδικού εντύπου που να αφορά στην αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους, καθώς και γενικότερα ζητήματα εγκλεισμού.

Συγχρόνως, φιλοδοξούμε αυτή η εφημερίδα να αποτελέσει μια πολιτική γέφυρα για τους εντός και τους εκτός των τειχών και να λειτουργήσει στο εσωτερικό του χώρου αναδεικνύοντας με συνέπεια και τακτικότητα το ζήτημα της αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, καθώς και τα επίδικα που προκύπτουν κάθε φορά πχ τρομονόμοι, άδειες, πολιτικές δίκες, ειδικές συνθήκες κράτησης.

Με αυτό το σκεπτικό, η ομάδα έκδοσης της εφημερίδας θα ήταν πολύ μερικό να περιοριστεί μόνο ως προς το κομμάτι της αντιπληροφόρησης. Για αυτό, για εμάς ήταν αυτονόητο ότι εκτός από μια ομάδα αντιπληροφόρησης συγχρόνως πρέπει να είναι και ομάδα αλληλεγγύης. Με μία έννοια να μπορεί να παρεμβαίνει στα ζητήματα που θεωρεί κομβικά προχωρώντας σε κινήσεις, εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις κλπ.

Για εμάς, οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι που είναι κρατούμενοι αιχμάλωτοι του κράτους είναι μέρος του δικού μας αγώνα και είναι κομμάτι από εμάς. Όμως, η αλληλεγγύη στους φυλακισμένους και στους διωκόμενους συντρόφους/ισσες δεν είναι απλώς μέρος του αγώνα μας αλλά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον αγώνα για την επανάσταση, για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας για την αναρχία.

Κομβική και αδιαπραγμάτευτη θέση μας είναι ότι η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους δεν μπορεί να είναι ούτε επιλεκτική, ούτε μερική, αλλά αφορά το σύνολο των πολιτικών κρατούμενων.

Κριτήριο για την ιδιότητα του πολιτικού κρατούμενου αποτελεί η συνέπεια μεταξύ της διαδρομής και της δράσης του πριν τη σύλληψή του, της στάσης του κατά την διάρκεια αυτής καθώς και μετά από αυτήν. Για μας η μοναδική περίπτωση εξαίρεσης αλληλεγγύης είναι η κατάδοση ή η καταδίκη μορφών πάλης.

Αποδεχόμαστε ότι όλες οι αποκαλούμενες ως παράνομες από το καθεστώς μορφές δράσης, είναι μέρος του επαναστατικού κινήματος όπως έχει αποδείξει η ιστορική εμπειρία κι η παράδοση του. Απορρίπτουμε, λοιπόν, οποιοδήποτε διαχωρισμό μεταξύ μορφών πάλης, μαζικού ή ένοπλου αγώνα, απορρίπτουμε το δίπολο νομιμότητα ή παρανομία, αθωότητα ή ενοχή. Τέτοια δίπολα δεν προάγουν αλλά σαμποτάρουν τον αγώνα, καταφέρνουν να λειτουργήσουν διασπαστικά αποκόπτοντας την οποιαδήποτε προοπτική συσπείρωσης και δράσης και καταλήγουν σε διαχωρισμούς που εξυπηρετούν το κράτος. Αντίστοιχα δεν δεχόμαστε περιορισμούς ως προς τις μορφές που εκφράζεται η αλληλεγγύη, για παράδειγμα αντιπληροφόρηση, διαδηλώσεις, εμπρηστικές, καταδρομικές, βομβιστικές επιθέσεις.

 

Είναι αυτονόητο ότι προωθούμε τον λόγο όλων των φυλακισμένων συντρόφων και συντροφισσών. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ταυτιζόμαστε με τις απόψεις και τον λόγο τους, αλλά ότι διατηρούμε την αυτονομία και την ανεξαρτησία μας, όπως αναμφίβολα διατηρούμε το δικαίωμα της κριτικής στάσης απέναντι στους κρατούμενους όποτε αυτό κρίνουμε ότι είναι αναγκαίο. Το ίδιο σαφώς ισχύει και από την πλευρά των πολιτικών κρατουμένων. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός ο λόγος αυτός ο οποίος τροφοδοτεί και εντείνει αντιπαλότητες μεταξύ πολιτικών κρατουμένων, εμπεριέχει προσβλητικούς χαρακτηρισμούς και επί της ουσίας σαμποτάρει τον ίδιο τον αγώνα. Η εφημερίδα σε καμία περίπτωση δεν θα αποτελέσει το μέσο αναπαραγωγής και τροφοδότησης τέτοιων νοσηρών καταστάσεων.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να δούμε πως η αλληλεγγύη θα γίνει πιο επικίνδυνη, πιο μαχητική και συγχρόνως με τη μεγαλύτερη δυνατή μαζικότητα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια του κατακερματισμού, της αποσπασματικότητας, της εσωστρέφειας, του δογματισμού. Αντιθέτως, οφείλουμε να αφήσουμε πίσω τα προβλήματα που έχουν προκύψει κατά καιρούς και να ενώσουμε το σύνολο των δυνάμεων του κινήματος για να μπορέσει να αντεπιτεθεί στην κατασταλτική πολιτική του κράτους.

Το πώς μπορούν να ξεπεραστούν αυτά τα προβλήματα, είτε έχουν προκύψει κατά το παρελθόν είτε σήμερα, δεν έχουμε την χρυσή συνταγή. Ψάχνουμε, συζητάμε, πειραματιζόμαστε, ανταλλάσσουμε απόψεις και θεωρούμε ότι εκδηλώσεις σαν την σημερνή συμβάλουν σε αυτή την κατεύθυνση.

Όμως πιστεύουμε ότι υπάρχουν κάποιες σταθερές αξίες και θέσεις οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν σαν εφαλτήριο για να ξεπεραστούν οι όποιες προβληματικές υπάρχουν.

Ξεκινάμε με την διαπίστωση ότι η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους δεν είναι μόνο η υπεράσπιση τους απέναντι στην κρατική καταστολή αλλά αυτή οφείλει να συγκρούεται με τον πυρήνα της καθεστωτικής κυριαρχίας και της αστικής νομιμότητας. Μόνο έτσι θα είναι προωθητική για τον ίδιο τον αγώνα με στόχο την ανατροπή και την επανάσταση.

Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους οφείλει να αναδείξει τον λόγο για τον οποίο αυτοί βρέθηκαν στη φυλακή. Για να μπορέσει να υλοποιήσει αυτόν τον στόχο, απαραίτητη και αναγκαία όσο ποτέ είναι η δημιουργία ενός μαζικού κινήματος όπου θα ενοποιεί επιμέρους διεκδικήσεις με τα γενικότερα επίδικα του αγώνα, αναδεικνύοντας ότι το καθεστώς έκτακτης ανάγκης είναι ο πυρήνας της κατασταλτικής πολιτικής και αφορά το σύνολο των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας. Πχ οι «ειδικές νομοθεσίες», το «καθεστώς έκτακτης ανάγκης» ενώ αφορούν πρώτα και κύρια τους πολιτικούς κρατούμενους δεν περιορίζονται αποκλειστικά σε αυτούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι διώξεις στις Σκουριές που ασκήθηκαν με βάση τον 187 (εγκληματική οργάνωση). Αυτές μπορούν να αποτελέσουν την αφορμή ώστε μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα να υιοθετήσει το αίτημα της κατάργησης του τρομονόμου.

Αντίστοιχα, ο αγώνας για την κατάργηση του νόμου που ποινικοποιεί όσους παρεμποδίζουν τους πλειστηριασμούς που γίνονται προς όφελος των τραπεζών μπορεί να συνδεθεί με τους λόγους για τους οποίους οι σύντροφοι/ισσες μας βρίσκονται στην φυλακή, ακριβώς γιατί έμπρακτα αμφισβήτησαν και χτύπησαν δομές του κράτους και του κεφαλαίου, έκαναν βομβιστικές επιθέσεις ή απαλλοτρίωσαν τα ληστρικά ιδρύματα που ονομάζονται τράπεζες. Το να μπορέσουμε να συνδεθούμε με αυτούς τους αγώνες αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα, εαν θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί και να θέσουμε ουσιαστικά στο στόχαστρό μας την πάγια τακτική του κράτους «διαίρει και βασίλευε». Οι αγώνες αυτοί μπορεί να είναι μερικοί, όμως μπορούν να ανοίξουν ρωγμές στην «θωράκιση» της κρατικής καταστολής, ανοίγοντας παράλληλα το ζήτημα της κοινωνικής επανάστασης για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ

ΕΝΤΟΣ – ΕΚΤΟΣ

ομάδα αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους

 

14 χρόνια κατάληψη Terra Incognita: 2μερο αλληλεγγύης

Ανακοινώσεις της ομάδας - Δράσεις - Παρεμβάσεις

Παρέμβαση στο σπίτι της εφέτου Ι. Κλάπα – Χριστοδουλέα

Leave a comment

  

Σήμερα, Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση έξω από το σπίτι της εφέτου Ι. Κλάπα – Χριστοδουλέα. Η συγκεκριμένη επιλέχθηκε γιατί αποτελεί εξέχον μέλος μιας δράκας «πρόθυμων» δικαστικών που συνεργάζονται με την «αντιτρομοκρατική» προκειμένου με οποιοδήποτε μέσο να χτυπήσουν τον εσωτερικό εχθρό. Η παρέμβαση πραγματοποιήθηκε από την ομάδα αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους Εντός – Εκτός, καθώς και από συντρόφους/ισσες από τον αναρχικό χώρο. Κατά την διάρκεια της παρέμβασης ανοίχτηκε πανό, φωνάχτηκαν συνθήματα και πετάχτηκαν τρικάκια.

Όσο και να κρύβεστε, όσο και να σας προστατεύουν, θα μας βρίσκεται πάντα μπροστά σας.

Η «ΑΝΤΙΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ» ΔΙΑΤΑΖΕΙ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΕΚΤΕΛΟΥΝ

Από το 2009 υπήρξε ένα μπαράζ συλλήψεων που αφορούσαν ένοπλες οργανώσεις αλλά και άλλες μορφές του αναρχικού αγώνα. Αρκετοί σύντροφοι που συνελήφθησαν αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη για την συμμετοχή τους στις οργανώσεις που συμμετείχαν, ενώ άλλοι σύντροφοι/ισσες, που κατηγορήθηκαν ως μέλη αυτών των οργανώσεων, υπερασπίζονται την αναρχική τους δράση και ταυτότητα. Επακόλουθο αυτής της εξέλιξης είναι η αναβάθμιση της πολιτικής αντιπαράθεσης με το κράτος στις δίκες που ακολουθούν, ενώ ο δικαστικός κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους περνάει σε μια αναβαθμισμένη επίθεση με κύριο όχημα την «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία.

Στην αιχμή αυτής της επίθεσης βρίσκονται μια σειρά πρόθυμων εντεταλμένων δικαστικών, οι οποίοι διατίθενται να υπερβούν οποιαδήποτε εναπομείναντα προσχήματα του «νομικού πολιτισμού». Οι δικονομικές αρχές που οι ίδιοι έχουν θεσπίσει για να προασπίσουν, δήθεν, «το κύρος» και «την αμεροληψία» του συστήματος αίρονται με βάση τις πολιτικές προτεραιότητες του κράτους.

Οι δικαστές που επιλέγονται γι’ αυτές τις υποθέσεις προέρχονται από «ειδική λίστα» και ένα από τα κριτήρια επιλογής τους είναι το κατά πόσο είναι «συνεργάσιμοι» με τις εκάστοτε κυβερνήσεις και την “αντιτρομοκρατική” και κατά πόσο είναι αδίστακτοι ως προς την υλοποίηση των εντολών που έρχονται από τα πραγματικά αφεντικά τους.

Έτσι αρκετές φορές έχουμε δει να επιχειρούν να δικάσουν χωρίς την παρουσία των κατηγορουμένων και συνηγόρων (δίκες Ε.Α. και ΣΠΦ, στην απεργία του Δ.Σ.Α.), ενώ παράλληλα παίρνουν μια σειρά μέτρα περιορισμού της «δημόσιας δίκης», είτε αποβάλλοντας το ακροατήριο, είτε λειτουργώντας ενισχυτικά σε μια σειρά ειδικών μέτρων, όπως η παρακράτηση ταυτοτήτων, η απαγόρευση μαγνητοφωνήσεων, η διεξαγωγή δικών εντός του Κορυδαλλού.

Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα από δίκες που έχουν γίνει τελευταία αποτελούν η 2η δίκη του Επαναστατικού Αγώνα με πρόεδρο την «αξιότιμη» κα Κλάπα που την ολοκλήρωσε χωρίς την παρουσία συνηγόρων υπεράσπισης, επιβάλλοντας ισόβια στον Νίκο Μαζιώτη για την έκρηξη στο «κοινωφελές» ίδρυμα – Τράπεζα της Ελλάδας, μια καταδίκη με πολλούς αποδέκτες. Απ’ την μια, καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη η επιμονή και η συνέπεια του συντρόφου στην συνέχιση του ένοπλου αγώνα και από την άλλη η καταδίκη προσπαθεί να λειτουργήσει παραδειγματικά τόσο για τους ενεργούς αντάρτες πόλης, όσο και για συντρόφους που σκέφτονται την συμμετοχή τους στις ένοπλες οργανώσεις.

Την κα Κλάπα την «ξανασυναντήσαμε» πρόσφατα, όταν προέδρευε στο συμβούλιο που επέβαλε τους περιοριστικούς όρους στον αναρχικό σύντροφο Γρ. Τσιρώνη, που, επί της ουσίας, τον φυλάκισε εκ νέου, αυτή την φορά στο σπίτι του.

«Εξαιρετική» δικαστικός είναι και η Α. Υφαντή, που μεγαλούργησε ως πρόεδρος στη δίκη για την απόπειρα απόδρασης της ΣΠΦ, η οποία, ακολουθώντας το παράδειγμα της Κλάπα, επιχείρησε να διώξει όλους τους συνήγορους υπεράσπισης και να διορίσει η ίδια άλλους της αρεσκείας της.

Θα ήταν παράλειψη από μεριά μας να μην αναφερθούμε στον Κων/νο Γκανιάτσο, που προέδρευε στην δίκη σε 1ο βαθμό ενάντια στους συντρόφους Γ. Μιχαηλίδη, Α. Ντάλιο, Δ. Πολίτη, Ν. Ρωμανό, και Γ. Τσάκαλο. Αφού αδυνατούσε να τους καταδικάσει για ένταξη και συμμετοχή σε «τρομοκρατική» οργάνωση τους καταδίκασε ως «ατομικούς» τρομοκράτες!!! Αυτή την περίοδο είναι σε εξέλιξη το εφετείο αυτής της δίκης όπου η εισαγγελέας της έδρας, Σοφία Αποστολάκη, υιοθετεί πλήρως το αρχικό σκεπτικό με την πρόταση της. Μια πρόταση, που, αν γίνει δεκτή, αφήνει άσχημη παρακαταθήκη για το μέλλον, αφού πλέον δεν χρειάζεται οργάνωση για να είναι κάποιος «τρομοκράτης» και να καταδικαστεί γι’ αυτό.

Η σημερινή εισαγγελέας του Άρειου Πάγου, Ξένη Δημητρίου, για πολλά χρόνια ήταν αυτή που χειριζόταν υποθέσεις που σχετίζονταν με την ΣΠΦ. Η συγκεκριμένη άφησε εποχή ξεδιπλώνοντας το «ταλέντο» της στις μηχανορραφίες και στους νομικούς ακροβατισμούς προκειμένου να φέρει εις πέρας την αποστολή που της είχαν αναθέσει: Να στείλει και να κρατήσει στην φυλακή όποιον είχε σχέση με την ΣΠΦ, είτε ήταν μέλος, είτε είχε προσωπική φιλική ή συντροφική σχέση με κάποιο από τα μέλη.

Άξιος συνεχιστής αυτής της «παράδοσης» αποτελεί ο εισαγγελέας για θέματα τρομοκρατίας Δ. Ασπρογέρακας. Με εισαγγελική εισήγησή του προς το συμβούλιο εφετών εκδόθηκε βούλευμα που παραπέμπει σε νέα δίκη στις 25 Μαΐου τους αναρχικούς: Κώστα Σακκά, Μάριο Σεϊσίδη, Γρηγόρη Τσιρώνη, Νίκο Μαζιώτη και Παναγιώτη Ασπιώτη, καθώς και τους κατηγορούμενους για ληστείες τραπεζών: Μαρία Θεοφίλου, Σπύρο Χριστοδούλου, Γιώργο Πετρακάκο και δύο ακόμα άτομα του φιλικού του περιβάλλοντος. Το κατασκεύασμα αυτό, προσπαθεί να τεκμηριώσει τον συσχετισμό υποθέσεων ληστειών τραπεζών και προσώπων που κατηγορούνται σε αυτές με την δράση του Επαναστατικού Αγώνα. Αυτές οι νέες αλχημείες, στόχο έχουν να μεθοδεύσουν ένα στρεβλό θεώρημα, ότι αναρχικοί – «ποινικοί» αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, είναι μια προσπάθεια απονοηματοδότησης του πολιτικού χαρακτήρα των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων, της πρακτικής της απαλλοτρίωσης τραπεζών, καθώς επίσης και μια προσπάθεια παράτασης της δικαστικής ομηρίας και της φυσικής αιχμαλωσίας των πολιτικών κρατουμένων και όχι μόνο κάτω από τον «αντιτρομοκρατικό» νόμο 187Α.

Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε έστω και επιγραμματικά τις «πολύτιμες υπηρεσίες» που έχουν προσφέρει στην «αντιτρομοκρατική», ο εισαγγελέας Δράκος (υπόθεση Τ. Θεοφίλου), η εφέτης Ζωή Δημοπούλου-Αποστολίδου (υποθέσεις Μ. Σεισίδη & Ηριάννας Β.Λ.), η εισαγγελέας ανηλίκων Μ.Ε. Νικολού (απαγωγή και ομηρία του παιδιού της Π. Ρούπα και του Ν. Μαζιώτη).

Σε αυτή την δράκα δικαστικών, εισαγγελέων, ανακριτών που έχουν αναλάβει «εργολαβία» την πάταξη της «τρομοκρατίας» περίλαμπρη θέση κατέχει ο εφέτης ειδικός ανακριτής Ε. Νικόπουλος, ο οποίος διαθέτει ένα «πλούσιο βιογραφικό» που μέσα σε αυτό ξεχωριστή θέση έχουν οι συλλήψεις και διώξεις των συγγενών μελών της ΣΠΦ επιχειρώντας με αυτό τον τρόπο να θέσει σε ομηρία τα μέλη της οργάνωσης και να σπείρει τον φόβο σε όσους θέλουν να σταθούν αλληλέγγυοι με έμπρακτο τρόπο.

Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι που είναι κρατούμενοι αιχμάλωτοι του κράτους είναι μέρος του δικού μας αγώνα και είναι κομμάτι από εμάς.

Η αλληλεγγύη στους φυλακισμένους και στους διωκόμενους συντρόφους/ισσες είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον αγώνα για την επανάσταση, για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας, για την αναρχία.

ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ

ΟΤΙ ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ-ΙΣΣΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

“ΕΝΤΟΣ – ΕΚΤΟΣ” Ομάδα αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους

και σύντροφοι/ισσες από τον αναρχικό χώρο

Απόψεις

Ψηλαφώντας την ιστορική μνήμη με αφορμή μια έκρηξη

Leave a comment

Σχεδόν όλες οι ενέργειες που έχουν κάνει οι ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις είναι απόλυτα κατανοητές, τόσο ως προς την επιλογή των συγκεκριμένων στόχων, όσο και ως προς την χρονική συγκυρία αυτής της επιλογής. Η τελευταία ενέργεια της ΟΛΑ στο εφετείο Αθηνών, στις 22 Δεκεμβρίου 2017, ήταν από αυτές που θα λέγαμε ιδιαίτερα εύστοχη.

Με αφορμή την επίθεση της ΟΛΑ αξίζει να γίνει μια πολύ μικρή αναφορά ως προς την ιστορία του χώρου που στεγάζει το εφετείο, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον χώρο που βρίσκονταν οι φυλακές Αβέρωφ.

Οι φυλακές Αβέρωφ λειτούργησαν από το 1892 έως το 1971. Ξεκίνησαν ως φυλακές ανηλίκων, ενώ από το 1916 μετατράπηκαν σε φυλακές πολιτικών κρατουμένων. Κατά τη διάρκεια της κατοχής έγιναν τόπος βασανισμού εκατοντάδων αντιστασιακών, αλλά και τόπος κράτησης των μελλοθάνατων. Από εδώ ξεκινούσαν για τους τόπους εκτέλεσης οι καταδικασμένοι σε θάνατο αγωνιστές.

Με την απελευθέρωση, τον Οκτώβρη του ‘44, στις φυλακές Αβέρωφ «κρατήθηκαν» (καλύτερος όρος είναι φιλοξενήθηκαν) οι δωσίλογοι συνεργάτες των δυνάμεων κατοχής, όχι για να δικαστούν, αλλά περισσότερο να προστατευτούν από τη λαϊκή οργή.

Τον Δεκέμβρη του ‘44 οι φυλακές θα γίνουν πεδίο σφοδρότατων συγκρούσεων μεταξύ του ΕΛΑΣ, των Κυβερνητικών δυνάμεων και των Άγγλων, οι οποίοι στην κρίσιμη καμπή της μάχης, θα εξοπλίσουν με όπλα και τους δωσίλογους προκειμένου να σώσουν το τομάρι τους.

Τελικά, μέρος των φυλακών ανατινάχτηκε στις 23 Δεκέμβρη από τον ΕΛΑΣ, που κατάφερε να συλλάβει αρκετούς από τους δωσίλογους, άλλοι σκοτώθηκαν κατά την διάρκεια των μαχών, ενώ, ένα μέρος από αυτούς, οι πιο σημαντικοί, φυγαδεύτηκαν από τους Άγγλους.

Από το 1945 μέχρι το 1971 οι φυλακές Αβέρωφ, αντρικές και γυναικείες, χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για τους πολιτικούς κρατούμενους/ες.

Στις γυναικείες φυλακές, κατά τα χρόνια του εμφυλίου αλλά και αργότερα, κρατήθηκαν συνολικά περίπου 3000 αγωνίστριες ηλικίας από 12 ½ έως 85 ετών. 150 από αυτές ήταν μωρομάνες που για κάποιο διάστημα είχαν τα παιδιά μαζί τους. Εκατοντάδες κατέληξαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα.

Στις 21 Απριλίου 1967, τα κελιά και οι θάλαμοι των φυλακών ξαναγεμίζουν με αγωνιστές/τριες που έχει συλλάβει η χούντα των συνταγματαρχών. Αυτό μέχρι το 1971, όπου διακόπηκε οριστικά η λειτουργία των φυλακών και γκρεμίστηκαν, ενώ η χούντα εξήγγειλε την οικοδόμηση του δικαστικού μεγάρου.

Έτσι, μετά από 10 χρόνια, ολοκληρώθηκε το κτήριο που στεγάζει τον Άρειο Πάγο, εξασφαλίζοντας, έστω και σε συμβολικό επίπεδο, τη συνέχεια του κράτους, ανεξάρτητα από τον διαχειριστή της εξουσίας.

Η ιστορική μνήμη έχει χρέος να ανιχνεύει το νήμα εκείνο που συνδέει το χθες με το σήμερα, αντλώντας εμπειρίες και συμπεράσματα για τον αγώνα και την επανάσταση.

Γ.Α

Απόψεις

Λόγια σταράτα

Leave a comment

1. Πλειστηριασμών συνέχεια…

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι της εφημερίδας “εντός-εκτός” (που περιείχε το αρθράκι για τους πλειστηριασμούς) και την επόμενη της κυκλοφορίας της (20 Δεκ. 2017), κατατέθηκε η τροπολογία στη βουλή από το υπουργείο δικαιοσύνης για την ποινικοποίηση όσων εναντιώνονται, στα ειρηνοδικεία και στο διαδίκτυο, στους πλειστηριασμούς. Οι ποινές κυμαίνονται από “3 έως 6 μήνες κατ’ ελάχιστο όριο”, απειλώντας με “αυτεπάγγελτη δίωξη, όποιον προκαλεί σωματικές βλάβες ή απειλεί με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, υπάλληλο πλειστηριασμού”.

Το πιο κατάπτυστο, όμως, είναι η αιτιολόγηση της. Πρόκειται για ξεκάθαρη ομολογία ποιανών τα συμφέροντα υπερασπίζονται κράτος και κυβέρνηση : αυτά των τραπεζών και των συμβολαιογράφων. Και, ιδού, η απόδειξη : οι ρυθμίσεις γίνονται “ως μέσον ενίσχυσης της ρευστότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος και αποφυγής ανάγκης νέας ανκεφαλαιοποίησης των τραπεζών, κι αφετέρου, για την εξασφάλιση της έννομης προστασίας των συμβολαιογράφων που διενεργούν ως υπάλληλοι αυτών” (η τροποποίηση που ψηφίστηκε για να κατευναστούν τα πνεύματα στον Σύριζα λέει ότι για τη βία εναντίον συμβολαιογράφων απαιτείται μήνυση απ’ αυτούς).

Ό,τι δεν μπόρεσε να περάσει η Δεξιά, το περνάει η Αριστερά, παίρνοντας τα εύσημα του αντιπροέδρου της Ν.Δ. Α. Γεωργιάδη : “… γίνατε τραπεζικώτεροι των τραπεζών, πιο καπιταλιστές των καπιταλιστών …”. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Τελικά, κι οι δύο στην υπηρεσία της εύρυθμης λειτουργίας του κεφαλαίου.

2. Άλλος με το κράτος…κι άλλος με τους κρατούμενους

Σε ιστοσελίδα στις 24 Δεκ. 2017 βγαίνει η είδηση ότι ο Σωτήρης Παπασταθόπουλος, ποδοσφαιριστής της γερμανικής Μπορούσια Ντόρτμουντ, αγόρασε 25 αλεξίσφαιρα γιλέκα για τους ΔΙΑΣ της Μεσσηνίας. Πήρε, μάλιστα, τιμητική πλακέτα από τον τοπικό αστυνομικό διευθυντή.

Στον αντίποδα τώρα, την ίδια μέρα στην ίδια ιστοσελίδα, ο Νίκος Παππάς, μπασκετμπολίστας του Παναθηναϊκού με δικά του χρήματα έφτιαξε γήπεδο μπάσκετ για τους κρατούμενους (κι όχι για τους ανθρωποφύλακες) στο προαύλιο του Κορυδαλλού. Οι κρατούμενοι της Α’ πτέρυγας του έδωσαν, μάλιστα, πλακέτα που έγραφε : “Ν. Παππά, σ’ ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σου. Να βλέπεις πάντα με τα μάτια της καρδιάς και όχι με αυτά που βλέπουν μέσα από προκαταλήψεις και στερεότυπα”.

Χωρίς να ξέρουμε τα κοινωνικο-πολιτικά κίνητρα του Ν. Παππά, λέμε ότι η πράξη του. μετράει. Υπάρχουν “δωρεές” και δωρεές. Ο Παππάς, σε σύγκριση με τον Παπασταθόπουλο, πήρε θέση : όχι με το κράτος και την αστυνομία, αλλά με τους κρατούμενους! Κι αυτό είναι αρκετό.

3. Οι “φίλοι” μας οι δικηγόροι…

… διά στόματος Βερβεσσού (νεο-εκλεγέντος προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας) αισθάνονται ότι απειλούνται στα δικαστήρια (από ποιούς άραγε ? ), γι’ αυτό σε συνάντηση με τον αναπληρωτή υπουργό προστασίας του πολίτη Ν. Τόσκα ζητάνε περισσότερη αστυνόμευση, όπως:

  • λειτουργία 2ου μηχανήματος ελέγχου στην κάτω πύλη της Ευελπίδων, και

  • μέτρα ασφάλειας, στον ίδιο χώρο, με πεζές περιπολίες και τοποθέτηση ενισχυτικού σιδηρού πλέγματος περιμετρικά.

Φρούριο, λοιπόν, να γίνει η Ευελπίδων, με εσωτερική αστυνόμευση.

Αυτό, βέβαια, δεν μας εκπλήσσει. Κομμάτι του συστήματος είναι, αυτό υπηρετούν, γι αυτό επιδιώκουν να διασφαλίσουν την ομαλή λειτουργία του.

Το άσχημο είναι ότι τους έχουμε ανάγκη για τις δίκες (όσοι, τουλάχιστον, χρησιμοποιούν δικηγόρους). Και ελάχιστοι/ες είναι εκείνοι/ες πού δεν είναι κοράκια και στέκονται δίπλα μας. Άχρηστο, βέβαια, επάγγελμα για την κοινωνία που ονειρευόμαστε. Θα πάνε στο καλάθι των αχρήστων μαζί με τους μπάτσους, τους δικαστές κι όλο το συρφετό των πολιτικών.

4. Οι καημένοι οι σωφρονιστικοί…

Ο σύλλογος των σωφρονιστικών υπαλλήλων ελλάδας καταγγέλλει ότι κρατούμενοι βιαιοπραγούν ενάντια σε μέλη του. Ο θύτης προσπαθεί να υποδυθεί το θύμα. Η πραγματικότητα, όμως, τους διαψεύδει. Άπειρες οι περιπτώσεις ξυλοκοπήματος, βασανισμών και δολοφονιών κρατούμενων από τους ανθρωποφύλακες : δολοφονία Καρέλι στη Νιγρίτα, ξυλοδαρμός Ασπιώτη στο Μεταγωγών, δεκάδες νεκροί επειδή δεν μεταφέρθηκαν έγκαιρα στα νοσοκομεία.

Το ποσοστό βίας που ανταποδίδεται, δικαιολογημένα, από τους κρατούμενους είναι απειροελάχιστο σχετικά με αυτό που δέχονται. Τί να γίνει όμως; Έχει το επάγγελμα τους κινδύνους

του… Γι’ αυτό ο νέος σωφρονιστικός κώδικας τους θωρακίζει ακόμα περισσότερο στο θεάρεστο έργο τους, εφόσον επιτρέπει τη χρήση βίας ακόμα και σε περίπτωση “ παθητικής φυσικής αντίστασης σε νόμιμη διαταγή” (άρθρο 63, παρ. 1) .

Δύο κόσμοι που συγκρούονται : από τη μία τα σκυλιά της εξουσίας και από την άλλη οι αντιστεκόμενοι και αγωνιζόμενοι κρατούμενοι. Αν φοβούνται ας παραιτηθούν. Έτσι δεν θα υποστούν τις συνέπειες αυτού του πολέμου σήμερα, αλλά και … αύριο όταν οι φυλακές θα καίγονται !

ΜαΜα

Ισραήλ

Ανήλικοι Παλαιστίνιοι στις Ισραηλινές φυλακές

Leave a comment

Η πρόσφατη σύλληψη και φυλάκιση της 16χρονης Αχέντ Ταμίμι, που κινήσεις αλληλεγγύης για την απελευθέρωσή της έγιναν και γίνονται σε όλο τον κόσμο, έφερε πάλι στην επικαιρότητα το τεράστιο ζήτημα της φυλάκισης ανήλικων Παλαιστινίων από το κράτος του Ισραήλ. 313 παιδιά κρατούνταν σε φυλακές στο Ισραήλ το Νοέμβριο του 2017, άλλα κρατούνται σε δομές του ισραηλινού στρατού, ενώ οι ποινές για την ρίψη πετρών που συνήθως αντιμετωπίζουν, είναι πάρα πολύ μεγάλες, 10 με 20 χρόνια.

Τα παιδιά αυτά δικάζονται σε στρατοδικεία όπως ακριβώς και οι ενήλικοι, υφίστανται σωματική βία ή και βασανιστήρια, κακοποιούνται, ενώ πολλά καταγγέλλουν ότι στερούνται φαγητό και νερό κατά την κράτησή τους. Ο μέσος όρος ηλικίας των ανήλικων κρατουμένων είναι πάνω από 15, αλλά πολλές φορές οι δυνάμεις κατοχής του Ισραήλ συλλαμβάνουν και ανακρίνουν ακόμα και μικρά παιδιά, ενώ οι συνέπειες στις ζωές τους είναι πολλές και όλες βαριές και δύσκολες.

Παρόλο που οι διεθνείς οργανισμοί κατά καιρούς καταγγέλλουν το κράτος του Ισραήλ για τις κατασταλτικές μεθόδους και την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων του παιδιού, ο δυτικός κόσμος συνεχίζει να συνεργάζεται και να συνομιλεί με τις κυβερνήσεις του Ισραήλ, ενώ με την πολιτική Τραμπ, που φαίνεται να θέλει να κάνει όλα τα χατίρια στο Ισραηλινό κράτος, το μέλλον των Παλαιστινίων και της Παλαιστινιακής αντίστασης διαγράφεται ακόμα πιο δύσκολο και επίπονο, με το πάθος τους όμως και την αποφασιστικότητα τους να δίνει παράδειγμα στους καταπιεσμένους λαούς σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.

Μπ. Τ.